اطعام
اطعام مؤمنين در عيد غدير[۱]
از موارد بسيار مهم در مورد روز و عید غدیر، اعمال و آداب عید غدیر است. به علت اهمیت اين روز، اعمال و آدابى ذكر شده كه با هيچ روزى برابرى نمى كند و مختص به قشر خاص و سن معينى نيست، و داراى ابعاد اعتقادى و عبادى مختلفى است. از جمله آداب عيد غدير اطعام مؤمنين است[۲]:
از نام هاى روز غدير «يوم اطعام الطعام» است. در اين روز شريف اطعام مؤمنين و افطار دادن ثواب زيادى دارد. در سالى كه روز جمعه و غدير با هم مصادف بود، اميرالمؤمنين عليه السلام بعد از خطبه ها با فرزندان و شيعيانش به منزل حضرت مجتبى عليه السلام تشريف بردند. براى صرف غذايى كه پيشتر براى آن بزرگواران تهيه شده بود.
در اين روز شريف سزاوار است دوستان اميرالمؤمنين عليه السلام به حد وسع بهترين مجالس و پذيرايى ها را انجام دهند، و به مؤمنينى كه اقدام به اين امر مى نمايند مساعدت مالى و فكرى نمايند، تا در ثواب آنها شريک شوند و مجلس از ابهت شايسته اى برخوردار شود.
حضرت امام باقر عليه السلام به نقل از رسول گرامى صلى الله عليه و آله فرموده است: من اطعم ثلاثة نفر من المسلمين اطعمه اللَّه من ثلاث جنان فى ملكوت السماوات: الفردوس و جنة عدن و طوبى؛ شجرة تخرج من جنة عدن، غرسها ربنا بيده[۳]:
هر كس سه تن از مسلمانان را غذا دهد، خداوند او را از سه بهشت در ملكوت آسمان ها غذا خواهد داد: فردوس، بهشت عدن و طوبى؛ درختى كه از بهشت عدن بر آيد و پروردگار ما با دست قدرت خودش آن را كاشته است.
دعوت كردن برادران و خواهران ايمانى در روز غدير و اطعام آنان، نشانه اى براى جشن و شادى است، و حضرت امام رضا علیه السلام فرموده است: و من اطعم مؤمناً كان كمن اطعم جميع الانبياء عليهم السلام و الصديقين[۴]: هر كس مؤمنى را در آن (روز يعنى روز غدير) غذا دهد، مانند آن است كه همه پيامبران عليهم السلام و صديقين را غذا داده است.
پانویس
- ↑ آداب عيد غدير (خانه كودک): ص۵۶-۱۴۵. غدير دعا و محبت (نيشابورى): ص۳۷-۶۲. همراه با ذى الحجه (اوحدى): ج ۲ ص۱۰۵-۱۸۱. ترجمه الغدير (امينى - واحدى): ص ۶۵۹ . اسرار غدير: ص۲۴۶، ۲۵۴-۲۵۶. چهارده قرن با غدير: ص۲۳۳، ۲۳۴. قنوت خورشيد: ص ۲۹، به نقل از كتاب: غدير عيد برتر (صدرى). چهارده قرن با غدير: ص۷۷، ۱۵۳-۱۵۷، ۲۰۱-۲۰۹، ۲۳۳، ۲۳۴. غدير در قرآن: ج ۳ ص۳۳۸-۳۴۰. اسرار غدیر: ص۲۴۶، ۲۵۲، ۲۵۳، ۲۵۴-۲۵۶، ۲۸۱، ۳۵۳-۳۶۳.
- ↑ خطبه اميرالمؤمنين عليه السلام در غدير. الاقبال: ص۴۶۵-۴۷۵. مصباح الزائر: فصل هفتم.
- ↑ الكافى: ج ۲ ص ۲۰۰ ح ۳.
- ↑ وسائل الشيعة: ج ۷ ص ۳۲۶ ح ۱۱. الاقبال: ص ۴۶۴، از كتاب النشر و الطىّ.