عبدالله بن ابی شیبه (ابوبکر)

روايت حديث غدير[۱]

  يكى از علما و بزرگان اهل‏ سنت كه حديث غدير را نقل كرده عبداللَّه بن ابى‏ شَيبه، ابوبكر (م ۲۳۵ ق) است. ابن ‏ابى‏ شيبه حدیث غدیر را در ماجراى رحبه كوفه و در ماجراى حج معاويه و سعد بن ابی ‏وقاص و در ماجراى غدير، در هفت مورد از كتابش «المصنّف» آورده است.[۲] همچنين متّقى هندى حديث غدير را ابن‏ ابى‏ شَيبه روايت كرده است.[۳] ذهبى و يافعى[۴]: او را بسيار توثيق و تمجيد كرده ‏اند. ابوزُرعه و صالح جَزَره: حافظ ترين كسى را كه در گفتگوى علمى ديدم ابوبكر بن ابى ‏شَيبه است. ابوعبيده: دانش حديث به چهار تن مى‏ انجامد كه ابوبكر بن ابى ‏شَيبه فقيه‏ ترين آنان است. نفطويه: آنگاه كه ابوبكر بن ابى‏ شَيبه در روزگار متوکل به بغداد گام نهاد، سى‏ هزار تن در مجلسش حاضر شدند.

پانویس

  1. چكيده عبقات الانوار (حديث غدير): ص ۲۲۱.
  2. المصنّف: ج ۱۲ ص ۵۹ - ۶۱، ۶۷، ۶۸، ۷۸، ۸۴.
  3. كنز العمّال: ج ۱۱ ص ۶۱۰  ۶۰۹ . كنزالعمّال: ج ۱۳ ص ۱۳۴.
  4. العِبَر فى خبر من غَبَر: حوادث سال ۲۳۵. مرآة الجنان: حوادث سال ۲۳۵. همچنين ر.ك: تذكرة الحفّاظ: ج ۲ ص ۴۳۲. تاريخ بغداد: ج ۱۰ ص ۶۶ . خلاصه تذهيب الكمال: ص ۱۷۹. تاريخ ابن‏ كثير: ج ۱۰ ص ۳۱۵. طبقات المفسّرين: ج ۱ ص ۲۴۶. النجوم الزاهره: ج ۲ ص ۲۸۲.