کربلا
احياى غدير در كربلا[۱]
غدير از همان روزِ كربلا و واقعه عاشورا حيات حقيقى و اوج خود را آغاز كرد، و پس از پنجاه سال كه در چنگال سقیفه گرفتار بود، برگ جديدى از تاريخ خود را ورق زد.
با شهادت امام حسین علیه السلام براى بار دوم آوازه غدير تا دورترين نقاط دنيا رفت، و حتى كفار و مشركين، اهل سقيفه را لعنت كردند و سرفرازى غدير را آفرين گفتند. آنان در شهرهاى سقيفه از سر بريده حسين بر نيزه تلاوت قرآن ديدند. اگر تا آن روز حقانيت غدير را باور نكرده بودند، معجزه قرآنى حسين عليه السلام گوياى حقيقت بزرگى بود كه نقطه اتصال قرآن و غدير را به همه جهانيان نشان میداد.
آن روز حسين عزيز عليه السلام - كه مظهر تمام عيار غدير بود - به همه فهماند كه قرآن را چه كسى بايد بخواند و مفسر آن چه كسى مى تواند باشد و معارف آن را از كدام درياى عميقى بايد به دست آورد.
اكنون و پس از گذشت چهارده قرن از روزهاى غدير و آن واقعه عظيم، همه مردم جهان غدير را با نام حسين عليه السلام مى شناسند، و شهادت آن نور الهى را رمز بقاى قرآن و غدير مى دانند.
قتل عام شيعيان كربلا در روز غدير[۲]
در ايام دهه غديريه رخدادهاى متعددى اتفاق افتاده است. يكى از آنها قتل عام شيعيان كربلا در روز غدير است. روز عيد سعيد غدير خم، كه عمده شيعيان كربلا براى زيارت حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام به نجف اشرف مشرف بودند، وهابيان خون آشام شهر كربلا را محاصره كرده، زنان و كودكان را از دم تيغ گذراندند.
آنان به احدى رحم نكردند و از كشته ها پشته ساختند. در و ديوار حرم سالار شهيدان عليه السلام را ويران كردند. ضريح مقدس را نابود كردند و درهاى قيمتى حرم را طعمه حريق ساختند. جواهرات حرم را غارت كردند و آنچه در خانه ها يافتند به يغما بردند. اين جنايت هولناک روز غدير خم سال ۱۲۱۶ ق اتفاق افتاد، و هزاران شهيد بر جاى نهاد.
از آنجا رهسپار نجف اشرف شدند، كه با فرمان بسيج همگانى مرحوم آيت اللَّه كاشف الغطاء مجبور به عقب نشينى شدند. در شب نهم صفر ۱۲۲۱ ق، يكبار ديگر به نجف اشرف هجوم بردند. اين بار با ظهور كرامات و معجزات اميرالمؤمنين عليه السلام شكست خوردند و تلفات زياد دادند و مجبور به فرار شدند.[۳]
براى موارد بيشتر در مورد »كربلا« مراجعه شود به عنوان: حسین بن علی الشهید علیه السلام.