نمایش مبدأ برای ارتباط خطبه غدير با امامت و ولايت


==مقدمه<ref>وقايع هفته غدير(يونسيان) : ص۲۲- ۳۲ .</ref>==
[[خطبه غدیر]] ابعاد گسترده و متعددى دارد كه هر كدام در جاى خود مورد بحث و دقت نظر قرار گرفته است. مهم ‏ترين بُعد آن موضوع سرپرستى امور دينى و دنيوى امت اسلامى تا روز [[قیامت]] توسط مولا [[امیرالمؤمنین علی علیه السلام|علی بن ابی ‏طالب‏ علیه السلام]] است، كه [[حضرت محمّد صلی الله علیه و آله|رسول گرامی اسلام ‏صلی الله علیه و آله]] از طرف قادر متعال مأمور به [[ابلاغ ولایت|ابلاغ]] و [[تبلیغ]] آن بوده است.

موضوع آنقدر مهم بوده كه اگر آن بزرگوار كمتر تعللى در آن مى ‏فرمود، نه تنها هيچ بهره و مزدى از زحمات چندين ساله دوره [[رسالت]] خود نداشت، بلكه خداوند تعالى از او راضى و خشنود نبود.

همانطور كه خود حضرت در اين خطبه فرمود: و كلّ ذلك لا يرضى الله منى الا ان ابلغ ما انزل الله الىّ:

كليه اعمال من موجب [[رضایت خداوند با قبول ولایت|رضایت خدا]] از من نمى‏ شود، مگر اينكه آنچه را از طرف او بر من (در خصوص [[امامت]] و [[جانشین|خلافت]] و [[ولایت]] على‏ عليه السلام) نازل شده به مردم ابلاغ كنم.

به لحاظ اهميت فوق‏ العاده اين مطلب و با رعايت اختصار، مسائلى را كه حضرت رسول ‏صلى الله عليه و آله در ارتباط با اعتقاد به امامت و ولايت مولا على‏ عليه السلام در اين [[خطبه غدیر|خطبه]] شريف بيان فرمودند متذكر مى شويم:

'''۱. رسول ‏خدا صلى الله عليه و آله از طرف خداوند مأمور به ابلاغ و اجراست'''

«يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ»: اى رسول آنچه از پروردگارت به تو نازل شد به مردم برسان.

'''۲. بدون انجام اين مأموريت بهره ‏اى از تلاش‏هاى خود در امر هدايت و ارشاد خلق ندارد'''

«وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ»: اگر چنين نكنى رسالتش را ابلاغ نكرده اى.

'''۳. خداوند تعالى با تمام قدرت خود پشتيبان پيامبر صلى الله عليه و آله مى‏ باشد، تا اين فرمان را اجرا كند'''

«وَ اللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ»: و خداوند تو را از شر مردم حفظ خواهد كرد.

'''۴. على‏ عليه السلام بعد خدا و رسول‏ صلى الله عليه و آله ولى است'''

و هو وليّكم بعد اللَّه و رسوله: و او بعد از خدا و پيامبرش ولىّ و سرپرست شماست.

آيه ولايت<ref>«انما وليكم اللَّه و رسوله و الذين آمنوا الذين يقيمون الصلاة و يؤتون الزكاة و هم راكعون». مائده /  ۵۵ .</ref> نيز دلالت بر همين مى‏ كند.

'''۵ . وجوب اطاعت از على‏ عليه السلام كه از طرف خدا به سمت سرپرستى امت اسلام منصوب است'''

ان اللَّه قد نصبه لكم ولياً و اماماً مفترضة طاعته: همانا خداوند على ‏عليه السلام را به عنوان سرپرست و امامى كه اطاعت از او واجب است بر شما منصوب نموده است.

'''۶ . مخالف مولا على‏ عليه السلام ملعون و متابع او مورد رحمت خداست'''

ملعون من خالفه، مرحوم من تبعه: هر كس با او مخالفت كند ملعون، و هر كس از او پيروى كند مورد رحمت خداست.

'''۷. آمرزش الهى شامل حال مؤمنى مى‏ شود كه از او حرف شنوى داشته و تصديقش كند'''

و مؤمن من صدّقه. فقد غفر الله له و لمن سمع منه و اطاع له: و آن كس كه تصديقش نمايد مؤمن است، و كسى كه سخنانش را با گوش جان بشنود و اطاعتش نمايد مورد [[مغفرت الهی در خطبه غدیر|مغفرت و آمرزش]] خداوند است.

'''۸ . تمام علوم در وجود مولا على ‏عليه السلام جمع است و به دانسته‏ هاى پيامبر خدا صلى الله عليه و آله تماماً آگاه است'''

ما من علم الا و قد احصاه اللَّه فىّ، و كل علم علمت فقد احصيته فى امام المبين. و ما من علم الا و قد علّمته علياً عليه السلام، و هو الامام المبين:

هيچ علمى نيست مگر آنكه خداوند تعالى در وجود من فراهم آورده، و هر دانشى را كه من تعليم داده شدم در پيشواى مبين بر شمردم. علمى نيست كه به على‏ عليه السلام نياموخته باشم، و او امام مبين (يعنى آشكار كننده همه آن علوم) مى‏ باشد.

'''۹. تنها على ‏عليه السلام است كه هدايت و عمل به حق مى‏ كند و باطل را درهم مى‏ كوبد'''

فهو الذى يهدى الى الحق و يعمل به و يزهق الباطل و ينهى عنه:

او امامى است كه به سوى حق (مردم را) راهبرى نموده و خود به آن عمل مى‏ نمايد، و باطل را درهم كوبيده و از آن نهى مى‏ كند.

'''۱۰. محال است توبه كسى كه ولايت او را ندارد پذيرفته شود'''

لن يتوب الله على احد انكر ولايته و لن يغفر الله له:

خداوند تعالى هرگز توبه كسى را كه منكر ولايت او است را نمى ‏پذيرد و او را نمى ‏آمرزد.

'''۱۱. مخالف على‏ عليه السلام كه حكم كفر بر او جارى است به آتشى دچار خواهد شد كه آتش گيره آن مردم(يعنى خود او) و سنگ‏ هاى آتش افزاست'''

فاحذروا ان تخالفوا، فتصلوا ناراً وقودها الناس و الحجارة، اُعدّت للكافرين:

بترسيد از مخالفت پروردگار كه (اگر با خواسته و فرمان او مخالفت نماييد) به آتشى دچار خواهيد شد كه مايه سوختش مردم و سنگ آتش افروز است، كه براى كفر پيشگان مهيا شده است.

'''۱۲. على‏ عليه السلام را بايد بر جميع خلايق بعد از پيامبر اكرم ‏صلى الله عليه وآله برترى داد'''

فضّلوا علياًعليه السلام، فانه افضل الناس بعدى من ذكر و انثى:

على‏ عليه السلام را (از خود و ديگران) برتر بدانيد. همانا او بعد از من از هر مرد و زنى شايسته ‏تر است.

'''۱۳. تنها على‏ عليه السلام است كه بيانگر محرمات و مفسر حقايق قرآن است'''

فوالله لن يبيّن لكم زواجره و لا يوضح لكم تفسيره الا الذى انا آخذ بيده:

به خدا سوگند، هرگز كسى براى شما نواهى قرآن را روشن نسازد و تفسير آياتش را آشكار نكند مگر اين آقايى كه من دستش را گرفته‏ ام.

'''۱۴. هر كس مولايش پيامبر صلى الله عليه و آله است بايد على ‏عليه السلام را به مولايى خود با جان و دل بپذيرد'''

من كنت مولاه فهذا على ‏عليه السلام مولاه: هر كس من مولا و صاحب اختيار او هستم اين على‏ عليه السلام صاحب اختيار و مولاى او است.

'''۱۵. على و ائمه بعد او عليهم السلام ثقل اصغر، و قرآن ثقل اكبر است'''

ان علياً و الطيبين من ولدى‏ عليهم السلام هم الثقل الاصغر، و القرآن الثقل الاكبر:

على و پاكان از فرزندانم‏ عليهم السلام ثقل اصغر، و قرآن ثقل اكبر است.

البته [[ثقل اکبر]] بودن [[ارتباط غدیر با قرآن|قرآن]] نسبت به [[معصومین علیهم السلام|اهل ‏بیت عصمت و طهارت‏ علیهم السلام]] از حيث استمساک است، چرا كه خود آن حضرات هم براى اثبات حقانيتشان به آيات قرآن متمسک می شدند.

'''۱۶. خدا على‏ عليه السلام را «اميرالمؤمنين» خوانده، و حرام است كسى جز او اين نام را بر خود بگذارد'''

و انا قلت عن اللَّه عزوجل: الا انه ليس اميرالمؤمنين غير اخى هذا، و لا يحلّ امرة المؤمنين بعدى لاحد غيره:

و من از جانب خداى عزوجل مى ‏گويم: آگاه باشيد غير از اين برادرم (على ‏عليه السلام) هيچ كس امير مؤمنان نيست، و زمامدارى و امارت بر مؤمنين بعد از من بر احدى جز او روا نيست.

'''۱۷. خداوند دين را به امامت على ‏عليه السلام كامل كرد'''

انما اكمل اللَّه عزوجل دينكم بامامته:

همانا خداى عزوجل دين شما را به امامت او (على بن ابی طالب‏ عليه السلام) كامل كرد.

'''۱۸. هيچ آيه مدحى در قرآن نيست مگر آنكه على‏ عليه السلام مصداق آن است'''

و لا نزلت آية مدح فى القرآن الا فيه:

و هيچ آيه مدحى در قرآن نازل نشده مگر اينكه درباره او است.

'''۱۹. على‏ عليه السلام ناصر دين خدا و مدافع حريم رسول‏ خدا صلى الله عليه و آله است'''

هو ناصر دين الله و المجادل عن رسول‏ الله‏ صلى الله عليه و آله:

او (على‏ عليه السلام) ياور دين خدا و مدافع حريم [[حضرت محمّد صلی الله علیه و آله|رسول‏ خدا صلی الله علیه و آله]] است.

'''۲۰. ذريه تمام انبيا عليهم السلام از صلب خودشان است، اما ذريه رسول‏ خداصلى الله عليه وآله از صلب على‏ عليه السلام است'''

ذرية كل نبى من صلبه، و ذريتى من صلب على ‏عليه السلام:

فرزندان هر پيامبرى از صلب خود او است به جز ذريه من كه از صلب على‏ عليه السلام است.

'''۲۱. ولايت مولا على‏ عليه السلام معيار ايمان و تقوى، و بغض او علامت شقاوت است'''

الا انه لا يبغض علياً عليه السلام الا شقىّ، و لا يتوالى علياً الا تقىّ، و لا يؤمن به الا مؤمن مخلص:

آگاه باشيد! دشمن على‏ عليه السلام نيست مگر شخص شقى و بدبخت، و به على‏ عليه السلام مهر نورزد مگر انسان با تقوا، و ايمان به او نمى ‏آورد مگر مؤمن مخلص.

'''۲۲. نور هدايت در رسول‏ خدا صلى الله عليه و آله و سپس در مولا على‏ عليه السلام و همچنين در نسل او مى‏ ماند، تا به حضرت مهدى ‏عليه السلام برسد'''

النور من اللَّه عزوجل مسلوك فىّ، ثم فى على‏عليه السلام، ثم فى النسل منه الى القائم المهدى‏ عليهم السلام:

آن نور (هدايتى را) كه خداوند تعالى فرو فرستاده در من، و سپس در على‏ عليه السلام، و سپس در نسل او تا قائم ما حضرت مهدى ‏عليهم السلام قرار دارد.

'''۲۳. لعنت خدا بر غاصبين حقوق او، و بر كسانى است كه به حكومت غاصب تن در دهند'''

الا لعن اللَّه الغاصبين و المغتصبين:

آگاه باشيد! خداوند تعالى غاصبين (حقوق او) و همه كسانى را كه تن به حكومت غاصب دهند [[لعن|لعنت]] نموده است.

'''۲۴. حقيقت صراط مستقيم خدا بعد از رسول مكرم او صلى الله عليه و آله، على بن ابى ‏طالب‏ عليه السلام و فرزندان گرامى او -  كه كارشان هدايت به حق است -  مى‏ باشند'''

انا صراط اللَّه المستقيم الذى امركم باتباعه، ثم على‏ عليه السلام من بعدى، ثم ولدى من صلبه؛ ائمة يهدون الى الحق و به يعدلون:

من صراط مستقيم خدايم كه مأموريد آن را بپيماييد، و بعد از من على‏ عليه السلام، و سپس فرزندان من از صلب او؛ همان پيشوايانى كه به حق هدايت مى‏ كنند و (گمراهان را) به سوى حق باز مى ‏گردانند.

'''۲۵. دشمنان مولا على‏ عليه السلام اهل شقاق، نفاق و ستيزه هستند. آنان دشمنان حق و برادران شياطين هستند'''

الا ان اعداء على‏ عليه السلام هم اهل الشقاق و النفاق و الحادّون و هم العادّون و اخوان الشياطين:

آگاه باشيد! همانا دشمنان على‏ عليه السلام همان تفرقه افكنان و منافقان و ستيزه‏ جويان هستند، و هم ايشان دشمنان حق و برادران شيطان هستند.

'''۲۶. على‏ عليه السلام هدايتگر اين امت و رسول‏ اللَّه‏ صلى الله عليه وآله بيم رساننده به مخالفان او است'''

قال اللَّه تعالى: «انما انت منذر و لكل قوم هاد» .<ref>رعد /  ۷.</ref> خداوند تعالى مى‏ فرمايد: «همانا تو بيم دهنده هستى و براى هر امتى هادى و راهنماست» .

الا و انى منذر و على ‏عليه السلام هاد: بدانيد من بيم دهنده ‏ام و على‏عليه السلام هادى و راهنما (ى اين امت) است.

'''۲۷. امر به معروف و نهى از منكر جز به اعتقاد به امامت امام معصوم معنى و مفهوم ندارد'''

و لا امر بمعروف و لا نهى عن منكر الا مع امام معصوم: (وظيفه خطير) امر به معروف و نهى از منكر جز با (اطاعت) امام معصوم تحقق نمى ‏يابد.

'''۲۸. اعتراف به بيعت با على‏ عليه السلام بايد با دل و جان و زبان و دست (يعنى عمل) باشد'''

فقولوا: ... نبايعك على ذلك بقلوبنا و انفسنا والسنتنا و ايدينا:

پس (همگى يک صدا شده) بگوئيد: ... با دل ‏ها و جان ‏ها و زبان‏ هايمان با تو بر اين امر مهم بيعت مى ‏كنيم.

'''۲۹. رستگارى بزرگ فقط در اطاعت نمودن از خدا و رسول‏ صلى الله عليه و آله و على و پيشوايان راستين‏ عليهم السلام مى‏ باشد'''

من يطع الله و رسوله و علياً و الائمة الذين ذكرتهم ‏عليهم السلام فقد فاز فوزاً عظيماً:

كسى كه خدا و رسولش و على و امامانى را كه ذكر نمودم‏ عليهم السلام اطاعت نمايد يقيناً به رستگارى بزرگى نائل شده است.

اين بود نمونه ‏اى فرازهاى از [[خطبه غدیر]] در مورد امامت، كه جا دارد موشكافى و شرح و بسط داده شود.

== پانویس ==
<references />
[[رده:خطابه غدیر]]