نمایش مبدأ برای استدلال اميرالمؤمنين عليه السلام بر ابوبكر با حديث غدير

پس از غصب [[خلافت]]، اميرالمؤمنين ‏عليه السلام دائماً با [[ابوبکر بن ابی قحافه|ابوبکر]] و [[عمر بن خطاب|عمر]] با ترشرويى روبرو مى‏ شد، و هر چه آنان -  از روى نيرنگ -  خوشرويى نشان مى ‏دادند حضرت تغييرى در رفتار خود نمى‏ داد.

ابوبکر براى اينكه به اين مشكل خاتمه دهد روزى غفلتاً و بدون اطلاع نزد [[امیرالمؤمنین علی علیه السلام|امیرالمؤمنین‏ علیه السلام]] آمد و از آن حضرت خواست تا در خلوت با هم گفتگو كنند.

در آن مجلس مطالبى بين اميرالمؤمنين ‏عليه السلام و ابوبكر رد و بدل شد و حضرت اتمام حجت‏ هاى بسيارى بر او نمود.

از جمله مطالبى كه به عنوان استدلال براى محكوميت ابوبکر بر زبان جارى كرد اين بود كه فرمود:

تو را به خدا قسم مى ‏دهم، آيا من صاحب اختيار تو و هر مسلمانى طبق [[احاديث مرتبط با غدير|حدیث]] [[حضرت محمّد صلی الله علیه و آله|پیامبر صلی الله علیه و آله]] در روز غدير هستم يا تو؟

ابوبكر هيچ راهى جز اقرار نديد و گفت: البته كه تو هستى!! با اين اعترافِ ابوبكر به حقانيت غدير، اميرالمؤمنين ‏عليه السلام استدلال نهايى را در برابر او مطرح كرد و فرمود:

تو كه از آنچه اهل دينِ خدا به آن نياز دارند دست خالى هستى، چه شده كه به دين خدا دست دراز كرده و مغرور شده ‏اى؟!<ref>بحار الانوار: ج ۲۹ ص ۳-۱۸.</ref>

== پانویس ==
[[رده:حدیث غدیر]]