نمایش مبدأ برای اللهم وال من والاه... (حديث)

== <big>عبارت «اللهم وال من والاه...» در ادامه حديث غدير</big><ref>پاسخ به دو شبهه پيرامون غدير (طبسى - امينى‏ پور): ص34-151.</ref> ==
<big>يكى از شبهاتى كه در مورد حديث غدير مطرح شده اين است كه: عبارت «اللهم وال من والاه و عاد من عاداه» در ادامه حديث غدير نيامده و آن را علما يا برخى مردمان و يا دروغگويانى در كوفه افزوده ‏اند و جعلى است!</big>

<big>در «الكامل فى ضعفاء الرجال» ابن ‏عدى (م 365 ق) آمده است: شيخ گفته كه دروغگويشان از «شريک» راوى اين عبارت زيادى را افزودند: اللهم وال من والاه، و عاد من عاداه.<ref>از ابوبكر بن ابى ‏شيبه، از شريک، از ابى ‏يزيد اودى، از پدرش نقل كرده است: ابوهريره وارد مسجد شد. مردم پيرامونش گرد آمدند. جوانى سويش رفت و گفت: تو را به خدا سوگند، آيا شنيدى رسول‏ الله‏ صلى الله عليه وآله بفرمايد: هر كس من مولايش هستم، اين على‏ عليه السلام مولاى او است. خدايا، دوست بدار هر كس وى را دوست بدارد، و دشمن كسى باش كه دشمنش باشد. ابوهريره گفت: گواهى مى‏ دهم شنيدم رسول‏ خدا صلى الله عليه وآله فرمود: هر كس مولايش هستم... . پژوهشگر و محقق مى ‏يابد راوى اين عبارت زيادى ابوبكر بن ابى‏شيبه از شريك است. آيا مى‏توانيم بگوييم ابن‏ ابى‏ شيبه كه از شريک نقل مى‏ كند جزو دروغگويان است؟! در حالى كه بخارى و مسلم و ابوداوود و نسايى و ابن‏ ماجه از ابوبكر بن ابى‏ شيبه نقل احاديث مى‏ كنند. ذهبى در سير اعلام النبلا: ج 11 ص 122 درباره وى مى ‏نويسد: امام علم، سرور حفاظ و صاحب كتب بزرگ. وى از جمله اقران احمد بن حنبل، اسحاق بن راهويه و على بن مدينى است. بزرگ‏ترين استادش شريک بن عبدالله قاضى است. عجلى درباره ‏اش مى ‏نويسد: ابوبكر مورد اعتماد (ثقه) و حافظ حديث است. مرجانى مى‏ گويد: از يحيى بن معين درباره نقل ابوبكر بن ابى ‏شيبه از شريک پرسيدم، گفت: به نظر ما ابوبكر راستگو است. در اينجا بايد بايد بين سخن صريح بزرگان در مورد صداقت ابوبكر بن ابى‏ شيبه و آنچه ابن‏ عدى مى ‏گويد قضاوت كنيم؛ كه آيا به راستى دروغگويان عبارت را به نام شريک بن عبدالله افزوده ‏اند؟! </ref></big>

<big>الكامل فى ضعفاء الرجال: ج 3 ص 80 : به خدا نمى ‏دانم انتساب به «شريک» چقدر درست است! چرا ابن‏ عدى در كتاب «الكامل» نام دروغگويان را كه در حديث «شريک» عبارتى افزودند نياورده است.</big>

<big>شريک بن عبدالله كوفى (م 178 ق) به تعبير حافظ ذهبى در كتاب سير اعلام النبلاء: ج 8 ص 200: از فقهاى بزرگ بود. الميزان: ج 2 ص 270 درباره وى نوشته است: حافظ صادق و يكى از بزرگان است.</big>

<big>ذهبى از ابوداوود رهاوى نقل مى‏ كند كه شنيد شريک گفت: على ‏عليه السلام برترين بشر است. هر كس از پيروى و فرمان وى سرباز زند كافر گشته است. محمد بن عثمان بن ابى‏ شيبه از على بن حكم آورده است: مى ‏گويند تو شكّاكى! پاسخ داد: اى احمق ! چگونه شكّاكم در حالى كه دوست مى‏ داشتم همراه على ‏عليه السلام بودم و دستم را با شمشيرم از خون مخالفان رنگين مى‏كردم. به ابن‏عدى بايد گفت: نقل عبارت «اللهم وال من والاه...» مختص شريک نيست، بلكه ابوهريره نقل كرده است. در تاريخ مدينة دمشق: ج 45 ص 175 آمده است: ابوعبدالله خلال، از ابراهيم بن منصور، از ابوبكر بن مقرى، از ابويعلى،  در تاريخ دمشق ابن‏ عساكر (م 571 ق) از داوود اودى، از پدرش، از ابوهريره نقل كرده كه پيامبرخدا صلى الله عليه وآله فرمود: هر كس من مولاى اويم، اين على ‏عليه السلام مولاى او است. گفت: دروغگويان در كوفه افزودند: دوست بدار كسى كه على‏ عليه السلام را دوست دارد، و دشمن بدار هر كس كه او را دشمن دارد.<ref>تاريخ مدينة دمشق: ج 45 ص 176. مسند ابى ‏يعلى: ج 5 ص 46. مجمع الزوائد: ج 9 ص 106. و در مرقاة المفاتيح: ج 10 ص 476 آمده است: آنگاه بعضى از ايشان گفته است: اضافه «خدايا، دوست بدار كسى كه او را دوست دارد» جعلى و مردود است. اما بسيارى از اينها را ذهبى صحيح دانسته است.</ref></big>


<big>در اينجا به پاسخ اين شبهه مى‏ پردازيم، تا مقدار صحت كلام منكران را بدانيم. كسانى كه مى‏ دانيم براى چه مى ‏خواهند ذيل روايات را تكذيب و انكار كنند. تنها هدف اين كار توجيه كارهاى بعضى از اصحاب پيامبرصلى الله عليه و آله است؛ كه بر روى امام على‏ عليه السلام در جمل و يا در صفين شمشير كشيدند. امامى كه جنگ با او جنگ با پيامبرصلى الله عليه وآله است:</big>

=== <big>نمونه ‏هايى از حديث «اللهم وال من والاه...»</big> ===
<big>از تمامى مطالبى كه خواهيم گفت، براى پژوهندگان روشن خواهد شد كه قسمت دوم حديث غدير گفته كسى يا عبارت مردم يا عالمان و دروغگويان نيست. بلكه فرمايش رسول ‏الله‏ صلى الله عليه وآله است كه نزديک به چهارصد شخص -  برحسب پژوهش ما -  از بزرگان محدث و راوى و دارندگان سنن و صحاح و كتب معتبر نزد مسلمانان روايت كرده ‏اند.</big>

<big>ابتدا نمونه ‏هايى از حديث شريف كه در بر دارنده عبارت «اللهم وال من والاه و عاد من عاداه» است اشاره مى‏ كنيم:</big>


<big>يک) زيد بن ارقم مى‏ گويد: وقتى رسول ‏الله ‏صلى الله عليه وآله از [[حجة الوداع]] بر مى‏ گشت، به غدير خم آمده و زير درختان بزرگ<ref>در حديث «دوحه» است؛ يعنى درخت بزرگ و گسترده ‏تر از درختان ديگر. لسان العرب: ج 4 ص 437. </ref>نشست، و آنجا را جارو كردند.<ref>در حديث «فقممن» است؛ يعنى جارو كردن. لسان العرب: ج 11 ص 308. </ref></big>

<big>حضرت فرمود: گويا به سراى آخرت دعوت شده و بايد لبيک گويم. ميانتان دو چيز گرانبها به جا گذاشتم كه يكى از ديگرى بزرگ‏تر است: كتاب خدا و عترتم (اهل ‏بيتم ‏عليهم السلام).</big>

<big>دقت كنيد در نبودم چگونه با آنها برخورد مى‏ كنيد. آن دو از هم جدا نمى ‏شوند تا كنار حوض كوثر نزدم آيند.</big>

<big>سپس افزود: خدا مولاى من و من ولىّ هر مؤمنى هستم. سپس دست على‏ عليه السلام را گرفت و فرمود: هر كس وليش هستم اين على‏ عليه السلام ولى او است. خدايا، هر كس وى را دوست بدارد دوست بدار، و دشمن كسى باش كه دشمنش بدارد. به يزيد گفتم: از رسول ‏خدا صلى الله عليه وآله شنيدى؟ گفت: هر كس زير درختان بود، به چشم ديد و به گوش شنيد.<ref>السنن الكبرى (نسائى): ج 5 ص 130 ح 8464 . المستدرك على الصحيحين: ج 3 ص 118. خصائص اميرالمؤمنين على بن ابى‏ طالب‏ عليه السلام (نسائى): ص 85 ش 76. انساب الاشراف (بلاذرى): ج 2 ص 357.المناقب (خوارزمى): ص 155، ذيل حديث شريف به عنوان دليل و شاهد زنده است بر اينكه امام در رخداد غدير در حجة الوداع حاضر بود.</ref></big>