نمایش مبدأ برای تبلیغ غدیر با نام حضرت مهدی علیه السلام

== حضرت مهدى‏ عليه السلام يادگار غدير<ref>سخنرانى استثنائى غدير: ص ۱۲۰ ، ۱۰۹ ، ۱۰۷.</ref> ==
عظمت غدير اقتضا مى ‏كند به بلنداى آن برنامه ‏ريزى داشته باشيم، و گمان نكنيم پيامى با آن عظمت را در گونه‏ هاى كم ابهت تبليغ می‏توان جلوه‏ گر ساخت. احترام به مقام با عظمت غدير به ما فرمان مى ‏دهد كه آن را در جذاب‏ترين و ارزشمندترين گونه‏ هاى رسانه ‏اى جلوه‏ گر سازيم، و هر گونه تبليغى در رابطه با غدير را لايق شأن آن و به عظمت ساحت مقدس اولين مبلِّغ آن يعنى [[حضرت محمّد صلی الله علیه وآله|پیامبر اكرم‏ صلی الله علیه وآله]] به انجام رسانيم.

يكى از اين راهكارهاى تبليغ غدير مسئله [[امام زمان‏ علیه السلام]] است كه در دو بُعد مى‏ تواند جلوه داشته باشد:
===ظهور امام ‏زمان‏ عليه السلام مشوِّق غدير===
اگر در غدير اعلان نزديكى شهادت پيامبر صلى الله عليه وآله عاملى قوى براى اشتياق مردم شد تا غدير و مسئله جانشينى پيامبر صلى الله عليه وآله را پيگير باشند، امروز نيز نزديكى ظهور حضرت بقيه ‏اللَّه الاعظم ‏عليه السلام مى ‏تواند عاملى مؤثر براى احساس نياز مردم نسبت به ولايت دوازده امام معصوم ‏عليهم السلام باشد كه ركن آن غدير است، و مدار غدير بر محور آن بوده است.
===تبلیغ غدیر بانام حضرت مهدى ‏عليه السلام===
اگر در [[خطبه غدیر]] به طور مفصل سخن از حضرت مهدى‏ عليه السلام به ميان آمد، اين بدان معناست كه ياد غدير بدون ذكر آخرين يادگار آن، حضرت بقيةاللَّه الاعظم‏ عليه السلام ناقص است، و در يک نگاه از اميرالمؤمنين‏ عليه السلام تا حضرت ولى عصر عليه السلام ادامه يك اعتقاد است، و اگر امام پس از پيامبر صلى الله عليه وآله لازم است اين حقيقت تا روز قيامت ادامه دارد. اينجاست كه وظيفه سنگين احياى مهدويت در كنار غدير بر دوش مبلغان غدير قرار مى‏ گيرد و با پيروى از پيامبرشان در آن خطبه بلند، تبليغ غدير را هميشه آميزه ‏اى از «مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ ...» و «يَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلاً» قرار مى‏ دهند.
===تبليغ غدير توسط امام ‏زمان‏ عليه السلام <ref>تبليغ غدير در سيره معصومين ‏عليهم السلام: ص ۹۲.</ref>===
يكى از شاخص ‏هاى زندگى [[معصومین‏ علیهم السلام]] تبليغ غدير به شكل ‏هاى مختلف است. از جمله تبليغ غدير توسط [[امام ‏زمان‏ علیه السلام]] و احياى مسجد غدير در زمان غيبت صغرى است كه ذيلاً به بيان آن مى ‏پردازيم:

[[مسجد غدیر]] با گذشت دو قرن و نيم همچنان مقاومت كرد، و با اين همه دشمنى كه به خود ديد همچنان پا بر جا در وسط بيابان [[وادی جحفه|جحفه]] مى ‏درخشيد و فرياد «مَن كُنتُ مَولاهُ ...» سر مى‏ داد.

در زمان غيبت صغرى (حدود سال ۲۶۰ ق) شيعيان با امام غدير از پس پرده غيبت توسط نايبان خاصش ارتباط داشتند. در چنين زمانى على بن مهزيار اهوازى را مى‏ بينيم كه درباره بيستمين سفرى كه به شوق ديدار امام زمان‏ عليه السلام به حج مشرف شده، مى‏ گويد:

از مدينه به قصد مكه خارج شدم تا وارد جحفه شدم و يک روز آنجا ماندم. سپس از جحفه راهى غدير شدم كه در چهار مايلى آن است. در آنجا وقتى وارد مسجد شدم به نماز ايستادم و سپس صورت بر خاک نهادم و بسيار دعا كردم. <ref>غيبت شيخ طوسى: ص ۱۵۵. بحار الانوار: ج ۵۲ ص ۵ ح ۴.</ref>

اين بدان معناست كه در سايه عنايات حضرت بقية اللَّه الاعظم ارواحنا فداه مسجد غدير در زمان غيبت صغرى، به عنوان نماد ابدى آن در وسط جاده مكه تا مدينه بر سر راه حجاج همچنان تابلوى تبليغ غدير بوده است.

== پانویس ==
[[رده:تبلیغ غدیر]]