نمایش مبدأ برای روزه

== افطارى دادن در عيد غدير<ref>آداب عيد غدير (خانه كودک): ص ۵۶ - ۱۴۵.  غدير دعا و محبت (نيشابورى): ص ۳۷-۶۲ . همراه با ذى‏ الحجه (اوحدى): ج ۲ ص ۱۰۵-۱۸۱. ترجمه الغدير (امينى -  واحدى): ص ۶۵۹ . اسرار غدير: ص ۲۴۶، ۲۵۴، ۲۵۶. چهارده قرن با غدير: ص ۲۳۳، ۲۳۴. قنوت خورشيد: ص ۲۹، به نقل از كتاب: غدير عيد برتر (صدرى). چهارده قرن با غدير: ص ۷۷، ۱۵۳-۱۵۷، ۲۰۱-۲۰۹، ۲۳۳، ۲۳۴. غدير در قرآن: ج ۳ ص ۳۳۸-۳۴۰. اسرار غدير: ص ۲۴۶، ۲۵۲، ۲۵۳، ۲۵۴-۲۵۶، ۲۸۱، ۳۵۳-۳۶۳.</ref> ==
از موارد بسيار مهم در مورد روز و عيد غدير، اعمال و آداب [[عید غدیر]] است.

به علت [[اهمیت]] اين روز، اعمال و آدابى ذكر شده كه با هيچ روزى برابرى نمى ‏كند و مختص به قشر خاص و سن معينى نيست، و داراى ابعاد اعتقادى و عبادى مختلفى است.

از جمله اعمال عيد غدير افطارى دادن است<ref>الاقبال: اعمال عيد غدير. </ref>:

يكى از اعمال نيک در شرع مقدس اسلام افطار دادن به مؤمنين روزه ‏دار است، كه در كتب فريقين ثواب‏ هاى زيادى براى آن ذكر شده است، و معصومين ‏عليهم السلام ما را امر به آن كرده و خود به آن عمل نموده ‏اند، و بزرگان و خيرين و مؤمنين اين عمل صالح را ارج نهاده و مداومت نموده ‏اند.

به خصوص در ايام ماه مبارک رمضان و ليالى متبركه ديگر به اين سنت حسنه جامه عمل پوشانده‏ اند.

از كارهاى مستحب در روز غدير افطارى دادن به مؤمنان روزه ‏دار است. همان طورى كه بسيارى از اعمال مستحب در روز غدير ثواب بيشترى دارند، افطارى دادن در اين روز نيز از ثواب فزون‏ترى برخوردار است.

چنانكه در برخى از روايات، روز غدير «يوم تفطير الصائمين» يعنى روزى افطارى دادن به روزه داران، نامگذارى شده است.

[[امام صادق علیه السلام|حضرت امام صادق ‏علیه السلام]] فرموده است:

من فطّر فيه مؤمناً كان كمن اطعم فئاماً و فئاماً؛ فلم يزل يعد الى ان عقد بيده عشراً. ثم قال: اتدرى كم الفئام؟ قلت: لا. قال: مائة الف كل فئام. كان له ثواب من اطعم بعددها من النبيين‏ عليهم السلام و الصديقين و الشهداء فى حرم اللَّه عزوجل و سقاهم فى يوم ذى مسغبة...<ref>التهذيب: ج ۳ ص ۱۴۴ ح ۳۱۷.</ref>:

كسى كه در آن شب مؤمنى را افطار دهد مانند كسى است كه اطعام كرده فئام و فئامى را، تا اينكه ده فئام را شمردند.

سپس حضرت از راوى پرسيدند: آيا میدانى «فئام» چيست؟ عرض كرد: خير.

حضرت فرمود: صد هزار<ref>در بحار: ج ۹۷ ص ۱۱۸، از امام رضاعليه السلام حديثى نقل كرده كه مى‏ فرمايد: بعد از آنكه اميرالمؤمنين‏ عليه السلام در خطبه روز غدير در كوفه ثواب افطار دادن را فرمودند و كلمه «فئام» ذكر شد، حضرت ۱۰ بار فئام را تكرار كردند. شخصى از آن حضرت سؤال كرد: يا اميرالمؤمنين، فئام چيست؟ فرمودند: ۲۰۰ هزار پيامبر و صديق و شهيد. چه كسى مى ‏تواند اين عدد را كفالت كند از مؤمنين و مومنات؟ من ضامن هستم او را نزد خداوند متعال كه در امان باشد از كفر و فقر، و اگر بميرد در آن شب يا روز بميرد بدون اينكه مرتكب كبيره‏ اى شود اجر او بر خداست.</ref>، و براى شخص اطعام كننده ثواب كسى است كه به همان عدد از انبيا عليهم السلام و صديقين و شهدا را در حرم خداوند متعال اطعام كند و سيراب نمايد.

حتى بعضى از [[معصومین‏ علیهم السلام]] مانند [[امام رضا علیه السلام|حضرت رضا علیه السلام]]، در روز غدير مجلسى براى افطار دادن مى گرفتند.<ref>الاقبال: ص ۴۶۱.</ref>

آن حضرت فرمودند: كسى كه مؤمنى را در آن روز [[اطعام]] كند مانند كسى است كه جميع [[پیامبران علیهم السلام|انبیاء علیهم السلام]] و صديقين را اطعام كرده باشد.<ref>الاقبال: ص ۴۶۵، ۴۶۶.</ref>

== بيان روزه در غدير<ref>اولين ميراث مكتوب درباره غدير: ص ۱۹.</ref> ==
[[امیرالمؤمنین علی علیه السلام|امیرالمؤمنین ‏علیه السلام]] در زمان عثمان اتمام حجتى در [[مسجد]] داشتند و در ضمن استناد به [[غدیر]] وجوب روزه را بيان فرمودند.

در آنجا [[زید بن ارقم انصاری|زید بن ارقم]] و [[براء بن عازب انصاری|براء بن عازب]] و [[ابوذر غفاری|ابوذر]] و [[مقداد بن عمرو کندی|مقداد]] و [[عمار بن یاسر عنسی (ابوالیقظان)|عمار]] گفتند: ما شهادت می دهيم كه سخن پيامبر صلى الله عليه و آله را به ياد داريم كه بر منبر ايستاده بود و تو در كنار او بودى و مى ‏فرمود:

... اى مردم، خداوند در كتابش شما را به [[نماز جماعت در صحرای غدیر|نماز]] امر كرده و من آن را برايتان بيان نمودم، و به [[زکات]] و روزه و حج دستور داده كه آن را هم براى شما بيان و [[تفسیر]] نمودم، و به ولايت دستور داده و من شما را شاهد مى‏ گيرم كه [[ولایت]] مخصوص اين شخص است -  و حضرت دست مبارک را بر على بن ابى‏ طالب ‏عليه السلام قرار دادند -  و سپس براى دو پسرش بعد از او، و سپس براى اوصياء از فرزندانشان بعد از آنهاست. آنان از قرآن جدا نمى شوند و قرآن از آنان جدا نمى‏ شود تا بر سر حوضم بر من وارد شوند... .<ref>كتاب سليم: ح ۱۱.</ref>

== تبليغ غدير با روزه<ref>تبليغ غدير در سيره معصومين‏ عليهم السلام: ص ۱۰۲، ۱۰۳، ۱۰۹.</ref> ==
يكى از شاخص‏ه اى زندگى معصومين‏ عليهم السلام [[تبلیغ غدیر با آیات غدیر|تبلیغ غدیر]] به شكل ‏هاى مختلف است. از جمله [[ابلاغ غدیر|تبلیغ غدیر]] با روزه گرفتن در غدير است كه ذيلاً به بيان آن مى‏ پردازيم:

روزه شكرگزارى در روز غدير ثوابى عجيب دارد، كه درباره هيچ روزه گرفتنى وارد نشده است! معادل روزه عمر دنيا و معادل صد حج و عمره! آرى اگر سقيفه، عاشورا را به شكرانه قتل امام حسين‏ عليه السلام روزه مى ‏گيرد، ما با اين تبليغ عملى نشان مى ‏دهيم كه براى حيات حسين بن على ‏عليه السلام روزه مى‏ گيريم.

[[امام صادق ‏علیه السلام]] فرمود: اين روز، روزى است كه اميرالمؤمنين ‏عليه السلام به عنوان شكر خداوند روزه گرفت.<ref>عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۲۱۳.</ref>

همچنين فرمود: روزه اين روز معادل روزه شصت ماه است.<ref>عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۲۱۱.</ref> و در حديثى فرمود: كفاره شصت سال است.<ref>عوالم العلوم: ج ۳  / ۱۵ ص ۲۱۳.</ref>

و در حديثى فرمود: افضل از روزه شصت سال است.<ref>عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۲۱۳.</ref>

و نيز فرمود: روزه اين روز معادل صد حج و صد عمره مقبول است.<ref>عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۲۱۱.</ref>

و فرمود: روزه گرفتن در روز غدير خم معادل روزه گرفتن به قدر عمر دنياست.<ref>عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۲۱۱.</ref>

همچنين [[امام رضا علیه السلام]] در روز غديرى روزه گرفت و براى [[افطار]] عده‏ اى را دعوت كرد، و براى آنان سخنان مفصلى درباره غدير فرمود، و به منازل آنان هدايايى فرستاد.<ref>عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۲۲۱.</ref>

== روزه عيد غدير در روايات<ref>آداب عيد غدير (خانه كودک): ص ۵۶-۱۴۵.  غدير دعا و محبت (نيشابورى): ص ۳۷-۶۲ . همراه با ذى‏ الحجه (اوحدى): ج ۲ ص ۱۰۵-۱۸۱. ترجمه الغدير (امينى -  واحدى): ص ۶۵۹ . اسرار غدير: ص ۲۴۶، ۲۵۴-۲۵۶. چهارده قرن با غدير: ص ۲۳۳، ۲۳۴. قنوت خورشيد: ص ۲۹، به نقل از كتاب: غدير عيد برتر (صدرى). چهارده قرن با غدير: ص ۷۷، ۱۵۳-۱۵۷، ۲۰۱-۲۰۹، ۲۳۳، ۲۳۴. غدير در قرآن: ج ۳ ص ۳۳۸-۳۴۰. اسرار غدير: ص ۲۴۶، ۲۵۲، ۲۵۳، ۲۵۴-۲۵۶، ۲۸۱، ۳۵۳-۳۶۳.</ref> ==
از موارد بسيار مهم در مورد روز و [[عید غدیر]]، اعمال و آداب عید غدیر است. به علت [[اهمیت]] اين روز، اعمال و آدابى ذكر شده كه با هيچ روزى برابرى نمى‏ كند و مختص به قشر خاص و سن معينى نيست، و داراى ابعاد اعتقادى و عبادى مختلفى است. از جمله اعمال عيد غدير روزه روز غدير است<ref>الاقبال: اعمال عيد غدير.</ref>:

روزه گرفتن در روز غدير در روايات فراوان به اين عمل تأكيد شده و ثواب بسيارى به آن اختصاص يافته است.

به چند روايت در فضيلت روزه روز غدير توجه كنيد:

سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللهِ الصَّادِقَ علیه السلام يَقُولُ:‏ صِيَامُ‏ يَوْمِ‏ غَدِيرِ خُمٍ‏ يَعْدِلُ‏ صِيَامَ‏ عُمُرِ الدُّنْيَا لَوْ عَاشَ إِنْسَانٌ ثُمَّ صَامَ مَا عَمَرَتِ الدُّنْيَا لَكَانَ لَهُ ثَوَابُ ذَلِكَ وَ صِيَامُهُ يَعْدِلُ عِنْدَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِي كُلِّ عَامٍ مِائَةَ حَجَّةٍ وَ مِائَةَ عُمْرَةٍ مَبْرُورَاتٍ مُتَقَبَّلَاتٍ وَ هُوَ عِيدُ اللَّهِ الْأَكْبَرُ...<ref>التهذيب: ج ۳ ص ۱۴۳ ح ۳۱۷.</ref>:

از امام صادق‏ عليه السلام شنيدم كه مى‏ فرمود: (ثواب) روزه روز غدير خم با (ثواب) روزه عمر دنيا برابر است؛ اگر انسان به اندازه عمر دنيا زندگى كند و روزه بگيرد، (ثواب آن) معادل (ثواب) روزه غدير است. روزه روز غدير نزد خداى عزوجل برابر است با ثواب يكصد حج و يكصد عمره مقبول. و آن بزرگ‏ترين عيد خداست... .

حضرت اميرالمؤمنين على‏ عليه السلام در خطبه ‏اى طولانى در وصف روزه غدير فرمود:

... وَ صَوْمُ‏ هَذَا الْيَوْمِ‏ مِمَّا نَدَبَ‏ اللَّهُ‏ تَعَالَى‏ إِلَيْهِ‏ وَ جَعَلَ الْجَزَاءَ الْعَظِيمَ كِفَاءً لَهُ عَنْهُ حَتَّى لَوْ تَعَبَّدَ لَهُ عَبْدٌ مِنَ الْعَبِيدِ فِي الشَّبِيبَةِ مِنِ ابْتِدَاءِ الدُّنْيَا إِلَى تَقَضِّيهَا صَائِماً نَهَارُهَا قَائِماً لَيْلُهَا إِذَا أَخْلَصَ الْمُخْلِصُ فِي صَوْمِهِ لَقَصُرَتْ إِلَيْهِ أَيَّامُ الدُّنْيَا عَنْ كِفَائِهِ...<ref>وسائل الشيعة: ج ۷ ص ۳۲۶ ح ۱۱، به نقل از «مصباح المتهجد».</ref>:

و روزه اين روز از امورى است كه خداى تعالى به سوى آن فرا خوانده و پاداش بزرگى -  كه در خور آن باشد -  برايش قرار داده است، تا جايى كه اگر بنده‏ اى از بندگان از آغاز تا پايان عمر دنيا خدا را عبادت كند؛ به طورى كه روزها را روزه بدارد و شب‏ها را به نماز بايستد، روزهاى تمام دنيا از هم‏سنگ بودن با روزه غدير ناتوان هستند. اگر روزه‏ دار خالصانه روزه بگيرد.

حضرت امام صادق‏ عليه السلام فرمود:

صَوْمُ‏ يَوْمِ‏ غَدِيرِ خُمٍّ كَفَّارَةُ سِتِّينَ سَنَةً<ref>من لا يحضره الفقيه: ج ۲ ص ۹۰ ح ۱۸۱۷.</ref>: روزه روز غدير خم كفاره گناه شصت سال است.

مفضّل از حضرت امام صادق ‏عليه السلام درباره آداب روز غدير پرسيد:

... مَا يَجِبُ عَلَيْنَا فِي ذَلِكَ الْيَوْمِ قَالَ يَجِبُ عَلَيْكُمْ صِيَامُهُ شُكْراً لِلَّهِ وَ حَمْداً لَهُ مَعَ‏ أَنَّهُ‏ أَهْلٌ‏ أَنْ‏ يُشْكَرَ كُلَ‏ سَاعَةٍ وَ كَذَلِكَ أَمَرَتِ الْأَنْبِيَاءُ أَوْصِيَاءَهَا أَنْ يَصُومُوا الْيَوْمَ الَّذِي يُقَامُ فِيهِ الْوَصِيُّ يَتَّخِذُونَهُ عِيداً وَ مَنْ صَامَهُ كَانَ أَفْضَلَ مِنْ عَمَلِ سِتِّينَ سَنَةً<ref>وسائل الشيعة: ج ۲ ص ۳۲۵ ح ۷، به نقل از: الخصال.</ref>:

در آن روز چه وظيفه ‏اى داريم؟ فرمود: شما براى شكر و ستايش خداوند اين روز را روزه بگيريد، با اينكه شايسته است خداوند هر لحظه سپاسگزارى شود.

و همين گونه پيامبران ‏عليهم السلام به جانشينان خود فرمان داده ‏اند تا روزه بدارند؛ روزى را كه وصى (خاتم پيامبران ‏صلى الله عليه و آله) به جانشينى معرفى مى‏ شود، و آن را عيد مى‏ گيرند.

و هر كس اين روز را روزه بدارد، ثوابش برتر از عبادت شصت سال است.

عمّار بن حريز عبدى نقل مى ‏كند:

دَخَلْتُ عَلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام فِي‏ الْيَوْمِ‏ الثَّامِنِ‏ عَشَرَ مِنْ‏ ذِي‏ الْحِجَّةِ فَوَجَدْتُهُ‏ صَائِماً فَقَالَ إِنَّ هَذَا الْيَوْمَ يَوْمٌ عَظَّمَ اللَّهُ حُرْمَتَهُ إِلَى أَنْ قَالَ فَقِيلَ لَهُ مَا ثَوَابُ صَوْمِ هَذَا الْيَوْمِ قَالَ إِنَّهُ يَوْمُ عِيدٍ وَ فَرَحٍ وَ سُرُورٍ وَ يَوْمُ صَوْمٍ شُكْراً لِلَّهِ وَ إِنَّ صَوْمَهُ يَعْدِلُ سِتِّينَ شَهْراً مِنْ أَشْهُرِ الْحُرُمِ<ref>وسائل الشيعة: ج ۷ ص ۳۲۶ ح ۱۰، به نقل از: مصباح المتهجد.</ref>:

روز هجدهم ذى ‏الحجه بر امام صادق‏ عليه السلام وارد شدم، ايشان روزه ‏دار بود.

به من فرمود:

اين روز روز بزرگى است. خدا حرمت آن را بزرگ داشته است.

به آن حضرت عرض شد: روزه اين روز چه ثوابى دارد؟

فرمود: غدير روز عيد و شادى و شادمانى است، و روز روزه گرفتن جهت سپاس گزارى از خداوند است، و ثواب روزه ‏اش برابر است با عبادت شصت ماه از ماه ‏هاى حرام... .<ref>ماه‏ هايى كه از احترام خاصى برخوردارند، ماه ‏هاى: محرم، رجب، ذى‏ القعده و ذى ‏الحجه.</ref>

عن ابى‏اسحاق بن عبداللَّه العلوى العريضى، قال: وَ حَكَ‏ فِي‏ صَدْرِي‏ مَا الْأَيَّامُ‏ الَّتِي‏ تُصَامُ‏ فَقَصَدْتُ مَوْلَانَا أَبَا الْحَسَنِ عَلِيَّ بْنَ مُحَمَّدٍ علیهماالسلام- وَ هُوَ بِصَرْبَا وَ لَمْ أُبْدِ ذَلِكَ لِأَحَدٍ مِنْ خَلْقِ اللَّهِ فَدَخَلْتُ عَلَيْهِ فَلَمَّا بَصُرَ بِي قَالَ علیه السلام يَا أَبَا إِسْحَاقَ جِئْتَ تَسْأَلُنِي عَنِ الْأَيَّامِ الَّتِي يُصَامُ فِيهِنَّ وَ هِيَ أَرْبَعَةٌ أَوَّلُهُنَّ يَوْمُ السَّابِعِ وَ الْعِشْرِينَ مِنْ رَجَبٍ- يَوْمٌ بَعَثَ اللَّهُ تَعَالَى مُحَمَّداً صلی الله علیه و آله إِلَى خَلْقِهِ‏ رَحْمَةً لِلْعالَمِينَ‏ وَ يَوْمُ مَوْلِدِهِ ص وَ هُوَ السَّابِعَ عَشَرَ مِنْ شَهْرِ رَبِيعٍ الْأَوَّلِ وَ يَوْمُ الْخَامِسِ وَ الْعِشْرِينَ مِنْ ذِي الْقَعْدَةِ فِيهِ دُحِيَتِ الْكَعْبَةُ وَ يَوْمُ الْغَدِيرِ فِيهِ أَقَامَ رَسُولُ اللَّهِ ص‏لی الله علیه و آله أَخَاهُ عَلِيّاً علیه السلام عَلَماً لِلنَّاسِ وَ إِمَاماً مِنْ بَعْدِهِ قُلْتُ صَدَقْتَ جُعِلْتُ فِدَاكَ لِذَلِكَ قَصَدْتُ أَشْهَدُ أَنَّكَ حُجَّةُ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ<ref>تهذيب الاحكام: ج ۴ ص ۳۰۵، ۳۰۶. روايت مشابه: وسائل الشيعة: ج ۱۰ ص ۴۵۵، به نقل از خرائج.</ref>:

ابواسحاق عريضى مى ‏گويد:

در قلبم افتاد كه چه ايامى از سال روزه گرفته شود. لذا قصد كردم نزد حضرت هادى ‏عليه السلام روم، و حضرت در منطقه بصريا بودند. اين امر را به هيچ كس نگفتم، و نزد حضرت رفتم.

وقتى مرا ديد فرمود:

اى ابواسحاق، آمدى از من از ايامى سؤال كنى كه در آن ايام روزه گرفته مى‏ شود؟

آنها چهار روز مى ‏باشند: روز بيست و هفتم رجب؛ كه خداوند رسولش‏ صلى الله عليه و آله را بر خلقش مبعوث نمود.

روز ميلاد رسول‏ خدا صلى الله عليه و آله؛ كه هفدهم ربيع ‏الاول است.

روز بيست و پنجم ذى ‏القعده؛ كه روز گسترده شدن زمين از زير كعبه است.

روز غدير كه رسول‏ خدا صلى الله عليه وآله برادرش على‏ عليه السلام را به عنوان پرچم هدايت براى مردم و امام بعد از خودش اقامه كرد.

عرض كردم: فدايت شوم، راست فرمودى. من به همين منظور آمده بودم. شهادت مى‏ دهم كه تو حجت خدا بر خلقش مى ‏باشى.

عن المفضل بن عمر، قال: قلت للصادق ‏عليه السلام:

يا سيدى، تأمرنى بصيامه؟ ِ قَالَ لِي إِي وَ اللَّهِ إِي وَ اللَّهِ إِي وَ اللَّهِ إِنَّهُ‏ الْيَوْمُ‏ الَّذِي‏ تَابَ‏ اللَّهُ‏ فِيهِ‏ عَلَى‏ آدَمَ‏ علیه السلام فَصَامَ‏ شُكْراً لِلَّهِ وَ إِنَّهُ الْيَوْمُ الَّذِي نَجَّى اللَّهُ تَعَالَى فِيهِ إِبْرَاهِيمَ علیه السلام مِنَ النَّارِ فَصَامَ شُكْراً لِلَّهِ تَعَالَى عَلَى ذَلِكَ الْيَوْمِ وَ إِنَّهُ الْيَوْمُ الَّذِي أَقَامَ مُوسَى هَارُونَ علیهماالسلام عَلَماً فَصَامَ شُكْراً لِلَّهِ تَعَالَى ذَلِكَ الْيَوْمَ وَ إِنَّهُ الْيَوْمُ الَّذِي أَظْهَرَ عِيسَى علیه السلام وَصِيَّهُ شَمْعُونَ الصَّفَا فَصَامَ شُكْراً لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ ذَلِكَ [عَلَى ذَلِكَ‏] الْيَوْمِ وَ إِنَّهُ الْيَوْمُ الَّذِي أَقَامَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله عَلِيّاً لِلنَّاسِ عَلَماً وَ أَبَانَ فِيهِ فَضْلَهُ وَ وَصِيَّهُ فَصَامَ شُكْراً لِلَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى ذَلِكَ الْيَوْمِ وَ إِنَّهُ لَيَوْمُ صِيَامٍ وَ قِيَام‏<ref>وسائل الشيعة: ج ۱۰ ص ۴۴۵، ۴۴۶، به نقل از اقبال الاعمال.</ref>:

مفضل بن عمر گفت: به حضرت صادق ‏عليه السلام عرض كردم:

اى آقاى من، آيا به من امر مى ‏كنيد كه روز غدير را روزه بگيرم؟ فرمود: به خدا سوگند بله، به خدا سوگند بله، به خدا سوگند بله. اين روز همان روزى است كه خداوند توبه حضرت آدم‏ عليه السلام را پذيرفت، و حضرت آدم ‏عليه السلام به پاس خداوند اين روز را روزه گرفت. اين روز همان روزى است كه خداوند حضرت ابراهيم‏ عليه السلام را از آتش نجات داد، و حضرت ابراهيم ‏عليه السلام به پاس خداوند اين روز را روزه گرفت.

اين روز روزى است كه [[موسی علیه السلام|حضرت موسی]] [[هارون علیه السلام|حضرت هارون‏ علیهما السلام]] را به عنوان پرچم هدايت اقامه كرد، لذا وى به پاس الهى اين روز را روزه گرفت.

اين روز همان روزى است كه [[عیسی علیه السلام|حضرت عیسی‏ علیه السلام]] وصى خود شمعون الصفا را معرفى نمود، و وى به پاس الهى اين روز را روزه گرفت.

اين روز همان روزى است كه رسول‏ خدا صلى الله عليه و آله على بن ابى‏ طالب‏ عليه السلام را به عنوان پرچم هدايت اقامه نمود و فضيلت و وصايت او را آشكار ساخت، و حضرتش به پاس الهى اين روز را روزه گرفت. اين روز، روز روزه و قيام به عبادت الهى است.

عن زياد بن محمد، عن ابى ‏عبدالله‏ عليه السلام، قال: ينبغى لكم ان تتقرّبوا الى الله فيه بالصوم. فان الانبياء عليهم السلام كانوا اذا اقاموا اوصياءهم فعلوا ذلك و امروا به<ref>وسائل الشيعة: ج ۱۰ ص ۴۴۴. مصباح المتهجد: ص ۷۳۶.</ref>:

شايسته است كه در روز غدير با روزه به خداوند تقرّب جوييد، زيرا پيامبران‏ عليهم السلام هنگامى كه اوصياى خود را اقامه مى‏ كردند، اين عمل را انجام داده و به آن امر مى‏ كردند.

عن عمارة بن جوين ابى ‏هارون العبدى، دَخَلْتُ عَلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام فِي‏ الْيَوْمِ‏ الثَّامِنِ‏ عَشَرَ مِنْ‏ ذِي‏ الْحِجَّةِ فَوَجَدْتُهُ‏ صَائِماً...فَقُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ فَمَا ثَوَابُ صَوْمِ هَذَا الْيَوْمِ فَقَالَ إِنَّهُ يَوْمُ عِيدٍ وَ فَرَحٍ وَ سُرُورٍ وَ صَوْمٍ شُكْراً لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَإِنَّ صَوْمَهُ يَعْدِلُ سِتِّينَ شَهْراً مِنَ الْأَشْهُرِ الْحُرُمِ<ref>بحار الانوار: ج ۹۸ ص ۲۹۸، به نقل از اقبال الاعمال.</ref>:

عماره گفت: روز هجدهم ذى ‏الحجه نزد حضرت صادق‏ عليه السلام رفتم و حضرتش را روزه ‏دار يافتم.

عرض كردم: فدايت شوم، پاداش روزه اين روز چيست؟ فرمود: اين روز به جهت شكر الهى روز عيد و سرور و شادى و روز روزه است. روزه اين روز معادل شصت ماه از ماه‏ هاى حرام مى‏ باشد.

عن المفضل، قال: قلت لابى ‏عبدالله‏ عليه السلام:

قلت: ما يجب علينا فى ذلك اليوم؟ قال: ِ قَالَ يَجِبُ عَلَيْكُمْ صِيَامُهُ شُكْراً لِلَّهِ وَ حَمْداً لَهُ مَعَ‏ أَنَّهُ‏ أَهْلٌ‏ أَنْ‏ يُشْكَرَ كُلَ‏ سَاعَةٍ وَ كَذَلِكَ أَمَرَتِ الْأَنْبِيَاءُ أَوْصِيَاءَهَا أَنْ يَصُومُوا الْيَوْمَ الَّذِي يُقَامُ فِيهِ الْوَصِيُّ يَتَّخِذُونَهُ عِيداً وَ مَنْ صَامَهُ كَانَ أَفْضَلَ مِنْ عَمَلِ سِتِّينَ سَنَةً<ref>بحار الانوار: ج ۹۷ ص ۱۱۱، به نقل از خصال. وسائل الشيعة: ج ۱۰ ص ۴۴۳، به نقل از خصال.</ref>:

مفضل بن عمر گفت: به حضرت صادق‏ عليه السلام عرض كردم: در روز غدير چه عملى بر ما واجب است؟

فرمود: با آنكه هر زمانى شايسته است شكر الهى به جا آورده شود، اما بر شما لازم است كه روز غدير را به شكرانه و ستايش الهى روزه بگيريد، چنانچه همه پيامبران‏ عليهم السلام به جانشينان خود دستور دادند روزى را كه جانشين شان رسماً معرفى شده است روزه بدارند و عيد بگيرند. هر كس اين روز را روزه بگيرد، ثوابش از عبادت شصت سال برتر است.

شيخ حرّ عاملى در ذيل اين حديث مى ‏نويسد: الْوُجُوبُ‏ هُنَا مَحْمُولٌ‏ عَلَى‏ الِاسْتِحْبَابِ‏ الْمُؤَكَّدِ<ref>وسائل الشيعة: ج ۱۰ ص ۴۴۳.</ref>: وجوب در اين حديث بر استحباب موكد حمل مى ‏شود.

عن على بن الحسن العبدلى، قال:

سمعت اباعبدالله جعفر بن محمد الصادق عليه الصلاة و السلام و على آبائه و ابنائه يقول: صَوْمُ‏ يَوْمِ‏ غَدِيرِ خُمٍ‏ يَعْدِلُ‏ صِيَامَ‏ عُمُرِ الدُّنْيَا لَوْ عَاشَ إِنْسَانٌ عُمُرَ الدُّنْيَا ثُمَّ [لَوْ] صَامَ مَا عَمَرَتِ الدُّنْيَا لَكَانَ لَهُ ثَوَابُ ذَلِكَ وَ صِيَامُهُ يَعْدِلُ عِنْدَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِائَةَ حَجَّةٍ وَ مِائَةَ عُمْرَةٍ<ref>بحار الانوار: ج ۹۸ ص ۳۰۲، ۳۰۳، به نقل از اقبال الاعمال. مستدرک الوسائل: ج ۶ ص ۲۷۴، به نقل از اقبال الاعمال.</ref>:

روزه روز غدير خم معادل روزه عمر دنياست. اگر كسى به ميزان عمر دنيا زندگى كند و در تمام اين مدت روزه بگيرد، ثواب روزه روز غدير با آن برابرى مى‏ كند. روزه روز غدير نزد خداوند معادل صد حج و صد عمره مى ‏باشد.<ref>بخش انتهاى اين روايت در كتاب «العدد القويه» به اين گونه نقل شده است: و صيامه يعدل عند الله مائة حِجة و مائة عمرة فى كل مبرورات متقبلات: روزه روز غدير نزد خداوند معادل صد حج و صد عمره نيكو (صحيح) و مقبول در هر سال مى ‏باشد. بحار الانوار: ج ۹۸ ص ۳۲۱، به نقل از العدد القوية.</ref>

عن الفيّاض بن محمد بن عمر الطوسى أَنَّهُ شَهِدَ أَبَا الْحَسَنِ عَلِيَّ بْنَ مُوسَى الرِّضَا ع فِي‏ يَوْمِ‏ الْغَدِيرِ وَ بِحَضْرَتِهِ‏ جَمَاعَةٌ مِنْ‏ خَاصَّتِهِ‏ قَدِ احْتَبَسَهُمْ لِلْإِفْطَارِ وَ قَدْ قَدَّمَ إِلَى مَنَازِلِهِمْ الطَّعَامَ وَ الْبُرَّ وَ الصِّلَاتِ وَ الْكِسْوَةَ حَتَّى الْخَوَاتِيمَ وَ النِّعَالَ وَ قَدْ غَيَّرَ أَحْوَالَهُمْ وَ أَحْوَالَ حَاشِيَتِهِ وَ جُدِّدَتْ لَهُ الْآلَةُ غَيْرُ الْآلَةِ الَّتِي جَرَى الرَّسْمُ بِابْتِذَالِهَا قَبْلَ يَوْمِهِ وَ هُوَ يَذْكُرُ فَضْلَ الْيَوْمِ وَ قِدَمَهُ فَكَانَ مِنْ قَوْلِهِ علیه السلام حَدَّثَنِي الْهَادِي أَبِي قَالَ حَدَّثَنِي جَدِّيَ الصَّادِقُ قَالَ حَدَّثَنِي الْبَاقِرُ قَالَ حَدَّثَنِي سَيِّدُ الْعَابِدِينَ قَالَ حَدَّثَنِي أَبِيَ الْحُسَيْنُ قَالَ اتَّفَقَ فِي بَعْضِ سِنِيِّ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ علیه السلام الْجُمُعَةُ وَ الْغَدِيرُ فَصَعِدَ الْمِنْبَرَ و قال:

صَوْمُ‏ هَذَا الْيَوْمِ‏ مِمَّا نَدَبَ‏ اللَّهُ‏ إِلَيْهِ‏ وَ جَعَلَ الْجَزَاءَ الْعَظِيمَ كَفَالَةً عَنْهُ حَتَّى لَوْ تَعَبَّدَ لَهُ عَبْدٌ مِنَ الْعَبِيدِ فِي التَّشْبِيهِ مِنْ ابْتِدَاءِ الدُّنْيَا إِلَى انْقِضَائِهَا صَائِماً نَهَارُهَا قَائِماً لَيْلُهَا إِذَا أَخْلَصَ الْمُخْلِصُ فِي صَوْمِهِ لَقَصُرَتْ إِلَيْهِ أَيَّامُ الدُّنْيَا عَنْ كِفَايَةٍ<ref>بحار الانوار: ج ۹۷ ص ۱۱۷، به نقل از اقبال الاعمال.</ref>:

فيّاض [[امام رضا علیه السلام|حضرت رضا علیه السلام]] را به همراه جماعتى از ياران خاص ايشان در روز غدير ديد، در حالى كه حضرتش فضيلت و پيشينه اين روز را بيان مى ‏فرمود.

حضرت در بخشى از بياناتش فرمود: پدرم از پدران گرامى خويش‏ عليهم السلام نقل فرمود كه در زمان اميرالمؤمنين‏ عليه السلام دو روز جمعه و غدير با هم مصادف شدند.

[[امیرالمؤمنین علی علیه السلام|امیرالمؤمنین‏ علیه السلام]] به منبر رفت و خطبه ‏اى خواند و در ضمن آن فرمود:

روزه روز غدير از مواردى است كه خداوند به آن فرا خوانده است، و پاداش بزرگى را در قبال آن بر عهده گرفته است؛ به گونه‏ اى كه اگر بنده ‏اى از بندگان الهى از آغاز دنيا تا پايان آن، روزها را روزه گرفته و شب‏ها را به عبادت بپردازد و در روزه ‏دارى خويش اخلاص ورزد، باز به پاداش روزه روز غدير نخواهد رسيد.

رُوِيَ عَنِ الْأَئِمَّةِ ع أَنَّهُمْ قَالُوا مَنْ‏ صَامَ‏ يَوْمَ‏ غَدِيرِ خُمٍ‏ وَ لَمْ‏ يَسْتَبْدِلْ‏ بِهِ‏ كَتَبَ اللَّهُ لَهُ صِيَامَ الدَّهْرِ<ref>وسائل الشيعة: ج ۱۰ ص ۴۴۶، به نقل از روضة الواعظين.</ref>:

از ائمه ‏عليهم السلام نقل شده است كه فرمودند: هر كس روز غدير خم روزه گيرد و روز ديگرى را (از لحاظ برترى) جايگزين آن نسازد، خداوند براى او ثواب روزه دهر را مى ‏نويسد.

=== الف) استحباب روزه غدير ===
روزه اين روز با سندهاى مختلف در كتب ذكر شده<ref>الاقبال: ص ۴۶۳، ۴۶۶، ۴۷۲. وسائل: ج ۷ ب ۱۴، از ابواب بقية الصوم المندوب. من لا يحضره الفقيه. لوامع صاحبقرانى. جواهر الكلام. بحار الانوار: ج ۹۷ ص ۱۱۲ و ج ۹۸، اعمال يوم غدير. مصباح المتهجد: اعمال يوم غدير. بشارة المصطفى ‏صلى الله عليه وآله: ص ۳۲۳. مرآة الكمال: ج ۱ ص ۵۲۵ ، از مصباح المتهجد. الفقيه: ج ۲ ص ۵۵ ب ۲۵.</ref>، و علماى بزرگ شيعه فتوا به آن داده ‏اند.

در روايتى [[آدم علیه السلام|حضرت آدم]]، [[ابراهیم علیه السلام|حضرت ابراهیم]]، [[موسی علیه السلام|حضرت موسی]]، [[عیسی علیه السلام|حضرت عیسی‏ علیهم السلام]] و [[حضرت محمّد صلی الله علیه و آله|حضرت رسول گرامی اسلام‏ صلی الله علیه و آله]] در اين روز روزه بوده ‏اند.

حتى در روايتى در همان كتاب وارد شده است كه دلالت بر روزه بودن حضرات معصومين‏ عليهم السلام در روز عيد غدير مى‏ كند.<ref>وسائل: ج ۷ ب ۱۴ ح ۱.</ref>

به عنوان مثال راوى مى‏ گويد: در روز هيجدهم ذى ‏حجه خدمت [[امام صادق‏ علیه السلام]] وارد شدم و آن حضرت را روزه ‏دار يافتم. حضرت به من فرمود: امروز روز عظيمى است.<ref>وسائل: ج ۷ ب ۱۴ ح ۱.</ref>

قال الشيخ الطوسى:

قَدْ وَرَدَ الْخَبَرُ عَنِ الصَّادِقِينَ ع‏ بِفَضْلِ صِيَامِ أَرْبَعَةِ أَيَّامٍ فِي السَّنَةِ إِلَى أَنْ قَالَ يَوْمُ السَّابِعَ عَشَرَ مِنْ رَبِيعٍ الْأَوَّلِ- وَ هُوَ الْيَوْمُ‏ الَّذِي‏ وُلِدَ فِيهِ‏ رَسُولُ‏ اللَّهِ‏ ص فَمَنْ صَامَهُ كَتَبَ اللَّهُ لَهُ صِيَامَ سِتِّينَ سَنَةً وَ يَوْمُ السَّابِعِ وَ الْعِشْرِينَ مِنْ رَجَبٍ وَ هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي بُعِثَ فِيهِ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله- وَ مَنْ صَامَهُ كَانَ صِيَامُهُ كَفَّارَةَ سِتِّينَ شَهْراً وَ يَوْمُ الْخَامِسِ وَ الْعِشْرِينَ مِنْ ذِي الْقَعْدَةِ (فِيهِ دُحِيَتِ الْأَرْضُ) وَ يَوْمُ الْغَدِيرِ- فِيهِ نَصَبَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ علیه السلام إِمَاماً<ref>وسائل الشيعة: ج ۱۰ ص ۴۵۶، به نقل از المقنعه.</ref>:

[[شیخ طوسی]] گويد: از [[امام باقر علیه السلام|امام باقر]] و [[امام صادق علیه السلام|امام صادق‏ علیهما السلام]] در فضيلت روزه چهار روز از ايام سال روايت وارد شده كه آن چهار روز عبارتند از:

روز هفدهم ربيع ‏الاول؛ كه روز ولادت رسول‏ خدا صلى الله عليه و آله است. هر كس اين روز را روزه بگيرد، خداوند روزه شصت سال را براى  وى مى ‏نويسد.

و روز بيست و هفتم رجب؛ كه روزى است كه رسول‏ خدا صلى الله عليه و آله در آن روز مبعوث شد. هر كس اين روز را روزه بگيرد، روزه ‏اش معادل كفاره شصت ماه خواهد بود.

و روز بيست و پنجم ماه ذى ‏القعده؛ كه در آن زمين گسترده شده است.

و روز غدير؛ كه رسول‏ خدا صلى الله عليه و آله حضرت اميرالمؤمنين‏ عليه السلام را به امامت نصب كرد.

=== ب) نيت روزه غدير ===
در غالب روايات [[معصومین علیهم السلام|اهل ‏بیت‏ علیهم السلام]] به نيت روزه شكر و سپاس بر [[نعمت]] [[ولایت]] آمده است.

=== ج) ثواب روزه عيد غدير ===
روزه روز غدير ثوابش برابر با روزه عمر دنياست، اگر زنده باشد تا زمانى كه دنيا باشد.<ref>العدد القوية: ص ۱۶۶. بحار الانوار: ج ۹۸ ص ۳۰۲، ۳۲۱. وسائل: ج ۷ ب ۱۴ ح ۴.</ref>

همچنين روزه اين روز نزد خداوند متعال با صد حج و صد عمره مقبول و مبرور برابر است.<ref>العدد القوية: ص ۱۶۶. بحار الانوار: ج ۹۸ ص ۳۰۲، ۳۲۱. وسائل: ج ۷ ب ۱۴ ح ۴.</ref>

در روايتى ديگر آمده كه روزه روز غدير برابر با روزه ۶۰ ماه است.<ref>بحار الانوار: ج ۹۸ ص ۲۹۸، ۳۲۱، ۳۲۲. وسائل: ج ۷ ب ۱۴ ح ۱۰. الفقيه: ج ۲ ص ۵۵ ب ۲۵. الاقبال: ص ۴۶۵، ۴۶۶. بحار الانوار: ج ۹۷ ص ۱۱۲.</ref>

== منبع ==
دانشنامه غدير، جلد ۱۱،صفحه ۷۶.

== پانویس ==
[[رده:آداب غدیر]]