دعا: تفاوت میان نسخه‌ها

براى روز غدير دعاهايى وارد شده كه در اينجا مى‏آوريم. پيش از شروع دعاها يادآور مى ‏شويم، مؤمنى كه قصد خواندن دعايى را دارد لازم است به چند نكته توجه داشته باشد:

نخست خود را از آلودگى پاک كند، و پس از آن لباس پاك و تميز پوشيده و وضو بگيرد.

سپس خود را مرتب كرده و در جاى پاكيزه و شريف -  تا جايى كه مى‏تواند -  رو به قبله با حالتى مؤدبانه بنشيند.

دعاهايى كه خواندن آنها در روز غدير مستحب است:

بامداد روز عيد غدير، پيش از انجام اعمال اين روز، دعايى را بخوانيم كه پيامبر اكرم‏ صلى الله عليه و آله آن را در روز غدير خوانده، و به وسيله آن از هر شرى به خدا پناه برده است. آن دعا اين است:

بسم اللَّه الرحمن الرحيم. بِسْمِ‏ اللَّهِ‏ خَيْرِ الْأَسْمَاءِ. ِ بِسْمِ‏ اللَّهِ‏ رَبِ‏ الْآخِرَةِ وَ الْأُولَى‏، وَ رَبِّ الْأَرْضِ وَ السَّمَاءِ. ِ الَّذِي لَا يَضُرُّ مَعَ اسْمِهِ كَيْدُ الْأَعْدَاءِ وَ بِهَا تُدْفَعُ كُلُّ الْأَسْوَاءِ وَ بِالْقَسَمِ بِهَا يُكْفَى مَنِ اسْتَكْفَى‏.

خدايا من از تو مى‏خواهم به حق محمد پيامبرت و گرامى و برگزيده و امين تو و فرستاده‏ات به سوى خلق و به حق، اميرمؤمنان و پيشواى دين و رهبر سفيدرويان، آن وصى با وفا و صديق اكبر و جداكننده بين حق و باطل و گواه تو و راهنمايى كننده بر تو و آشكار كننده دستورت و جهادكننده در راهت آن كه نگيردش (و ناراحتش نكند) درباره تو ملامت ملامت كننده ‏اى كه درود فرستى بر محمد و آل‏ محمد، و مرا قرار دهى در اين روزى كه براى ولى خود پيمان (امامت) را در گردن خلق خود بستى و كامل گرداندى براى آنها دين را، از عارفان به حرمتش و اقراركنندگان به فضل او از آزادشدگان و رهاشدگانت از آتش، و شاد مكن نسبت به من حسودانم را در نعمت‏ هايت.

خدايا از تو خواهم به حق محمد و آل‏ محمد كه درود فرستى بر محمد و آل‏ محمد، و لعنت كنى كسى را كه انكار كند حق اين روز را و انكار كند حرمتش را و جلوگيرى كرد از راه تو براى خاموش كردن نورت، ولى خدا هم نمى‏ خواهد جز آن كه نورش را آشكار كند.

مرحوم سيد بن طاووس در «اقبال الاعمال» با اسنادش، دعاى ندبه را از نوشته ‏هاى جناب محمد بن حسين بزوفرى نقل مى ‏كند، كه او مى‏ گويد:

دعاى ندبه، دعاى صاحب‏ الزمان‏ عليه السلام است، و مستحب است كه در چهار عيد؛ يعنى جمعه، عيد غدير، عيد فطر و عيد قربان خوانده شود<ref>بحار الانوار: ج ۱۰۲ ص ۱۰۴.</ref>:

يكى ديگر از ادعيه روز غدير دعاى بعد بعد از دو ركعت نماز است<ref>الاقبال: ص ۴۷۶. بحار الانوار: ج ۹۸ ص ۳۰۳.</ref>: رَبَّنا إِنَّنا سَمِعْنا مُنادِياً يُنادِي‏ لِلْإِيمانِ‏ أَنْ‏ آمِنُوا بِرَبِّكُمْ‏... ، كه در نمازهاى روز غدير آمده است.

دعاى ديگرى كه در روز غدير مستحب است بر آن اصرار داشته باشيم و با تضرّع و زارى از خداوند بخواهيم، دعا براى تعجيل در فرج حضرت بقية اللَّه الاعظم حجة بن الحسن العسكرى‏ عليه السلام است، زيرا فرج آن بزرگوار فرج محمد صلى الله عليه و آله و آل محمد عليهم السلام است، و گشايشى براى تمامى پيامبران و جانشينان الهى آنان از آدم تا خاتم ‏عليهم السلام، و فرج همه خلايق از جن و انس است.

انتظار فرج -  چنانچه در برخى روايات به آن اشاره شده -  از برترين اعمال است. پيامبر اكرم ‏صلى الله عليه و آله فرموده است: برترين اعمال امت من انتظار فرج است.<ref>بحار الانوار: ج ۵۲ ص ۱۲۸ ح ۲۱: قال رسول‏ اللَّه ‏صلى الله عليه و آله: افضل اعمال امتى انتظار الفرج من اللَّه عزوجل.</ref>

درخواست چنين حاجتى را مى‏توان با عبارت مختلفى از خدا خواست، مانند:

در روايت روز عيد غدير را روز بسيار طلب كردن ناميده ‏اند.<ref>اقبال الاعمال: ج ۲ ص ۲۶۰: يوم طلب الزيادة.</ref> فزون طلبى از خداوند و پافشارى در دعا از خصوصيات كسانى است كه از روحى سالم برخوردار هستند، و چون رحمت واسعه و كرم بى‏ حد و حساب پروردگار را باور دارند، به خواهش ‏هاى اندک و حقير قانع نشده و با توجه به فقر و نادانى خويش در پيشگاه خداوند بزرگ به افق ‏هاى وسيع ‏ترى از نيازمندى‏ هاى خود مى ‏نگرند. گر چه اين نگاه موجب آن نمى‏ شود كه از كم‏ترين حوائج خود غافل شوند و به عنايت و فضل و كرم حضرت حق در همه زمينه ‏ها سخت محتاج هستند.

خداوندا، بندگانى كه در نزد تو بهره ‏اى دارند مرا از بهترينشان، و آنان كه جايگاهى در پيش تو دارند مرا از نزديك‏ترينشان، و آنان كه تقرّبى دارند مرا از خالصان ايشان قرار ده.

از خدا بخواهيم بهترين ‏ها را به ما عطا كند، و در كثرت دعا و زياده‏خواهى براى خود و براى همه مؤمنان از مرد و زن كوتاهى نكنيم. گمان نكنيم كه خيلى زياد و بيش از حد خواسته ‏ايم، و هماره به خاطر داشته باشيم كه نيازمندى‏ هاى آفريدگان از جن و انس و از نخستين تا آخرينشان در پيشگاه خداوند متعال بسيار حقير و ناچيز است.

   درباره مشاركت در ظلم سقيفه رواياتى وارد شده كه محدوده ‏هاى آن را نشان مى‏ دهد، و بايد هر مسلمانى مواظب باشد كه مبادا حركتى از او سر زند كه معنايش امضا بر صحيفه ملعونه باشد.

در مواردى جهت گيرى‏هاى كلى از صحيفه ملعونه، مانند اظهار محبت به آنان و تسليم در برابر امرشان و تمايل به آنان و پذيرش دين و مذهبشان به ميان آمده است؛ و كلماتى حاكى از اين مفاهيم به كار گرفته شده است:

«الْمُبايِعين لَهُم»: بيعت كنندگان با آنان،

در مواردى صف ‏آرايىِ اتباع صحيفه در برابر اهل ‏بيت ‏عليهم السلام و مخالفت آنان با ايشان و خوار كردن و ظلم به آنان و غصب حقوقشان و انكار ولايتشان، و حتى قتل آنان و جنگيدن با ايشان و مباح شمردن خون و حرمتشان، و نيز دور كردن ايشان از مقامشان و زمينه ‏سازى براى دشمنانشان مطرح شده است.

در موارد ديگرى سخن از پايه ‏هاى اعتقادى اصحاب صحيفه به ميان آمده، كه مطالبى از قبيل پذيرفتن دين صحيفه و دعوت به آن و پذيرش منصب‏هاى دنيوى كه در سايه صحيفه به دست مى ‏آيد، و ايجاد شک و شبهه درباره كفر اصحاب صحيفه از جمله آن هاست.

«كُلُّ مُسْتَنٍّ بِما سَنَّ اعْدائَهُمْ الى يَوْمِ الْقِيامَةِ»: همه كسانى كه تا روز قيامت به سنت ‏هايى كه دشمنان اهل ‏بيت‏ عليهم السلام پايه گذارى كرده ‏اند عمل نمايند،

در بيان عموميت پيروان صحيفه ملعونه نسبت به زمان‏ ها و مكان‏ ها، و حتى موجودات از جن و انس، عبارات قابل توجهى ديده مى‏ شود كه همه طرفداران و ياوران صحيفه و سقيفه تا روز قيامت از اولين و آخرين، بلكه از همه خلايق را در بر مى‏ گيرد:

كه معناى مجموع اين سه عبارت چنين مى‏ شود: خدايا، اولين ظالم حق آل محمد تا آخرين تابعين او بر اين ظلم را از جن و انس، از همه خلايق اولين و آخرين تا روز قيامت را لعنت كن.

   پس از مراسم حجةالوداع و در روز هفدهم ذى‏ الحجة، كاروان پيامبر صلى الله عليه و آله به وادى «قُدَيد» رسيد كه تا غدير كمتر از يک روز ديگر فاصله داشت.

با نزول كاروان در قديد و فرا رسيدن هنگام نماز، صف ‏ها آماده شد.

«اللّهُمَّ هَبْ لِعَلِىٍّ الْمَوَدَّةَ فِى صُدُورِ الْمُؤْمِنينَ وَ الْهَيْبَةَ وَ الْعَظَمَةَ فى صُدُورِ الْمُنافِقينَ»: «خدايا، به على محبت در سينه مؤمنين و هيبت و عظمت در سينه منافقين عنايت فرما».

اميرالمؤمنين‏ عليه السلام هم سه بار اين دعا را تكرار كرد:

پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: «يا على، خداوند آيه ‏اى از كتابش درباره تو نازل كرده و براى تو در قلب هر مؤمنى محبت قرار داده است».

من از پروردگارم خواستم كه بين من و تو ولايت قرار دهد، و خدا پذيرفت؛ و از او خواستم بين من و تو برادرى قرار دهد، او پذيرفت؛ و از او خواستم تو را جانشين من قرار دهد، و او پذيرفت.

اى كاش اميرالمؤمنين ‏عليه السلام اكنون زنده بود، و هر ساله در روز غدير به حضورش شرفياب مى ‏شديم و با او تجديد بيعت مى‏ كرديم و بار ديگر به او تهنيت مى ‏گفتيم.

دعاهاى مختصر و مفصلى براى روز غدير وارد شده است كه خواندن آنها نوعى تجديد عهد و پيمان با خدا و رسول و ائمه‏ عليهم السلام به شمار مى‏ آيد و مى‏ توان به عنوان «تجديد بيعت» از آن ياد كرد.

مضامين والاى اين دعاها، در قالب شكرگزارى و اظهار عقايد يک شيعه در ولايت و برائت و دعا براى آينده عقايد اوست كه مى‏توان آنها را تحت سه عنوان «ولايت»، «برائت» و «مباركى روز غدير» خلاصه كرد. در اينجا جملات غديرى كه در ادعيه آمده و در هر كدام به نوعى مسئله غدير مطرح شده را مى ‏آوريم. ذيلاً به مضامين بعضى از دعاهاى روز غدير اشاره مى‏ شود<ref>اين مضامين از دعاهايى كه در كتاب «الاقبال» سيد ابن طاووس: ص ۴۶۰ به بعد مذكور است انتخاب شده است. در عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۲۱۵ - ۲۲۰ نيز ذكر شده است.</ref>:

پروردگارا، ما -  به منت و لطف تو -  دعوت كننده ‏ات را پاسخ مثبت داديم و پيرو پيامبر صلى الله عليه و آله شديم و او را تصديق كرديم و همچنين مولاى مؤمنان را تصديق كرديم، و به جبت و طاغوت كافر شديم. خدايا ولايتى را كه پذيرفته ‏ايم همراهمان قرار ده... .

خدايا ما تابع پيامبر و اميرالمؤمنين صلوات اللَّه عليهما و آلهما هستيم، و به جبت و طاغوت و بت‏هاى چهارگانه و تابعين آنها كفر مى ‏ورزيم، و از هر كس كه آنان را دوست بدارد از اول تا آخر روزگار بيزاريم. خدايا، ما را با امامانمان محشور فرما.

در مواردى شأن نزول آيات و در مواردى استشهاد به آيه‏هاى قرآن و در مواردى مصداق قرار دادن غدير براى آيه مزبور مطرح شده است.

از سوى ديگر از مجموع دعاها و زيارات مربوط به غدير جهت گيرى ‏هاى جالبى درباره ارتباط قرآنى غدير به دست مى ‏آيد. گاهى يک موضوع -  مانند نعمت -  از چند ديدگاه قرآنى مورد توجه واقع شده است. گاهى يک آيه -  مانند آيه اكمال -  از چند جهت مورد تبيين قرار گرفته است. گاهى يک فراز از زيارت بيانگر تفسير چند آيه است.

با توجه به اينكه برخى از آيات و روايات مورد استشهاد در اين روايات در فصل‏هاى ديگرِ كتاب «غدير در قرآن» مفصلاً مورد بحث قرار گرفته، در پاورقى‏ ها آدرس بحث مفصل در آن كتاب ارائه خواهد شد.

۲. سوره فاطر، آيه ۳۲ - ۳۵: «ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْكِتابَ الَّذِينَ اصْطَفَيْنا مِنْ عِبادِنا، فَمِنْهُمْ ظالِمٌ لِنَفْسِهِ وَ مِنْهُمْ مُقْتَصِدٌ وَ مِنْهُمْ سابِقٌ بِالْخَيْراتِ بِإِذْنِ اللَّهِ ذلِكَ هُوَ الْفَضْلُ الْكَبِيرُ. جَنَّاتُ عَدْنٍ يَدْخُلُونَها يُحَلَّوْنَ فِيها مِنْ أَساوِرَ مِنْ ذَهَبٍ وَ لُؤْلُؤاً وَ لِباسُهُمْ فِيها حَرِيرٌ. وَ قالُوا الْحَمْدُ للَّهِ الَّذِى أَذْهَبَ عَنَّا الْحَزَنَ إِنَّ رَبَّنا غفور شَكُورٌ. الَّذِى  أَحَلَّنا دارَ الْمُقامَةِ مِنْ فَضْلِهِ لا يَمَسُّنا فِيها نَصَبٌ وَ لا يَمَسُّنا فِيها لُغُوبٌ»، در دعاى نمازى كه از امام صادق‏ عليه السلام در اعمال روز غدير وارد شده است.

۲۱. سوره مدثر، آيه ۴۶: «وَ كُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوْمِ الدِّينِ»، در دعاى بعد از نماز عيد غدير آمده است.

۳۹. سوره صافات، آيه ۲۴: «وَ قِفُوهُمْ إِنَّهُمْ مَسْؤُلُونَ»، در دعاى بعد از نماز روز عيد غدير از امام صادق‏ عليه السلام آمده است.

لذا در حالى كه مردم در برابر او بودند فرمود: هر كس من صاحب اختيار او هستم على صاحب اختيار اوست. خدايا دوست بدار هر كس او را دوست بدارد و دشمن بدار هر كس او را دشمن بدارد و يارى كن هر كس او را يارى كند و خوار كن هر كس او را خوار كند.

يكى اينكه غدير پاسخ مثبت به دعوت خداست و در نتيجه انكار غدير رويگردانى از خالق جهان به حساب مى ‏آيد. دوم اينكه تصديق غدير معادل با تكفير سقيفه است و اين معادله هرگز بر هم زدنى نيست. سوم اينكه ما بر سر اين اعتقاد هيچ شكى نداريم و با كمال شجاعت در روز قيامت پاسخگو خواهيم بود. در اين قسمت از دعاى غدير مى ‏خوانيم:

خدايا، پروردگارا، ما شنيديم مناديى براى ايمان ندا مى‏ كند كه به پروردگارتان ايمان بياوريد. ما نيز ايمان آورديم ... . پروردگارا، ما -  به منت و لطف تو -  دعوت كننده ‏ات را پاسخ مثبت داديم و پيرو پيامبر صلى الله عليه و آله شديم و او را تصديق كرديم و همچنين مولاى مؤمنين را تصديق كرديم، و به جبت و طاغوت كافر شديم. خدايا ولايتى را كه پذيرفته‏ ايم همراهمان قرار ده.

* دوم اينكه معرفت به غدير و اقرار بر اساس اين معرفت لازم است.

قسمتى از دعاهاى غدير، فرهنگ سپاسگزارى همراه برائت از دشمنان غدير را بستر سازى مى ‏كند. تشكر به خاطر كدام جهت غدير؟ نفرين به كدام دشمن غدير؟ شكرانه معرفت به حرمت غدير و هدايت با نور غدير. لعنت بر منكر حق اين روز و زير پا گذارنده حرمت آن و مقابله كننده با عظمت آن. فرازى از دعاى روز غدير را كه آموزش دهنده چنين فرهنگى است مرور مى ‏كنيم:

اراده خدا تعلق گرفته كه كمال دين خود را با غدير اعلام كند. اينكه قله دين و كمال نعمت ‏هايش را ولايت على‏ عليه السلام قرار داده شكرى عظيم لازم دارد، كه به وسيله آن از خدا قدردانى مى‏ كنيم. در دعاى غدير اين بُعد فكرى ساخته مى‏ شود آنجا كه مى‏ گوييم:

در اعمال روز غدير، دعايى را سيد بن طاووس از شيخ مفيد نقل مى ‏كند كه در بخشى از آن مى ‏خوانيم:

اى خدا ! به وجود آنها زمين را از عدل و داد پر گردان، چنانكه پر از ظلم و عدوان گرديده است، و وعده فرج و سلطنت الهيه را كه به ايشان داده‏اى منجّز گردان، كه تو هرگز خلاف وعده نخواهى كرد.

(خدايا) به ما توفيق ده كه دين تو را يارى كنيم، در حالى كه با ولى و امامى از اهل‏ بيت پيامبرت باشيم، و ما را تحت فرمان و زير پرچم حضرت مهدى‏ عليه السلام قرار ده، و ما را از جمله شهدا قرار بده، كه به صدق و راستى در راه تو و در مبارزه با دشمنان تو قيام كرده و به شهادت رسيده‏ اند.

ولى مسلّم است كه در بعضى از حالات و اوقات، به دعا نمودن براى تعجيل فرج تأكيد فراوان شده است. يكى از آن اوقات روز مبارك عيد غدير است، چرا كه در روز عيد غدير، خداوند متعال به خاطر عظمت اين روز عزيز حاجات شيعيان و دوستداران حضرت اميرالمؤمنين‏عليه السلام را به هدف اجابت مى‏رساند. پس سزاوار است كه دوستان و ارادتمندان حضرتش به خاطر سپاسگزارى و تشكر از نعمت عظماى ولايت، دعاى خود را براى تعجيل فرج آخرين وارث غدير قرار داده، و در اين روز شريف بر اين امر خطير و مهم زياد دعا نمايند.

صاحب كتاب »مكيال المكارم« روز عيد غدير را يكى از اوقات مهمى برشمرده است كه سزاوارتر است شيعيان بيشتر به ياد امام‏زمان‏عليه السلام باشند و بيشتر براى فرج او دعا كنند. ايشان در كتاب ارزشمند خود »مكيال المكارم« مى‏نويسد:

تأكيد بسيارى كه در روز عيد غدير براى دعا كردن شده، به خاطر اين است كه روز غدير روزى است كه خداوند در آن با اعلام ولايت اميرالمؤمنين و ائمه طاهرين‏عليهم السلام جانشينى رسول‏خداصلى الله عليه وآله را به آن اختصاص داده است. و امروزه و در زمان ما آن ولايت از آن مولاى ما حضرت صاحب‏الزمان‏عليه السلام است، كه از پدران بزرگوارش به ارث برده است.

چون مؤمن در اين روز تسلط غاصبين و غلبه ظالمين و مخفى بودن آن ولى‏خدا را مى‏بيند، لذا محبتش نسبت به امام‏عصرعليه السلام او را وا مى‏دارد كه براى تعجيل امر ظهور آن حضرت دعا كند.

ديگر آنكه روز غدير، روز تجديد عهد و پيمان و بيعت با وارثان غدير است. پس دعا كردن براى تعجيل فرج، يكى از مصاديق تجديد عهد و پيمان است. شاهد اين مطلب دعائى است كه مرحوم سيد بن طاووس در كتاب شريف »اقبال الاعمال« در اعمال روز غدير آورده است:

اللهم فرّج عن اهل‏بيت محمدصلى الله عليه وآله نبيك، و اكشف عنهم و بهم عن المؤمنين الكربات. اللهم املأ الارض بهم عدلاً كما ملئت ظلماً و جوراً، و انجِز لهم ما و عدتهم. انك لا تخلف الميعاد: خداوندا، بر اهل‏بيت پيامبرت حضرت محمدصلى الله عليه وآله فرج و گشايش مرحمت فرما، و از ايشان و از مؤمنان به خاطر آنها غصه‏ها و بلاها را بر طرف كن. خداوندا، زمين را به وسيله آنان از عدل و داد پر كن، همان گونه كه از جور و ستم پر شده باشد، و به آنچه به ايشان وعده داده‏اى وفا كن، همانا كه تو خلف وعده نمى‏كنى.××× ۱ مكيال المكارم: ج ۲ ص ۴۹ ۴۸. اقبال الاعمال: ص ۴۸۰. بحار الانوار: ج ۹۸ ص ۳۰۷. ×××

همچنين در دعاى ديگرى كه مرحوم علامه مجلسى از ادعيه روز غدير شمرده چنين مى‏خوانيم:

... و اجعلنى من اوليائك و انصارك الذين تعزّ بهم دينك، و تنتقم بهم من عدوك، و تختم لهم بالسعادة و الشهادة. تحييهم حياة طيبة، و تقلّبهم منقلباً كريماً××× ۲ بحار الانوار: ج ۹۸ ص ۳۱۴. ×××: ... و مرا از اولياء و يارانت قرار ده؛ كسانى كه دينت را به وسيله آنها عزت مى‏بخشى، و به سبب آنها از دشمن انتقام مى‏گيرى، و عاقبت آنها را به سعادت و خوشبختى و شهادت ختم مى‏كنى. زنده مى‏كنى آنها را با حيات و زندگى طيبه، و بر مى‏گردانى برگرداندنى بزرگوارانه.

بنابراين، با توجه به اين ادعيه وارد شده از امام معصوم‏عليه السلام در مى‏يابيم كه بايد در روز عيد غدير بيشتر از روزهاى ديگر به ياد آخرين وارث غدير يعنى امام‏عصر و زمان حضرت مهدى‏عليه السلام بوده، و نسبت به آن بزرگوار اداى احترام نماييم، و با دعا نمودن نسبت به تعجيل ظهورش، خود را مشمول دعاهاى آن حضرت نموده، و باعث رضايت خاطر آن عزيز باشيم.

۶۶.  نكاتى در مورد دعا در روز غدير××× ۳ غدير از ديدگاه اهل‏سنت )جبّاران( : ص ۱۵۰  - ۱۴۸. ×××

   در مورد دعا در روز غدير و ادعيه روز غدير، از اين منظر مى‏توان سخن گفت:

خداوند در قرآن كريم مى‏فرمايد: »قل ما يعبؤ بكم ربى لولا دعائكم«××× ۴ فرقان /  ۷۷. ×××: بگو اگر دعايتان نباشد پروردگارم به شما توجه نخواهد كرد.

دعا ضرورت زندگى انسان است. زندگى بدون دعا موجى است سردرگم كه در نهايت سر به مرداب ماديت دنيا خواهد كوبيد. دعا آهنگ زندگى و بانگ جرس كاروانى است كه رو به مقصود دارد. زندگى در دعا جوانه مى‏زند، با دعا رشد مى‏كند و ثمر مى‏دهد.

بنابراين، با صرف نظر از اينكه انسان حاجتى داشته باشد يا دربند استجابت و برآورده شدن حاجتش باشد، دعا برنامه هميشگى و نياز دائمى زندگى انسان مؤمن است. ولى گاهى موقعيتى خاص و فرصتى ويژه پيدا مى‏شود كه دعا در آن مى‏شكفد به بار مى‏نشيند و وجود انسان را حلاوت مى‏بخشد.

روز غدير يكى از بهترين فرصت‏ها و موقعيت‏هاى ويژه دعاست. امام رضاعليه السلام مى‏فرمايد: روز غدير روزى است كه دعا در آن مستجاب مى‏شود.××× ۱ اقبال الاعمال: ص ۴۶۴. ×××

به همين جهت، براى اين روز علاوه بر دعاهايى كه در تعقيب نمازهاى مستحبى و به مناسبت‏هاى مختلف در اين روز وارد شده، چند دعاى مستقل نيز وارد شده است.

محور اصلى در دعاهاى روز غدير نعمت ولايت است. دعا كننده در اين روز به بيان‏هاى مختلف درباره اين نعمت بزرگ با خداى خويش سخن مى‏گويد:

گاهى اين نعت عظمى را ياد كرده و خدا را براى آن شكر و سپاس مى‏گزارد.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

الهى درود فرست بر محمد و آل‏محمد. چنانكه آنان به طاعت تو امر كردند و از معصيت تو بازداشتند، و بندگانت را به يگانگى تو راهنمايى كردند.