۴٬۰۶۴
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
(قرار دادن ابطح) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
== | {{متن آیه | ||
| متن آیه = الم، اَحَسِبَ النّاسُ اَنْ يُتْرَكُوا اَنْ يَقُولُوا آمَنّا وَ هُمْ لايُفْتَنُونَ، وَ لَقَدْ فَتَنَّا الَّذينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَلَيَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذينَ صَدَقُوا وَ لَيَعْلَمَنَّ الْكاذِبينَ، اَمْ حَسِبَ الَّذينَ يَعْمَلُونَ السَّيِّئاتِ اَنْ يَسْبِقُونا ساءَ ما يَحْكُمُونَ | |||
| ترجمه = «الف، لام، میم.آیا مردم گمان کرده اند، همین که بگویند: ایمان آوردیم، رها می شوند و آنان [به وسیله جان، مال، اولاد و حوادث] مورد آزمایش قرار نمی گیرند؟در حالی که یقیناً کسانی را که پیش از آنان بودند، آزمایش کرده ایم [پس اینان هم بی تردید آزمایش می شوند]، و بی تردید خدا کسانی را که [در ادعای ایمان] راست گفته اند می شناسد، و قطعاً دروغگویان را نیز می شناسد. آیا آنان که مرتکب زشتی ها می شوند، پنداشته اند که می توانند بر ما پیشی گیرند [تا از مجازات و عذاب زشت کاری هایشان بگریزند؟!] چه بد داوری می کنند.» | |||
}} | |||
{{جعبه اطلاعات آیه | |||
| شماره آیه = ۲ | |||
| سوره = عنکبوت | |||
| تصویر = | |||
| اندازه تصویر = | |||
| توضیح_تصویر = | |||
| شماره سوره = ۲۹ | |||
| جزء = ۲۰ | |||
| نزول = | |||
| شأن نزول = | |||
| مکان نزول = مکه | |||
| موضوع = عدم کفایت ایمان زبانی و حتمی بودن آزمون همه مؤمنان | |||
}} | |||
پيش از شروع اعمال حج در سفر [[حجةالوداع]]، در ساعات پايانى روز دوشنبه چهارم ذى الحجة، كاروان عظيم حجاج همراه پيامبر صلى الله عليه و آله از سمت بالاى مكه از «عقبه مَدَنيّين» وارد [[مکّه|مکه]] شدند. | |||
همزمان كاروان يمن نيز از سمت جنوب وارد مكه شدند و خدمت پيامبر صلى الله عليه و آله رسيدند و در محل از پيش تعيين شده «[[ابطح]]» -كه منطقه هموار شهر مكه بود- اسكان يافتند، و آماده اعمال حج شدند.<ref>بحار الانوار: ج ۲۱ ص۳۹۳، ۳۹۶.</ref> | |||
همچنين پس از پايان مراسم حج در حجةالوداع، پيش از ظهر روز سيزدهم ذى الحجة پيامبر صلى الله عليه و آله همراه با كاروان عظيم حجاج از منا به طرف مكه حركت كرد تا به بالاى وادى «ابطح» -كه همان منطقه مسطح مكه است- رسيد.<ref>الكافى: ج ۴ ص ۵۲۱؛ تهذيب الاحكام: ج ۵ ص ۲۷۳. </ref> | |||
هنگامى كه پيامبر صلى الله عليه و آله در بالاى ابطح مشرف به مكه بود، [[جبرئیل]] نازل شد و با آوردن آيات اول سوره عنكبوت، مقدمات برنامه غدير را آغاز كرد. پيام الهى چنين بود: | |||
اى محمد، بخوان: {{متن قرآن|بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ، الم، اَحَسِبَ النّاسُ اَنْ يُتْرَكُوا اَنْ يَقُولُوا آمَنّا وَ هُمْ لايُفْتَنُونَ، وَ لَقَدْ فَتَنَّا الَّذينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَلَيَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذينَ صَدَقُوا وَ لَيَعْلَمَنَّ الْكاذِبينَ، اَمْ حَسِبَ الَّذينَ يَعْمَلُونَ السَّيِّئاتِ اَنْ يَسْبِقُونا ساءَ ما يَحْكُمُونَ}}: | |||
«به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی. الف، لام، میم.آیا مردم گمان کرده اند، همین که بگویند: ایمان آوردیم، رها می شوند و آنان [به وسیله جان، مال، اولاد و حوادث] مورد آزمایش قرار نمی گیرند؟در حالی که یقیناً کسانی را که پیش از آنان بودند، آزمایش کرده ایم [پس اینان هم بی تردید آزمایش می شوند]، و بی تردید خدا کسانی را که [در ادعای ایمان] راست گفته اند می شناسد، و قطعاً دروغگویان را نیز می شناسد. آیا آنان که مرتکب زشتی ها می شوند، پنداشته اند که می توانند بر ما پیشی گیرند [تا از مجازات و عذاب زشت کاری هایشان بگریزند؟!] چه بد داوری می کنند.» | |||
پيامبر صلى الله عليه و آله پرسيد: اى [[جبرئیل]]، اين فتنه كدام است؟ جبرئيل گفت: اى محمد، خداوند به تو سلام مى رساند و مى فرمايد: | |||
من قبل از تو پيامبرى نفرستادم مگر آنكه هنگام سر آمدن روزگارش به او امر كرده ام كسى را بر امتش خليفه قرار دهد كه قائم مقام او باشد و سنت و احكامش را براى آنان احيا كند. | |||
كسانى كه مطيع خدا باشند در آنچه پيامبر به آنان امر مى كند صادقين و راستگويانند، و كسانى كه مخالف امر او (و بر ضد او) باشند كاذبين و دروغگويانند. | |||
اى محمد، بازگشت تو به سوى پروردگارت و بهشتش نزديک شده است. | |||
خداوند به تو دستور مى دهد براى امتت بعد از خود على بن ابى طالب را منصوب نمايى و سفارشات خود را به او نمايى، كه اوست خليفه اى كه امور رعيت و امّت تو را بر عهده مى گيرد، چه او را اطاعت كنند و چه عصيان نمايند؛ كه به زودى عصيان خواهند كرد و اين همان فتنه اى است كه آيات را درباره آن برايت تلاوت كردم. | |||
خداوند عز و جل به تو دستور مى دهد كه به او بياموزى همه آنچه به تو تعليم داده و به او سفارش كنى كه حفظ كند همه آنچه خدا در حفظ تو قرار داده و به عنوان امانت به تو سپرده است، كه اوست امين و مورد اعتماد. | |||
اى محمد، من تو را از ميان بندگانم به پيامبرى برگزيدم و على را به جانشينى تو انتخاب كردم.<ref>بحارالانوار: ج۲۸ ص۹۵، ۹۶ و ج۴۰ ص۲۱۶؛ ارشاد القلوب: ج۲ ص۱۱۲-۱۳۵؛کشف الیقین: ص۱۳۷.</ref> | |||
اين وحى الهى به معناى پايان واجب اول يعنى حج، و آغاز واجب دوم يعنى ولايت بود كه از اين لحظه برنامه هاى آن آغاز مى شد. | |||
همچنين زمينه سازى ديگرى براى امامت دوازده امام معصوم عليهم السلام نموده فرمود: | |||
اين دين همچنان بر مبارزه كنندگانش غالب خواهد بود و هيچ مخالفى و جدا شونده اى به آن ضرر نمى زند مادامى كه دوازده خليفه بر امتم حكومت كند كه همه آنان از قريش هستند.<ref>مسند احمد: ج۵ ص۸۷.</ref> | |||
همچنان كه اين پيام و آن آيات نازل مى شد، كاروان از منا وارد مكه شد و قبل از رسيدن به ابطح در «مُحَصَّب» - كه همان محل توطئه قريش قبل از هجرت بود - توقف كرد.<ref>المغازى: ج ۲ ص ۱۰۹۹؛ اخبار مكة: ج ۲ ص ۱۶۲؛المصنف: ج ۴ ص ۴۶۹؛الكافى: ج ۴ ص ۲۴۸؛ تهذيب الاحكام: ج ۵ ص۲۷۵، ۴۵۷، ۴۳۸؛ الفقیه: ج۲ ص۵۵۵.</ref> | |||
< | آنگاه نماز ظهر و عصر را خواندند و در همانجا ماندند تا غروب شد و نماز مغرب و عشا را نيز در همانجا خواندند و سپس مختصرى خوابيدند.<ref>الكافى: ج ۴ ص ۵۲۱؛ تهذيب الاحكام: ج ۵ ص ۲۷۳.</ref> | ||
پيامبر صلى الله عليه و آله صبح روز چهاردهم ذى الحجه پس از نماز صبح و اتمام اعمال حج وارد سرزمين «[[ابطح]]» شد و همان گونه كه قبل از اعمال حج اعلام كرده بود، پس از بازگشت از [[مِنی|منا]] نيز به خانه هاى مكه نرفت و در همان خيمه هاى ابطح ساكن شد تا روزى كه از مكه خارج شد. | |||
روز چهاردهم ذى الحجة در سفر [[حجةالوداع]] روز پرماجرايى بود، چرا كه اعلام شده بود در مكه يک روز بيشتر توقف نخواهند كرد. | |||
پيامبر صلى الله عليه و آله به [[بلال حبشی|بلال]] دستور داد تا بين مردم اعلان كند: | |||
«فردا كسى جز معلولان نبايد باقى بماند، و همه بايد به سوى غدير خم حركت كنند». با اين اعلام مردم متعجب از اينكه چرا پيامبر صلى الله عليه و آله در اين اولين و آخرين سفر خود به حَرم الهى، مدتى در آنجا توقف نكرده اند كه مردم سؤالات خود را بپرسند و از محضر آن حضرت استفاده كنند، خود را براى فردا آماده مى كردند.<ref>مسند حُمَيدى: ج ۱ ص ۲۵۱؛ المغازى: ج ۲ ص ۱۰۹۹؛ المصنف: ج ۴ ص ۴۶۹؛الكافى: ج ۴ ص ۲۴۸،۲۴۶؛ تهذيب الاحكام: ج ۵ ص۲۷۵، ۴۳۸، ۴۵۷؛ الفقيه: ج ۲ ص ۵۵۵؛ صحيح مسلم: ج ۲ ص ۷۲۹؛ اخبار مكة: ج ۲ ص ۱۶۱، ۱۶۲، ۱۹۸؛سنن البيهقى: ج ۷ ص ۳۴۹.</ref> | |||
== پانویس == | |||
<references /> | |||
[[رده:قرآن و غدیر]] | |||