آيات ۲۴ و ۲۵ محمد و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

| عرض =  

| تصویر = آيات ۲۴ و ۲۵ محمد و غدیر .jpg

| سوره =محمد  

| صوت =  

| توضیح صوت =  

'''آیات ۲۴ و ۲۵ سوره محمد''' آیاتی درباره اصحاب [[صحیفه ملعونه اول]] که از همکاری [[بنی امیه|بنی‌امیه]] با اصحاب صحیفه پرده برداشت.

بستر نزول آیات ۲۴ و ۲۵ سوره محمد چنین توصیف شده است:<ref>واقعه قرآنى غدير، ص۵۴.</ref> در روز چهاردهم ذى ‏الحجة در سفر [[حجةالوداع]] وقایع پیچیده‌ای رخ داد؛  از جمله اینکه اصحاب [[صحیفه ملعونه اول|صحيفه ملعونه اول]] -كه پيمان‌نامه‌‏اى عليه اهل‏ بيت‏ عليهم السلام نوشته و آن را در كعبه امضا كرده بودند-  برای غصب خلافت وارد عمل شدند. اولين كسانى كه از نظر آنان در غصب خلافت همكارى خوبى مى‌‏توانستند داشته باشند [[بنی امیه|بنى‏‌اميه]] بودند. اين بود كه رؤساى آنان را به مجلس خود دعوت كردند. در اين مرحله مسئله اقتصادى را هم به مسائل مورد نظر خود افزودند و آن منع خمس از اهل‏ بيت‏ عليهم السلام بود. آنان گمان می‌کردند اين كه اگر خمس در اختيار آنان باشد، از آن در راه غصب خلافت استفاده خواهند كرد.  

در آن مجلس [[عثمان بن عفّان|عثمان]] و [[معاوية بن ابوسفیان|معاويه]] به‌عنوان سردمداران بنى‌‏اميه شركت كردند و چند نفر ديگر نيز حضور داشتند كه عبارت بودند: عبدالرحمان بن عوف، [[عمرو بن عاص]]، [[سعد بن ابی وقاص (ابواسحاق)|سعد بن ابى‏‌وقاص]]، [[مغیرة بن شعبه|مغيرة بن شعبه]]، [[ابوهریره دوسی|ابوهريره]] و [[ابوموسی اشعری|ابوموسى اشعرى]]. بنى‌‏اميه از آنان پرسيدند: براى خلافت چه كسى را در نظر گرفته‌‏ايد؟ گفتند: ابوبكر! آنان گفتند: با منع خمس موافقيم، ولى با خلافت ابوبكر نه. آنان همين مقدار را از بنى‌اميه پذيرفتند و با آنان نيز هم‌پيمان شدند و بار ديگر [[ابوعبیده جرّاح|ابوعبيده جراح]] را شاهد خود قرار دادند و گروه خود را براى اجراى نقشه‏‌هاى خود گسترده‏‌تر نمودند. اينجا بود كه خداوند به پيامبرش‏ صلى الله عليه و آله انعقاد پيمان دوم را هم خبر داد و [[آیه ۷۴ تا ۸۰ زخرف|آيه ۷۹ و ۸۰ سوره زخرف]] را نازل كرد.

به دنبال آن، آيات ۲۴ و ۲۵ سوره محمد صلى الله عليه و آله نازل شد كه خبر از پذيرفتن نيمى از پيشنهاد اصحاب صحيفه توسط بنى‌اميه را مى‏‌داد: {{قرآن|اِنَّ الَّذينَ ارْتَدّوا عَلى اَدْبارِهِمْ مِنْ بَعْدِ ما تَبَيَّنَ لَهُمُ الْهُدى الشَّيْطانُ سَوَّلَ لَهُمْ وَ اَمْلى لَهُمْ. ذلِكَ بِاَنَّهُمْ قالُوا لِلَّذينَ كَرِهُوا ما نَزَّلَ اللَّهُ سَنُطيعُكُمْ فى بَعْضِ الاَمْرِ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ اِسْرارَهُمْ|ترجمه=كسانى كه از دين خدا رو به عقب باز مى‌‏گردند بعد از آنكه راه هدايت برايشان روشن شده شيطان كار آنان را برايشان زيبا جلوه داده و آنان را بدان سو تشويق كرده است. اين بدان جهت است كه آنان گفتند به كسانى كه آنچه خدا نازل كرده را خوش نداشتند: ما در بعضى از اين مسئله از شما پيروى مى‏‌كنيم، ولى خدا پنهان‏‌كارى آنان را مى‌داند}}.<ref>بحارالانوار، ج۲۸، ص۱۲۲؛ بحارالانوار، ج۳۰، ص۱۶۳-۱۶۴؛ بحارالانوار، ج۳۶، ص۱۵۷.</ref>