آيه ۸ تکاثر و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

| عرض =  

| تصویر = آیه ۸ سوره تکاثر.png

| اندازه تصویر =  

| توضیح_تصویر =  

| عنوان = آيه ۸ تکاثر و غدیر

| سوره = تکاثر

| آیه = ۸

| جزء = ۳۰

| شأن نزول =  

| مکان نزول = مکه

| موضوع =  

| صوت = صوت ۸ تکاثر.mp3

| ترجمه صوتی = ترجمه ۸ تکاثر.mp3

در تأیید این سخن از کلامی از امیرالمؤمنین علیهم السلام برداشت شده است که فرمود: اگر اين امت از زمانى كه خداوند پيامبرش را قبض روح كرد تابع من مى‏‌شدند و مرا اطاعت مى‌كردند، از بالاى سرشان و از زير پايشان تا روز قيامت -با خوشى و وسعت- از نعمت‏‌هاى الهى استفاده مى‌‏كردند.<ref>كتاب سليم: ص ۲۱۱ ح ۱۱.</ref>

يعنى اين نعمت تأمين كننده دين و دنيا و آخرت و همه جوانب زندگى است و رشته ناگسستنى نعمت است كه سر رشته آن ذات الهى است.

 

[[امام صادق ‏علیه السلام]] درباره منزلت اين نعمت يادآور مى ‏شود كه روز قيامت اين نعمت مورد سؤال قرار خواهد گرفت:

 

{{متن عربی|نَحْنُ اهْلُ الْبَيْتِ النَّعيمُ الَّذى انْعَمَ اللَّه بِنا عَلَى الْعِبادِ، وَ هُوَ النِّعْمَةُ الَّتى لا تَنْقَطِعُ، وَ اللَّه سائِلُهُمْ عَنِ حَقِّ النَّعيمِ الَّذى انْعَمَ بِهِ عَلَيْهِمْ}}

 

ما اهل ‏بيت آن نعمت خدا هستيم كه خداوند آن را بر بندگانش نعمت حساب كرد...، و آن نعمتى ناگسستنى است كه قطع نمى ‏شود، و خداوند درباره اداى حق اين نعمتى كه به آنان عطا فرموده بازخواست خواهد كرد.<ref>بحار الانوار: ج ۲۴ ص ۴۹.</ref>

 

 

{{قرآن|أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِى}}، از يک سو ولايت [[معصومین علیهم السلام|دوازده امام ‏علیهم السلام]] را بزرگ‏ترين نعمت خويش بر مردم اعلام مى‏ كند، و از سوى ديگر به آنان هشدار مى‏ دهد كه اگر بناى قدردانى و سپاسگزارى لسانى و عملى از خداست در رأس همه بايد قدردان نعمت «[[ولایت ائمه علیهم السلام|ولایت]]» باشيم، و بايد با اطاعت كامل و انقياد مطلق در برابر مقام عصمت عملاً تشكر خود را از اين نعمت عظماى الهى اعلام كنيم.

 

از همين جاست كه بايد خود را آماده روز سؤال نماييم كه خداوند فرموده:{{قرآن|لَتُسْئَلُنَّ يَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِيمِ}}<ref>تكاثر /  ۸ .</ref>:

 

«درآن روز از نعمت‏ ها سؤال مى‏ شويد». [[امام رضا علیه السلام]] در بيان اين آيه و نعمتى كه مورد سؤال قرار مى‏ گيرد، فرمود:

 

نعيم محبت و ولايت ما اهل ‏بيت است، كه خداوند بعد از توحيد و نبوت درباره آن از مردم سؤال مى‏ كند» .<ref>بحار الانوار: ج ۶۳ ص ۳۱۷.</ref>

از نگاهى ديگر نعمت ولايت آن قدر عظيم است كه به مقدار لياقت و آمادگى هر انسانى، خداوند از اين نعمت به او بيشتر عنايت مى ‏كند، چنانكه فرموده است:

ولايت على نعمتى است كه به هر كدام از بندگانم كه دوست دارم عنايت كرده ‏ام.

هر كس از بندگانم را كه دوست بدارم ولايت و معرفتش را به او عنايت مى‏ كنم، و هر كس را مبغوض بدارم به خاطر فاصله او از معرفت و ولايت على مبغوضش مى ‏دارم.<ref>بحار الانوار: ج ۳۸ ص ۹۸.</ref>

[[رده:قرآن و غدیر]]