۴٬۰۶۴
ویرایش
جایگاه حدیث غدیر در راهبردهای بزرگان امامیه در قرن چهارم هجری (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۴ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۰۹
، ۲۴ آوریل←امکانات و ظرفیت‌های آل‌بویه در خدمت به تشیع:
| خط ۷۳: | خط ۷۳: | ||
به نقل منابع حدیثی عامه، رسول خدا صلی الله علیه و آله در این روز از حاضرانِ در غدیر، برای علی علیه السلام بیعت گرفت و عمّامه بر سر آن حضرت گذاشت. بیهقی به نقل از اسناد خود از علی علیه السلام روایت می‌کند: رسول الله صلی الله علیه و آله در غدیر عمامه بر سر من گذاشت و فرمود: «عمامه مرز میان کفر و ایمان است»<ref>السنن الکبری، ج۱۰، ص۱۴؛ نیز نک:مسند ابی داوود، ص۲۳.</ref> | به نقل منابع حدیثی عامه، رسول خدا صلی الله علیه و آله در این روز از حاضرانِ در غدیر، برای علی علیه السلام بیعت گرفت و عمّامه بر سر آن حضرت گذاشت. بیهقی به نقل از اسناد خود از علی علیه السلام روایت می‌کند: رسول الله صلی الله علیه و آله در غدیر عمامه بر سر من گذاشت و فرمود: «عمامه مرز میان کفر و ایمان است»<ref>السنن الکبری، ج۱۰، ص۱۴؛ نیز نک:مسند ابی داوود، ص۲۳.</ref> | ||
متقی هندی به اسناد خود و به نقل از دیلمی از رسول‌الله صلی الله علیه و آله روایت می‌کند که فرمود:{{متن عربی|فانّ العمامه سيما الاسلام و هي حاجزة بين المسلمين و المشركين}}<ref>کنز العمال، ص۴۸۳-۴۸۴.</ref> معلوم می‌گردد، این اقدام پیامبر صلی الله علیه و آله برای تأکید و تصریح بر وصایت و امامت امام علی بن ابی‌طالب بوده است. | متقی هندی به اسناد خود و به نقل از دیلمی از رسول‌الله صلی الله علیه و آله روایت می‌کند که فرمود: {{متن عربی|فانّ العمامه سيما الاسلام و هي حاجزة بين المسلمين و المشركين}}<ref>کنز العمال، ص۴۸۳-۴۸۴.</ref> معلوم می‌گردد، این اقدام پیامبر صلی الله علیه و آله برای تأکید و تصریح بر وصایت و امامت امام علی بن ابی‌طالب بوده است. | ||
مُعزّ الدوله دیلمی در سال ۳۵۲ق، دستور داد تا در روز عیدغدیر، جشن و سروری در بغداد برپا شود. مأموران دولتی، موظف بودند قبل از آن؛ شهر را زینت کرده، آتش بر خانه امیران بیفروزند، با بوق و کرنا مردم را از فرارسیدن عید باخبر کنند و دکان‌ها و بازارها در روز عید بسته بماند. در این روز مردم جامه نو پوشیده، شادمانی می‌کردند و به زیارت قبور ائمه و مشاهد شریفه می‌رفتند.<ref>تجارب الامم، ج۷، ۴۰۱؛ تاریخ الطبری، ج۱۱، ص۱۰۰؛ تاریخ الاسلام، ج۲۶، ص۱۲-۱۱؛ شذور‌العقود فی تاریخ‌العهود، ص۲۲۵.</ref> | مُعزّ الدوله دیلمی در سال ۳۵۲ق، دستور داد تا در روز عیدغدیر، جشن و سروری در بغداد برپا شود. مأموران دولتی، موظف بودند قبل از آن؛ شهر را زینت کرده، آتش بر خانه امیران بیفروزند، با بوق و کرنا مردم را از فرارسیدن عید باخبر کنند و دکان‌ها و بازارها در روز عید بسته بماند. در این روز مردم جامه نو پوشیده، شادمانی می‌کردند و به زیارت قبور ائمه و مشاهد شریفه می‌رفتند.<ref>تجارب الامم، ج۷، ۴۰۱؛ تاریخ الطبری، ج۱۱، ص۱۰۰؛ تاریخ الاسلام، ج۲۶، ص۱۲-۱۱؛ شذور‌العقود فی تاریخ‌العهود، ص۲۲۵.</ref> | ||