۲۱٬۹۶۷
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
== معناى يارى كردن در خطبه غدير و شبهات مطرح شده<ref>مائده غدير(جعفرپور) : ص ۹۰، ۸۷.</ref> == | == معناى يارى كردن در خطبه غدير و شبهات مطرح شده<ref>مائده غدير(جعفرپور) : ص ۹۰، ۸۷.</ref> == | ||
در مورد جمله «و انصر من نصره و اخذل من خذله» كه در ادامه [[حدیث غدیر]] و نيز در خطبه غدیر آمده شبهاتى مطرح كرده اند، كه با دقت در معناى اين عبارت و توضيح آن سست بودن اين شبهات واضح مى گردد: | در مورد جمله «و انصر من نصره و اخذل من خذله» كه در ادامه [[حدیث غدیر]] و نيز در [[خطبه غدیر]] آمده شبهاتى مطرح كرده اند، كه با دقت در معناى اين عبارت و توضيح آن سست بودن اين شبهات واضح مى گردد: | ||
'''شبهه اول:''' | '''شبهه اول:''' | ||
[[ابن تیمیه]] در مرود اين فراز از [[خطبه غدیر]] كه مى فرمايد: و انصر من نصره و اخذل من خذله، مى نويسد<ref>منهاج السنه: ج ۲۰.</ref>: آنچه معلوم است اينكه دعاى | [[ابن تیمیه]] در مرود اين فراز از [[خطبه غدیر]] كه مى فرمايد: و انصر من نصره و اخذل من خذله، مى نويسد<ref>منهاج السنه: ج ۲۰.</ref>: آنچه معلوم است اينكه دعاى پيامبر صلى الله عليه و آله مستجاب است، در حالى كه دعاى [[پیامبر صلی الله علیه و آله]] اجابت نشد و دشمنان على عليه السلام بر او پيروز شدند و دوستانش شكست خوردند. پس اصل دعا بايد دروغ باشد. | ||
در جواب مى گوييم: | در جواب مى گوييم: | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
ثانياً: ابن تيميه يا بايد بگويد نحوه نصرت الهى و تحقق خواست خداوند هميشه پيروزى و برترى يافتن در ميدان نبرد و از بين بردن دشمنان خداوند نيست بلكه صورت يا صور ديگرى دارد، و يا دست از اشكال خود بردارد. | ثانياً: ابن تيميه يا بايد بگويد نحوه نصرت الهى و تحقق خواست خداوند هميشه پيروزى و برترى يافتن در ميدان نبرد و از بين بردن دشمنان خداوند نيست بلكه صورت يا صور ديگرى دارد، و يا دست از اشكال خود بردارد. | ||
ثالثاً: دعاى | ثالثاً: دعاى پيامبر صلى الله عليه و آله هم آنگاه كه به اجابت برسد تبديل به وعده الهى مى شود و مى بايست به نحوه نصرت الهى توجه كرد. چه بسا يارى خداوند به صورت نيرويى آشكار شود كه انسان [[مؤمن]] را در برابر مشكلات مقاوم گرداند. با توجه به [[خطبه غدیر]]، دشمنان اميرالمؤمنين على عليه السلام دشمنان خداوند هستند. دشمن حضرت على عليه السلام بودن و در نهايت دشمن خدا بودن، مى تواند باعث دور شدن از رحمت الهى و لطف الهى در دنيا و آخرت باشد، كه اين بزرگترين مجازات است.<ref>جزوه بررسى آيه شريفه اكمال: ص ۳۰.</ref> | ||
'''شبهه دوم:''' | '''شبهه دوم:''' | ||