امامت غدیر در سوره انشراح

چکیده مقاله:

با تدبر در قرآن مجید، آیاتى جلب توجه می کند که مفهوم واضح و صریحى از آن به ذهنخطور مى کند و در عین حال براى درک کامل آن نیاز به مفسر قرآن است تا تفصیل آنمعنى را در اختیار ما بگذارد.

آیه هفتم سوره انشراح از این دست آیات است، که با تشریح مراحل بعثت پیامبر (صلی الله علیه و آله) وعنایات پروردگار درباره برترین آفریده اش مى فرماید: أَلَمْ نَشْرَحْ لَكَ صَدْرَكَ، وَوَضَعْنَا عَنْكَ وِزْرَكَ ، الَّذِي أَنْقَضَ ظَهْرَكَ ، وَرَفَعْنَا لَكَ ذِكْرَكَ سپس به آخرین مرحله از این رسالت عظیم آسمانى مى رسد و مى فرماید: فَإِذَا فَرَغْتَ فَانْصَبْ، وَإِلَىٰ رَبِّكَ فَارْغَبْ این دو آیه صریحا به پایان رسالت با کلمه فرغت و به رحلت پیامبر (صلی الله علیه و آله) با جمله الیربک فارغب اشاره مى کنند.

آنچه در میان کلمات این دو آیه جلب توجه مى کند، عبارت فانصب است.

این کلمه بدان معناست که هنگام فراغ از رسالت الهى و قبل از پرکشیدن به ملکوت اعلى هنوز یک وظیفه بر دوش پیامبر(صلی الله علیه و آله) مانده که باید انجام شود و آن مسیله منصوب کردن است.

منبع

دوفصلنامه امامت پژوهی، دوره: ۱، شماره: ۳.