ابن سینا
توحيد و غدير در كلام ابن سينا[۱]
امت بى امام همانند كشتى بى ناخدا و راه بى علامت و شب بى چراغ است. اگر غدير و رهبرى الهى نباشد، استعدادها شكوفا نمى شود. در كنار پيشرفت امروز دنيا، هر روزه مى بينيم كه فساد و جنايت نيز پيشرفت مى كند.
يعنى بال علم و تكنولوژى حركت مى كند، ولى بال معنويت شكسته است. آرى، اين است سيماى انسانِ بدون غدير! يعنى بدون رهبرى الهى در جهان!
خيلى تعجب است از كسانى كه مى گويند: پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله از دنيا رفت و كسى را به جانشينى تعيين نكرد! مگر در تاريخ پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله نمى خوانيم: هر گاه قبيله اى مسلمان مى شدند، فوراً براى آنان حاكم و پيشوا تعيين مى فرمود. هر گاه لشكرى اعزام مى كرد براى آن ها فرمانده تعيين مى فرمود، و همين كه به مدينه هجرت كرد در مكه براى خود جانشين مشخص نمود.
ابوعلى سينا مى گويد: چگونه باور كنيم خداى حكيمى كه از مژه چشم و گودى كف پا غفلت نكرده، از رهبرى مردم غافل شده است؟ مگر قرآنى كه هر كس مى تواند آيه اى - آيات كلى، مطلق و يا متشابه - از آن را دستاويز اهداف خود كند، بدون مفسّر معصوم - مانند رسول خداصلى الله عليه وآله - قابل تكيه است؟ از همين رو پيامبرصلى الله عليه وآله سفارش نمود تا همگان به هر دو ثقل - كتاب خدا و اهل بيت عليهم السلام - تمسک جويند تا گمراه نشوند.
پانویس
- ↑ برترين نعمت، چهل نكته درباره غدير (واعظ حسينى): ص45-50، 115، 116.