سودان
دعوت براى حج و غدير[۱]
با در نظر گرفتن شيوه هاى اطلاع رسانى در زمان پيامبرصلى الله عليه وآله، بايد اقدامى بديع صورت مى گرفت، تا خبر مهمترين سخنرانى پيامبرصلى الله عليه وآله در غدير در گسترده ترين و سريعترين شكل ممكن منتشر شود و هيچ كس را ياراى كتمان آن نباشد.
در مرحله اول فرستادن افرادى به اطراف مدينه و نامه نوشتن به مكه و طائف و يمن درباره آمادگى مراسم حج براى مردمى كه اولين بار مى خواستند اعمال حج ابراهيمى را بياموزند، باعث شد تا از قبايل و اقوام و گروه هاى مختلف و از شهرها و روستاهاى مختلف؛ از فدک تا يمن و از نجد و عمان تا سودان و حبشه، همه براى مراسم عبادى حج بار سفر ببندند و زحمت اين سفر نسبتاً طولانى را بر خود استوار سازند.[۲]
رسيدن خبر غدير به سودان[۳]
پس از مراسم سه روزه غدير در پايان روز بيستم ذى الحجه، آن روزها به عنوان «ايام الولاية» در تاريخ ثبت شد. اين نيز يكى از پيش بينى هايى بود كه در قالب نامگذارى ايام غدير، خطابه آن را عنوانى خاص بخشيد و سرآغاز آن را به همه شناسانيد.
آن همه برنامه ريزى و پيش بينى و سپس اجراى مرحله به مرحله آنها ثمره خود را به خوبى نشان داد. اولين نتيجه آن بود كه انتشار خبر غدير - در حد امكانات آن روزگار - به صورتى غير عادى تحقق يافت.
يكى از موارد انتشار خبر غدير مناطقى بود كه از يمن تا اردن و از نجد تا سودان را در بر مى گرفت.
با توجه به اينكه حاضرين در غدير حاجيان بودند كه از نظر جغرافيايى به هشت گروه تقسيم مى شدند، گروهى هم از آن سوى درياى سرخ از حبشه و سودان آمده بودند.[۴]
براى توضيح بيشتر مراجعه شود به عنوان: غدیر / انتشار خبر غدير.
مقاله درباره غدير[۵]
غديرِ سال۱۴۲۳ براى اولين بار برنامه بى سابقه اى را تجربه كرد. افرادى از مليت هاى مختلف جهان فراخوانده شدند، تا در برنامه اى كه گفتمان ملت ها درباره واقعه غدير را تداعى مى كرد، احساس خود را از اين واقعه در مقاله اى به تصوير كشند.
در اين برنامه ۲۱۴ نفر از ۳۶ كشور جهان با۲۷ زبان مختلف شركت كردند، كه همه سعى كرده بودند دريافت درونیشان را از واقعه عظيم غدير نشان دهند، و برداشت خود را با ذوق و سليقه اى كه ظرافت اين ماجرا مى طلبد، با زيباترين كلام به رشته قلم درآورند، كه يكى از اين كشورها سودان است.
براى توضيح بيشتر مراجعه شود به عنوان: غدیر در احساس ملت ها (کتاب) .
پانویس
- ↑ سخنرانى استثنائى غدير: ص ۲۰. واقعه قرآنى غدير: ص ۱۹.
- ↑ الاصابة (ابن حجر) : ج ۲ ص ۱۳.
- ↑ سخنرانى استثنائى غدير: ص ۹۹-۱۰۳.
- ↑ بحار الانوار: ج ۲۱ ص ۳۹۳،۳۹۶،۳۸۵ و ج ۳۷ ص ۱۵۸،۱۳۶،۱۱۱ و ج ۳۹ ص ۳۳۶ و ج ۴۱ ص ۲۲۸. اثبات الهداة: ج ۲ ص ۱۳۶،۶۸. عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۲۹۹. الغدير: ج ۱ ص ۳۶۸، ۱۲ - ۱۰.
- ↑ غدير در احساس ملتها: ص ۵ - ۸.