غدیر در داغستان
مقاله درباره غدير[۱]
غديرِ سال ۱۴۲۳ براى اولين بار برنامه بى سابقه و جديدى را تجربه كرد. افرادى از مليت ها و كشورهاى مختلف جهان فراخوانده شدند، تا در برنامه اى كه گفتمان ملت ها درباره غدیر را تداعى مى كرد، احساس خود را از اين واقعه در مقاله اى به تصوير كشند.
در اين برنامه ۲۱۴ نفر از ۳۶ كشور جهان با ۲۷ زبان مختلف شركت كردند، كه همه سعى كرده بودند دريافت درونیشان را از واقعه عظيم غدير نشان دهند، و برداشت خود را با ذوق و سليقه اى كه ظرافت اين ماجرا مى طلبد، با زيباترين كلام به رشته قلم درآورند، كه يكى از اين كشورها داغستان است.
غدير اتمام حجتى قبل از اقدامات منافقين بود[۲]
منافقينى بودند كه مرگ پيامبر صلى الله عليه وآله را انتظار مى كشيدند تا قدرت
را پس از ايشان در دست گيرند.
از يك سو مسلمانان از اهداف و اشخاص اين گروه بىاطلاع
بودند؛ و ظاهرشان مانع بود كه نفاقشان معلوم باشد، و اگر
سخنى مىگفتند از نظر مردم قابل باور بود.
از سوى ديگر آنان هم قدرت چنين كارى را داشتند و هم تصميم
بر چنين كارى داشتند.
لذا خدا و رسول خواستند قبل از هر اقدامى از سوى آنان حجت
را بر مردم تمام كرده باشند.
مراد از «ناس» در «و اللّه يعصمك من الناس» آن است كه گروه خاصى از منافقين
منتظر مرگ پيامبر صلىاللهعليهوآله بودند تا قدرت را پس از ايشان در دست گيرند. خدا و رسول اين
گروه را مىشناختند، در حالى كه مسلمانان از اهداف و اشخاص اين گروه بىاطلاع
بودند؛ و ظاهرسازى رئيس اين گروه و ساير افراد وابسته كسى باور نمىكرد آنان
منافق باشند.
به همين جهت خطر تا آنجا جدى بود كه اگر رئيس و افراد اين گروه با شخص
پيامبر صلىاللهعليهوآله مخالفت مىكردند و مىگفتند: «پيامبر دروغ مىگفته و در پى رسيدن به
حكومت بوده» گروهى مىپذيرفتند. در نتيجه مسلمانان دو دسته مىشدند: عدهاى
گفته آنان را قبول مىكردند و گروهى به طرفدارى از پيامبر صلىاللهعليهوآله اقدام مىكردند، و در
نتيجه جنگ داخلى بين ياران پيامبر صلىاللهعليهوآله در مىگرفت و همه اساسى كه آن حضرت در
بيست و سه سال براى آن تلاش نموده بود در هم مىريخت.
مهمتر آن است كه بدانيم اين گروه منافق قدرت چنين كارى را هم داشتند، همچنان كه
توانستند بعد از دو ماه و ده روز كه پيامبر صلىاللهعليهوآله از دنيا رفت قدرت را به دست گيرند.
خداوند متعال و رسولش خواستند با معرفى على عليهالسلام لا اقل منافقين در زمان
رسول اللّه صلىاللهعليهوآله چنين اقدامى را نتوانند انجام دهند تا حجت پروردگار بر همه تمام گردد.
اگر پس از رحلت آن حضرت به نام خود اهدافشان را دنبال كنند اين مردم هستند كه
پس از آن اتمام حجت مسئول كوتاهى خود هستند.
منبع
دانشنامه غدیر،جلد ۹،صفحه ۲۲۰.