اتمام حجت های قرآنیِ غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

=== پيامبر صلى الله عليه و آله: «سَأَلَ سائِلٌ بِعَذابٍ واقِعٍ» را شنيديد؟<ref>بحارالانوار، ج۳۷، ص۱۶۷،۱۶۲،۱۳۶؛ عوالم العلوم، ج۳/۱۵، ص۱۴۴،۱۲۹،۵۷،۵۶؛ الغدير، ج ۱ ص ۱۹۳.</ref>===

اى محمد، سه سؤال از تو دارم: شهادت به يگانگى خداوند و پيامبرى خود را از جانب پروردگارت آورده ‏اى يا از پيش خود گفتى؟ آيا [[نماز جماعت در صحرای غدیر|نماز]] و [[زکات]] و حج و [[جهاد]] را از جانب پروردگار آورده ‏اى يا از پيش خود گفتى؟ آيا اين على بن ابى طالب كه گفتى: «مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ فَعَلِىٌّ مَوْلاهُ...» از جانب پروردگار گفتى يا از پيش خود گفتى؟

سخن حارث كه تمام شد خداوند آيه ۳۲ از سوره انفال را در حكايت سخن او نازل كرد: «وَ إِذْ قالُوا اللَّهُمَّ إِنْ كانَ هذا هُوَ الْحَقَّ مِنْ عِنْدِكَ فَأَمْطِرْ عَلَيْنا حِجارَةً مِنَ السَّماءِ أَوِ ائْتِنا بِعَذابٍ أَلِيمٍ».

بعد از اين ماجرا، آيات اول سوره معارج به عنوان ثبت آن در متن قرآن نازل شد: «سَأَلَ سائِلٌ بِعَذابٍ واقِعٍ، لِلْكافِرينَ لَيْسَ لَهُ دافِعٌ»:

 

«درخواست كننده‏ اى عذاب واقع شدنى را درخواست كرد كه كسى نتواند آن را از كافران دفع كند».