آيه «يا اَيُّهَا الّذينَ آمَنُوا»
«يا اَيُّهَا الّذينَ آمَنُوا»[۱]
در فرازى از بخش پنجم خطبه غدیر، پيامبر صلى الله عليه و آله مدح قرآنى بسيار بلندى درباره مولاى منصوب در غدير بر زبان آورد، كه كتاب آسمانى را يک پارچه به اميرالمؤمنين عليه السلام مرتبط ساخت و اين مهم را در چهار مرحله بيان فرمود.
ابتدا على عليه السلام عزيزترين و نزديک ترين شخص را نزد خود معرفى كرد و سپس به صراحت فرمود:
«خداى عز و جل و من از او راضى هستيم»، و آنگاه همه موارد آيات رضايت در قرآن را درباره على عليه السلام دانست و فرمود:
«هيچ آيه رضايتى در قرآن نازل نشده مگر درباره او»، و اين گونه به مردم فهمانيد كه جانشين من كسى است كه رضايت خدا و من از او ضمانت شده است.
در مرحله بعد بيش از ۹۰ مورد خطاب 
يا اَيُّهَا الّذينَ آمَنُوا 
در قرآن را مطرح كرد و على عليه السلام را سر دسته ايمان آورندگان و اميرالمؤمنين دانست و فرمود:
خداوند در قرآن الّذينَ آمَنُوا را مورد خطاب قرار نداده مگر آنكه با او آغاز كرده است.
پانویس
- ↑ بيش از ۹۰ مورد در قرآن. واقعه قرآنى غدير: ص ۹۲.