آيات ۳۴ تا ۳۶ مطفّفین و غدیر
 | |
| مشخصات آیه | |
|---|---|
| نام سوره | مطففین |
| شماره آیه | ۳۴ تا ۳۶ |
| جزء | ۳۰ |
| محتوای آیه | |
| مکان نزول | مکه |
| موضوع | سزای دشمنان غدیر در قیامت |
آیات ۳۴ تا ۳۶ سوره مطففین آیاتی درباره توصیف وضعیت دشمنان غدیر در قیامت که مورد مسخره مؤمنان به غدیر قرار می‌گیرند.
بستر تفسیر آیات ۳۴ تا ۳۶ سوره مطففین درباره وضعیت دشمنان غدیر در قیامت دانسته شده است.[۱] در حديثى، امام كاظم عليه السلام توطئههاى منافقان در غدير را بيان كردند و اشاره به جزاى اين رفتار آنان در روز قيامت نمودند. قسمتى از اين حديث چنين است: آنگاه كه پيامبر صلى الله عليه و آله على عليه السلام را در روز غدير خم منصوب كرد و به بزرگان مهاجران و انصار دستور داد تا با او بيعت كنند، آنان در ظاهر بيعت كردند ولى بين خود توطئه كردند كه دو كار انجام دهند: يكى امر خلافت را پس از پيامبر صلى الله عليه و آله از على عليه السلام بگيرند و ديگر اينكه در صورت امكان هر دو را به‌قتل برسانند.
خداوند به پيامبرش خبر داد كه اينان حيلهگرند و شما را مسخره مىكنند. در آخرت هم خداوند آنان را به استهزاء خواهد گرفت، به‌جزاى مسخره‌ای كه در اين دنيا كردند و خدا در دنيا به آنان مهلت داد. روز قيامت منافقان از جهنم مقامات شيعيان اميرالمؤمنين عليه السلام را در بهشت مىبينند. مؤمنان آن منافقان را به اسم صدا مى‌زنند و به آنان مى‌گويند: چرا در آن عذاب و خوارى معطل ماندهايد، نزد ما بياييد تا درهاى بهشت را به روى شما باز كنيم و از آتش جهنم نجات يابيد. آنان در جهنمْ خود را به‌سوى بهشت مى‌كشانند و در همان حال مأموران عذابْ خود را به آنان مىرسانند و با عمودها و تازيانههاى خود بر آنان مى‌زنند. وقتى نزديک درهاى بهشت مىرسند مىبينند درها به روى آنان بسته شده است. اينجاست كه بار ديگر به اعماق جهنم كشيده مى‌شوند، و مؤمنان از ديدن اين منظره مى‌خندند و آنان را مسخره مىكنند كه خداوند هم در قرآن فرموده: 
فاليوم الذين آمنوا من الكفار يضحكون على الأرائك ينظرون؛ و امروز مؤمنان به كافران مى‌خندند بر تختها تكيه زده‌اند و مى‌نگرند 
.[۲]
در تفسیر این آیه گفته شده که خداوند منظره حسرت ابوبكر و عمر را در قيامت تدارک ديده كه بايد شيعيان آن را از بهشت ببينند و از حسرت آنان لذت ببرند. امام سجاد عليه السلام اين منظره را با اشاره به آيات ۳۴ تا ۳۶ سوره مطفّفين چنين توصيف کرده است: در روز قيامت دو تخت از بهشت بيرون آورده مُشرف بر جهنم قرار داده مىشود. سپس على عليه السلام مىآيد و بر روى آن مىنشيند. آنگاه كه مىنشيند خندهاى مىنمايد و از خنده او جهنم زير و رو مىشود و طبقه پايين آن بالا مىآيد. سپس ابوبكر و عمر را از جهنم بيرون مى‌آورند و در مقابل آن حضرت نگاه مى‌دارند. آن دو مى‌گويند: يا اميرالمؤمنين! اى وصى رسول اللَّه! آيا به ما رحم نمىكنى؟ آيا نزد پروردگارت شفاعت ما را نمىنمايى؟ اميرالمؤمنين عليه السلام (از روى استهزا) به آنان مىخندد و (بدون پاسخ به آنان) برمىخيزد و وارد بهشت مىشود و آن دو تخت را بر مى‌دارند و به‌جاى خود باز مىگردانند. و اين است معناى كلام خداوند عزوجل: فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُوا مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ . عَلَى الْأَرائِكِ يَنْظُرُونَ . هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ ما كانُوا يَفْعَلُونَ؛ امروز كسانى كه ايمان آوردند به كفار مى‌خندند، در حالى كه از روى تختها تماشا مىكنند. آيا پاداشى كه به كافران مى‌دهند جز نتيجه اعمال زشت آنان است .[۳]
پانویس
منابع
- اسرار غدیر؛ محمدباقر انصاری، تهران: نشر تک، ۱۳۸۴ش.
- بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار؛ محمدباقر بن محمدتقی مجلسی، بیروت: دار إحياء التراث العربی، ۱۴۰۳ق.
- چهارده قرن با غدير (اتمام حجت‌ها، بحث‌های علمی، مناظرات، ميراث مکتوب، شعر و ادب، يادگارها و يادبودها)؛ محمدباقر انصاری، قم: انتشارات دلیل ما، ۱۳۷۹ش.
- غدیر در قرآن، قرآن در غدیر؛ محمدباقر انصاری، قم: انتشارات دلیل ما، ۱۳۸۷ش.