آيه ۷ بیّنه و غدیر
پس از انجام اعمال حج در سفر حجةالوداع، پيامبر صلى الله عليه و آله از هر فرصتى براى آماده سازى مردم نسبت به اعلان ولايت استفاده مى كرد.
| مشخصات آیه | |
|---|---|
| سوره | سوره بیّنه (۹۸) |
| آیه | ۷ |
| جزء | ۳۰ |
| محتوای آیه | |
| مکان نزول | مدینه |
| موضوع | ایمان و عمل صالح ملاک برتری انسان ها بر یکدیگر |
آن حضرت كنار كعبه ايستاده بود و جابر بن عبداللَّه انصارى هم كنار حضرت بود. در اين حال على عليه السلام به طرف حضرت آمد. پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: «برادرم نزد شما آمد». آنگاه توجهى به كعبه كرد و با دست بر آن زد و فرمود:
«قسم به آنكه جانم به دست اوست، اين (على) و شيعيانش روز قيامت رستگارانند. او اوّلِ شما در ايمان به من است، و وفادارترين شما به عهد خدا و قيام كننده ترين شما به امر خدا و عادل ترين شما بين مردم و قسمت كننده به تساوى و بلند مرتبه ترين شما نزد خداست.
اينجا بود كه سايه سنگين وحى بر كعبه افتاد و آيه ۷ سوره بيّنه نازل شد: 
اِنَّ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ اُولئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ 
:
«مسلماً کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند، اینانند که بهترین مخلوقاتند.»[۱]
پيامبر صلى الله عليه و آله در حضور اصحاب فوراً آيه را تفسير كرد و با اشاره به اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود: خَيْرُ الْبَرِيَّةِ آمد.[۲]
زیدبن‌شراحیل انصاری کاتب امام علی علیه السلام گوید: از حضرت علی علیه السلام شنیدم که فرمود: «رسول خدا صلی الله علیه و آله درحالی‌که سر به سینه‌ی من گذاشته بود، فرمود: «ای علی! آیا نشنیداای که خداوند متعال فرمود: إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُوْلَئِکَ هُمْ خَیْرُ الْبَرِیَّةِ ایشان، تو و شیعیانت هستید و وعده گاه من و شما در حوض کوثر است. در آن هنگام که امّت ها برای حساب به زانو افتند، شما روسفید و تابناک فراخوانده می شوید».[۳]
از ابن‌عبّاس نقل شده که گفته است: پیامبر با اشاره به آیه إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ أُولئِکَ هُمْ خَیْرُ الْبَرِیَّةِ به علی علیه السلام فرمود: آن تو و شیعیان تو هستند، تو و شیعیانت در روز قیامت راضی و خوشحال می‌آیید و دشمن تو خشمناک و سرافکنده می‌آید. علی علیه السلام فرمود: «ای رسول خدا صلی الله علیه و آله! دشمن من کیست»؟ پیامبر فرمود: «کسی که از تو بیزاری می‌کند و تو را لعنت می‌کند». سپس پیامبر خدا صلی الله علیه و آله فرمود: «هرکس بگوید که خدا علی علیه السلام را رحمت کند، خدا او را رحمت می‌کند».[۴]
پانویس
- ↑ بيّنه/۷؛ واقعه قرآنى غدير: ص ۱۸.
- ↑ امالى الطوسى: ص ۲۵۱؛ بحار الانوار: ج ۳۸ ص ۹،۵ و ج ۶۵ ص ۱۳۳؛ تاريخ مدينة دمشق: ج ۴۲ ص ۳۷۱؛ بشارة المصطفى صلى الله عليه و آله: ص ۱۹۲،۹۱؛ تفسير فرات: ص ۵۸۵ .
- ↑ تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۸، ص۳۰۴؛ بحارالأنوار، ج۳۵، ص۳۴۴؛ روضة الواعظین، ج۱، ص۱۰۵.
- ↑ تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۸، ص۳۰۴؛ بحارالأنوار، ج۳۵، ص۳۴۶؛ فرات الکوفی، ص۵۸۳؛ شواهدالتنزیل، ج۲، ص۴۶۵.