روش شناسی نقد علامه امینی بر احادیث موضوعه
چکیده[۱]
علامه امینی (ره) از علمای گرانقدر و کوشای عالم تشیع در قرن ۱۴ هجری قمری است که زحمات ایشان در تفحص پیرامون واقعه «غدیر» بی نظیر است. در خلال کتاب الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب مطالب شایان ذکری در دفاع از «حدیث شیعه» و دفع تهمت «رواج احادیث ساختگی در میان کتب آنها» وجود دارد. بخشی که با انگیزه پاسخ به طعنه برخی از علمای عامه به محدثان شیعه مبنی بر کثرت وجود مجعولات در آثار آنان، نگاشته شد. علامه ابتدا در روش نقضی، اسامی بیش از هفتصد نفر از سلسله دروغگویان و حدیث سازان اهل سنت را ذکر می‌کند و نمونه‌هایی از احادیث موضوعه را در مدح یا ذم ائمه فرق چهارگانه آنان می‌آورد. سپس با روش حلی، برخورد دوگانه و متعصبانه را با شخصیت حدیثی اهل بیت علیهم السلام در مقابل دشمنان ایشان، نشان می‌دهد. به طوریکه (۱۴۵) حدیث را سنداً و متناً بررسی می‌کند تا بخشی از تلاش مغرضان را در سرپوش نهادن بر فضائل امیر مؤمنان علی علیه السلام و برساختن مناقبی برای خلفای ثلاث و برخی دیگر از صحابه، هویدا سازد.
منابع
پژوهش‌های قرآن و حدیث، سال چهل و چهارم، بهار و تابستان ۱۳۹۰، شماره ۱.
پانویس
- ↑ نهله غروی نائینی؛ استاد دانشگاه تربیت مدرس. آتنا بهادری؛ دانشجوی دکتری دانشگاه تربیت مدرس.