همراهی حق با امام زمان

وَ لا حَقَّ اِلّا مَعَهُ

و هیچ حقّی نیست مگر با امام زمان علیه السلام

<< قبلی بعدی >>

تقدیم لای نافیه در عبارت بر استثنا مفید حصر است؛ یعنی حق نیست مگر آنچه با او است، قولاً و فعلاً. و کلمه «حق» به معنای چیزی است که همیشه ثابت و لایتغیر بوده، مطابق با واقع و حقیقت و از طرف خداوند باشد. همچنین بعضی گفته‌اند: حق عبارت است از چیزی که بطلان ندارد.

در هر صورت، مقصود آن است که آن حضرت از نظر قول و فعل بر حق است و هیچگونه خطا و انحرافی در او نیست و هر چه غیر آن است باطل هست. اثبات این حکم برای آن حضرت مستلزم نفی آن در حق سایر انبیا و اوصیا نیست؛ زیرا اثبات شی نفی ما عدا نمی‌کند.

حال اگر کسی بگوید پس فایده این کلام چیست؟ زیرا تمام انبیا و اوصیا بر حق هستند و آن حضرت هم چون حجت خدا است پس قطعاً بر حق است و این دیگر مطلب جدیدی نیست؟

در جواب گوییم: در واقع ممکن است که چنین باشد و حضرتش بسان دیگر انبیا و اوصیا بر حق باشد؛ اما شاید علت ذکر این جمله در این مقام آن باشد که چون غیبت آن حضرت طولانی می‌شود ممکن است در دوران غیبت کسانی مدعی مهدویتهای دروغین شوند، یا منکر وجود آن حضرت باشند. و بالجمله نداهای شیطانی از حلقوم‌های مختلف به نام آن حضرت شنیده شود. رسول خدا صلی الله علیه وآله با این عبارت به تمامی این شبهات پاسخ داده و می‌فرمایند: «و لا حق الا معه» یعنی تمام صداها و نداها جز صدای او و دعوت او، بر باطل خواهد بود و مردم موظف‌اند به هیچ صدایی گوش ندهند؛ چون حق، منحصراً با آن حضرت است و غیر از او هر چه باشد باطل است.

امام زمان علیه السلام مُظهر حقّ در تمام عالم

در کنار کتابهای آسمانی و به خصوص قرآن کریم که خود مظهر حقّانیّت پروردگار است، به راستی روشنترین مظهر حقّ حجّتهای الهی هستند که همیشه در طول تاریخ نجات بخش مؤمنان و مسلمانان حقیقی بودهاند، در رأس همهٔ آنها أهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام قرار دارند که در متن زیارت جامعهٔ کبیره می‌خوانیم: وَ الْحَقُ مَعَکُمْ وَ فِیکُمْ وَ مِنْکُمْ وَ إِلَیْکُمْ وَ أَنْتُمْ أَهْلُهُ وَ مَعْدِنُه؛ و حقّ با شما، در شما، از شما و به سوی شماست. و شما أهل آن و معدن آن هستید.

و در جای دیگر می‌خوانیم: وَ شَأْنُکُمُ الْحَقُ وَ الصِّدْقُ وَ الرِّفْق؛ و شأن شما حقّ، و راستی و مداراست.

این لطف خداست که هیچگاه زمین از حجّتهای خدا و نمایندگان بر حقّ او خالی نیست و به برکت وجود آنها بندگان به رشد و صلاح دست می‌یابند.

ابو حمزه ثمالی از پدرش روایت کند که گفت: از امام باقر علیه السلام شنیدم که می‌فرمود: زمین از وجود مردی از ما که حقّ را بشناسد خالی نمی‌ماند و اگر مردم چیزی بر آن بیفزایند، گوید: افزودند و اگر چیزی از آن بکاهند، گوید: کاستند، و اگر حقّ را بیاورند تصدیقشان کند. و اگر چنین نباشد حقّ از باطل شناخته نگردد.

عبد الحمید بن عوّاض طائیّ گوید: به خدایی که معبودی جز او نیست من این حدیث را از امام باقر علیه السلام شنیدم، به خدایی که جز او معبودی نیست این حدیث را از او شنیدم.

بندگان عاصی خدا، ارزش وجودی این اولیاء خدا را در دوران غیبت امام زمان علیه السلام، آخرین وارث غدیر می‌بینند؛ حقّ با باطل می‌آمیزد و جای یکدیگر را می‌گیرند، چنانچه پیامبر صلی الله علیه وآله به ابن مسعود فرمود:

آنها [مردم آخر الزمان] به خوبان ظلم می‌کنند و گناهکاران و فاسقان را راستگو می‌شمارند، حقّ نزد آنها باطل است و باطل نزد آنها حقّ است، همهٔ این بدیها به خاطر دنیاست در حالی که خوب می‌دانند که بر حقّ نیستند، اما شیطان اعمال زشتشان را زینت داده و آنها را از راه [حقّ] بازداشته است و دیگر هدایت نمی‌پذیرند. به همین دنیای پست راضی شده و به آن اطمینان یافته‌اند و از آیات پروردگار غافل شده‌اند. جایگاه آنها در قبال اعمالشان آتش جهنّم است.

با ظهور موفور السرور حجّت خدا حقّ به منتهی ظهور خود رسیده و زمین به نور پروردگار نورانی خواهد شد. چنانچه این از وعده‌های حتمی پروردگار است که فرمود: وَ قُلْ جاءَ الْحَقُّ وَ زَهَقَ الْباطِلُ إِنَّ الْباطِلَ کانَ زَهُوقاً؛ و بگو: «حق آمد و باطل نابود شد. آری، باطل همواره نابودشدنی است.».

امام باقر علیه السلام در توضیح آیه فرمودند:

إِذَا قَامَ الْقَائِمُ علیه السلام ذَهَبَتْ دَوْلَةُ الْبَاطِلِ. هنگامی که حضرت قائم علیه السلام قیام نماید، دولت [های] باطل از بین می‌روند».

از این جهت است که رسول خدا صلی الله علیه وآله در خطبهٔ غدیر می‌فرماید: ... وَ لَا حَقَّ إِلَّا مَعَهُ …؛ هیچ حقّی نیست مگر این که با او ظهور می‌یابد.

یکی از نامهای امام زمان علیه السلام «حقّ جدید» است، چنانچه در زیارت نامهٔ ایشان می‌خوانیم:

السَّلَامُ عَلَی الْحَقِ الْجَدِیدِ وَ الْعَالِمِ الَّذِی عِلْمُهُ لَا یَبِید؛ سلام و درود بر حقّ (نو و) جدید و عالمی که علمش نابود نمی‌شود.

دلیل جدید خواندن ایشان این است که آن قدر حقّ با باطل آمیخته شده است و بدعتها وارد دین شدهاند که وقتی امام زمان علیه السلام دین ناب محمدی صلی الله علیه وآله را به جهانیان ظاهر می‌سازند، برای همه دین و حقّی جدید به چشم می‌آید.

از خدا بخواهیم هر چه زودتر منجی حقّ را برساند: اللَّهُمَّ وَ أَقِمْ [أَعِزَّ] بِهِ الْحَقَّ وَ أَدْحِضْ بِهِ الْبَاطِل؛ خدایا! حقّ را توسط او به پادار [و عزّت بده] و باطل را توسط او درهم شکن! اللَّهُمَّ جَدِّدْ بِهِ مَا امْتَحَی مِنْ دِینِکَ وَ أَحْیِ بِهِ مَا بُدِّلَ مِنْ کِتَابِکَ؛خدایا آنچه از دین تو محو شده است به وجود او تازه گردان و آنچه از کتاب تو را تغییر داده‌اند به وجودش زنده ساز.