۲۵٬۹۰۴
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
=== تحلیل اعتقادی === | === تحلیل اعتقادی === | ||
آنچه به عنوان | آنچه به عنوان [[مفسّرین|تفسیر]] اين آيات از تطبيق آنها بر [[صحیفه ملعونه|صحیفه]] و توطئه قتل پيامبر صلى الله عليه و آله استفاده مى شود دو نكته است: | ||
الف) اولى و دومى كه رو در روى خدا و رسول كار خود را كتمان كردند و اين كتمان را انكار كردند، مصداق «أَظْلَمُ» يعنى ظالم ترين شدند. | الف) اولى و دومى كه رو در روى خدا و رسول كار خود را كتمان كردند و اين كتمان را انكار كردند، مصداق «أَظْلَمُ» يعنى ظالم ترين شدند. | ||
ب) خداوند دشمنان اهل بيت عليهم السلام را چند صباحى در اين دنيا مهلت مى دهد چنانكه مى فرمايد: «نُمَتِّعُهُمْ قَلِيلاً»؛ و سپس آنان را به [[عذاب]] غلاظ و شداد مبتلا مى نمايد چنانكه مى فرمايد: «ثُمَّ نَضْطَرُّهُمْ إِلى عَذابٍ غَلِيظٍ». | ب) خداوند دشمنان اهل بيت عليهم السلام را چند صباحى در اين دنيا مهلت مى دهد چنانكه مى فرمايد: «نُمَتِّعُهُمْ قَلِيلاً»؛ و سپس آنان را به [[عذاب]] غلاظ و شداد مبتلا مى نمايد چنانكه مى فرمايد: | ||
«ثُمَّ نَضْطَرُّهُمْ إِلى عَذابٍ غَلِيظٍ». | |||
اين عذابِ آنان از لحظه مرگ آغاز شده و در عالم برزخ ادامه دارد تا در قيامت به سزاى اصلى اعمال خود برسند. | اين عذابِ آنان از لحظه مرگ آغاز شده و در عالم برزخ ادامه دارد تا در قيامت به سزاى اصلى اعمال خود برسند. | ||
اولى و دومى هنگام مرگ، پيامبر و | اولى و دومى هنگام مرگ، پيامبر و امیرالمؤمنین عليهما السلام را ديدند كه به آنان مى گفتند: بشارت باد شما را به آتش در پايين ترين درجه جهنم!!<ref>کتاب سلیم: ص۳۴۸ ح۳۱.</ref> | ||
بعد هم كه به حال احتضار افتادند خبر از ورود به آتش و داخل شدن در تابوت دادند و در توصيف آن چنين گفتند: تابوتى از آتش كه با قفلى از آتش بسته شده و در آن دوازده نفرند. | بعد هم كه به حال احتضار افتادند خبر از ورود به آتش و داخل شدن در تابوت دادند و در توصيف آن چنين گفتند: تابوتى از آتش كه با قفلى از آتش بسته شده و در آن دوازده نفرند. | ||
خط ۴۶: | خط ۴۸: | ||
آن تابوت در چاهى در قعر جهنم است، كه هر گاه خدا بخواهد جهنم را شعله ور نمايد صخره را از در آن چاه بر مى دارد.<ref>کتاب سلیم: ص۳۴۹.</ref> | آن تابوت در چاهى در قعر جهنم است، كه هر گاه خدا بخواهد جهنم را شعله ور نمايد صخره را از در آن چاه بر مى دارد.<ref>کتاب سلیم: ص۳۴۹.</ref> | ||
در عالم برزخ هم هر از چند گاهى | در عالم برزخ هم هر از چند گاهى [[امیرالمؤمنین علی علیه السلام|امیرالمؤمنین علیه السلام]] يا يكى از ائمه علیهم السلام خود را به آنان نشان مى دهند، و آنان از قعر آتش التماس مى كنند، ولى جز پاسخ رد نمى شنوند. | ||
در اين باره ماجرايى از زندگى اميرالمؤمنين عليه السلام نقل شده در روزى با حارث همدانى بودند. حضرت فرمود: آيا آنچه من مى بينم تو هم مى بينى؟ | در اين باره ماجرايى از زندگى اميرالمؤمنين عليه السلام نقل شده در روزى با حارث همدانى بودند. حضرت فرمود: آيا آنچه من مى بينم تو هم مى بينى؟ | ||
خط ۶۱: | خط ۶۳: | ||
يكى از شاخص هاى زندگى [[معصومین علیهم السلام]] تبليغ غدير به شكل هاى مختلف است. از جمله [[تبلیغ غدیر توسط پیامبر در مقابل منافقین|تبلیغ غدیر]] با آيه «ازدادوا كفراً» درباره غاصبين حق غدير است كه ذيلاً به بيان آن مى پردازيم: | يكى از شاخص هاى زندگى [[معصومین علیهم السلام]] تبليغ غدير به شكل هاى مختلف است. از جمله [[تبلیغ غدیر توسط پیامبر در مقابل منافقین|تبلیغ غدیر]] با آيه «ازدادوا كفراً» درباره غاصبين حق غدير است كه ذيلاً به بيان آن مى پردازيم: | ||
[[امام صادق علیه السلام]] درباره آيه «اِنَّ الَّذينَ آمَنوا ثُمَّ كَفَروا ثُمَّ آمَنوا ثُمَّ كَفَروا ثُمَّ ازدادوا كُفراً ...»<ref>نساء/۱۳۷.</ref>:«كسانى كه [[ایمان]] آوردند و سپس [[کفّار|کافر]] شدند؛ بعد از آن ايمان آوردند و دوباره كافر شدند و سپس بر كفر خود افزودند ...»، آن را به اولين غاصبين حق غدير تفسير كرده چنين فرمود: | [[امام صادق علیه السلام]] درباره آيه «اِنَّ الَّذينَ آمَنوا ثُمَّ كَفَروا ثُمَّ آمَنوا ثُمَّ كَفَروا ثُمَّ ازدادوا كُفراً ...»<ref>نساء/۱۳۷.</ref>: | ||
«كسانى كه [[ایمان]] آوردند و سپس [[کفّار|کافر]] شدند؛ بعد از آن ايمان آوردند و دوباره كافر شدند و سپس بر كفر خود افزودند ...»، آن را به اولين غاصبين حق غدير تفسير كرده چنين فرمود: | |||
اين آيه درباره | اين آيه درباره ابوبکر و [[عمر بن خطاب|عمر]] و [[عثمان بن عفّان|عثمان]] است. اينان ابتدا (در ظاهر) به دين پيامبر صلى الله عليه و آله گرويدند، ولى آنگاه كه ولايت بر آنان عرضه شد و پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: | ||
«مَن كُنتُ مَولاهُ فَعَلِىٌّ مَولاهُ» كافر شدند. | «مَن كُنتُ مَولاهُ فَعَلِىٌّ مَولاهُ» كافر شدند. | ||
خط ۶۹: | خط ۷۳: | ||
سپس به ولايت اميرالمؤمنين عليه السلام (در ظاهر) اقرار كردند، ولى آنگاه كه پيامبر صلى الله عليه و آله از دنيا رفت كافر شدند و بر بيعت خود ثابت نماندند. | سپس به ولايت اميرالمؤمنين عليه السلام (در ظاهر) اقرار كردند، ولى آنگاه كه پيامبر صلى الله عليه و آله از دنيا رفت كافر شدند و بر بيعت خود ثابت نماندند. | ||
سپس كفر خود را بالاتر بردند و از آنان كه با على عليه السلام | سپس كفر خود را بالاتر بردند و از آنان كه با على عليه السلام [[بیعت]] كرده بودند براى خود بيعت گرفتند!! اينان كسانى اند كه از ايمان براى آنان هيچ نمانده است.<ref>اثبات الهداة: ج ۲ ص ۷ ح ۱۸.</ref> | ||
== ابوبکر در آيه «إِنَّ الْمُنافِقِينَ فِى الدَّرْكِ الْأَسْفَلِ...»<ref>نساء/۱۴۵. غدیر در قرآن: ج۲ ص۱۴۱-۱۴۴.</ref> == | == ابوبکر در آيه «إِنَّ الْمُنافِقِينَ فِى الدَّرْكِ الْأَسْفَلِ...»<ref>نساء/۱۴۵. غدیر در قرآن: ج۲ ص۱۴۱-۱۴۴.</ref> == | ||
خط ۷۸: | خط ۸۲: | ||
«إِنَّ الْمُنافِقِينَ فِى الدَّرْكِ الْأَسْفَلِ مِنَ النَّارِ وَ لَنْ تَجِدَ لَهُمْ نَصِيراً»: | «إِنَّ الْمُنافِقِينَ فِى الدَّرْكِ الْأَسْفَلِ مِنَ النَّارِ وَ لَنْ تَجِدَ لَهُمْ نَصِيراً»: | ||
«[[منافقین]] در درجه پايين تر آتش هستند و براى آنان يارى نخواهى يافت». | |||
اين آيه از سه بُعد قابل بررسى است: | اين آيه از سه بُعد قابل بررسى است: |