۲۱٬۹۷۲
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
<big>جلال الدين سُيوطى<ref>حسن المحاضرة: ج ۱ ص ۵۵۷ .</ref>وى را توثيق كرده و ستوده است. از جمله تأليفات او است: «درر العقود الفريدة فى تراجم الاعيان المفيدة»، «المواعظ و الاعتبار بذكر الخُطط و الآثار»، «عِقد جواهر الاسفاط من اخبار مدينة فُسطاط»، «ايقاظ الحنفاء باخبار الفاطميّين الخلفاء»، «السلوك بمعرفة دول الملوك» و «التاريخ الكبير».</big> | <big>جلال الدين سُيوطى<ref>حسن المحاضرة: ج ۱ ص ۵۵۷ .</ref>وى را توثيق كرده و ستوده است. از جمله تأليفات او است: «درر العقود الفريدة فى تراجم الاعيان المفيدة»، «المواعظ و الاعتبار بذكر الخُطط و الآثار»، «عِقد جواهر الاسفاط من اخبار مدينة فُسطاط»، «ايقاظ الحنفاء باخبار الفاطميّين الخلفاء»، «السلوك بمعرفة دول الملوك» و «التاريخ الكبير».</big> | ||
<big>همچنين [[ابن زولاق]] (م ۳۸۷ق) - كه مَقريزى سخنش را نقل كرده - از مورّخان نامدار و معتمَد است. ابن خَلِّكان و سُيوطى و ابن وردى و كاتب چَلَبى<ref>وَفَيات الأعيان: ج | <big>همچنين [[ابن زولاق]] (م ۳۸۷ق) - كه مَقريزى سخنش را نقل كرده - از مورّخان نامدار و معتمَد است. ابن خَلِّكان و سُيوطى و ابن وردى و كاتب چَلَبى<ref>وَفَيات الأعيان: ج ۱ ص ۳۷۰. حسن المحاضرة: ج ۱ ص ۵۵۳ . تتمّة المختصر: حوادث سنة ۳۸۷. كشف الظنون.</ref>وى را ستوده اند.</big> | ||
<span dir="RTL"></span><big>نام او ابومحمد حسن بن ابراهيم بن حسين بن حسين بن حسن بن على بن خالد بن راشد بن عبداللَّه بن سليمان بن زولاق است. از جمله تأليفات وى كتابى در احوال مصر و نيز «أخبار قضاة مصر» است.</big> | <span dir="RTL"></span><big>نام او ابومحمد حسن بن ابراهيم بن حسين بن حسين بن حسن بن على بن خالد بن راشد بن عبداللَّه بن سليمان بن زولاق است. از جمله تأليفات وى كتابى در احوال مصر و نيز «أخبار قضاة مصر» است.</big> | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
<span dir="RTL"></span> | <span dir="RTL"></span> | ||
== <big>روايت حديث غدير</big><ref>چكيده عبقات الانوار (حديث غدير): ص | == <big>روايت حديث غدير</big><ref>چكيده عبقات الانوار (حديث غدير): ص ۲۸۰. </ref> == | ||
<big>يكى از علما و بزرگان اهل سنت كه حديث غدير را نقل كرده احمد بن على بن عبدالقادر مَقريزى است. مقريزى در «المواعظ و الاعتبار بذكر الخطط و الآثار» حديث غدير را با اشاره به ماجراى غدير ذيل عنوان «عيد غدير» نقل كرده است.<ref>المواعظ و الاعتبار بذكر الخطط و الآثار: ج | <big>يكى از علما و بزرگان اهل سنت كه حديث غدير را نقل كرده احمد بن على بن عبدالقادر مَقريزى است. مقريزى در «المواعظ و الاعتبار بذكر الخطط و الآثار» حديث غدير را با اشاره به ماجراى غدير ذيل عنوان «عيد غدير» نقل كرده است.<ref>المواعظ و الاعتبار بذكر الخطط و الآثار: ج ۱ ص ۳۸۸. براى شرح حال مقريزى ر.ك: الضوء اللامع: ج ۲ ص ۲۱.</ref></big> | ||
== <big>نقلِ عيد غدير</big><ref>غدير در گذر زمان (مهدى پور): | == <big>نقلِ عيد غدير</big><ref>غدير در گذر زمان (مهدى پور): ص۱۹-۲۷.</ref> == | ||
<big>مراسم جشن و سرور در ايام موفور السرور عيد غدير پيشينه اى بس ديرينه دارد. از جمله اهالى مصر و مراكش در سال | <big>مراسم جشن و سرور در ايام موفور السرور عيد غدير پيشينه اى بس ديرينه دارد. از جمله اهالى مصر و مراكش در سال ۳۶۲ ق به مدت ده روز «دهه غدير» را جشن گرفتند.<ref>الخطط المقريزيّه: ج ۲ ص ۱۱۷. </ref></big> | ||
<big>تقى الدين احمد بن على مقريزى (م | <big>تقى الدين احمد بن على مقريزى (م ۸۴۵ ق) در كتاب كم نظير «الخطط المقريزية» گزارش جامعى از مراسم دهه غدير در دولت فاطميان در قاهره ارائه داده است.</big> | ||
<big>مجموع اين گزارش ها را مرحوم محمد هادى امينى - فرزند مرحوم علامه امينى - در كتاب ارزشمندى گرد آورده، و | <big>مجموع اين گزارش ها را مرحوم محمد هادى امينى - فرزند مرحوم علامه امينى - در كتاب ارزشمندى گرد آورده، و ۱۲ نمونه از اشعار شعراى فاطمى در قرن چهارم تا ششم هجرى را نقل كرده است. همچنين سه نمونه از خطبه هاى فاطميان را در روز عيد غدير، مصر، يمن و شامات ثبت كرده است.<ref>عيد الغدير فى عهد الفاطميين، چاپ تهران ۱۴۱۷ ق.</ref></big> | ||
<big>در اينجا فرازهايى از كتاب گرانسنگ «الخطط مقريزيه» را مى آوريم:</big> | <big>در اينجا فرازهايى از كتاب گرانسنگ «الخطط مقريزيه» را مى آوريم:</big> | ||
<big>نخستين جشن رسمى غدير به سال | <big>نخستين جشن رسمى غدير به سال ۳۵۲ ق، در ايام معزّالدوله بوَيهى (ت 303 - م 356 ق) در عراق پايه گذارى شد. اساس اين جشن روايت احمد بن حنبل است كه در مسند كبير خود از براء بن عازب روايت كرده كه گفت: در يكى از سفرها در خدمت رسول خداصلى الله عليه وآله بوديم كه در غدير خم فرود آمديم. فرمان اجتماع براى نماز اعلام شد. زير دو درخت براى رسول خداصلى الله عليه وآله جارو زده شد و نماز ظهر را خوانديم. پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله دست على عليه السلام را گرفت و فرمود: آيا مى دانيد كه من براى مؤمنان از خودشان صاحب اختيارتر (اولى به نفس) هستم؟ همه گفتند: آرى. فرمود: من كنت مولاه فعلى مولاه.</big> | ||
<big>اللهم وال من والاه و عاد من عاداه. [[عمر بن خطاب]] او را ملاقات كرد و گفت: گوارايت باد اى پسر ابوطالب! مولاى من و هر مؤمن و مؤمنه گشتى.<ref>الخطط المقريزيه: ج 2 ص 116.</ref></big> | <big>اللهم وال من والاه و عاد من عاداه. [[عمر بن خطاب]] او را ملاقات كرد و گفت: گوارايت باد اى پسر ابوطالب! مولاى من و هر مؤمن و مؤمنه گشتى.<ref>الخطط المقريزيه: ج 2 ص 116.</ref></big> | ||