مَقریزی: تفاوت میان نسخه‌ها

<big>نخستين جشن رسمى غدير به سال ۳۵۲ ق، در ايام معزّالدوله بوَيهى (ت 303 -  م 356 ق) در عراق پايه ‏گذارى شد. اساس اين جشن روايت احمد بن حنبل است كه در مسند كبير خود از براء بن عازب روايت كرده كه گفت: در يكى از سفرها در خدمت رسول‏ خداصلى الله عليه وآله بوديم كه در غدير خم فرود آمديم. فرمان اجتماع براى نماز اعلام شد. زير دو درخت براى رسول‏ خداصلى الله عليه وآله جارو زده شد و نماز ظهر را خوانديم. پيامبر اكرم ‏صلى الله عليه وآله دست على‏ عليه السلام را گرفت و فرمود: آيا مى ‏دانيد كه من براى مؤمنان از خودشان صاحب اختيارتر (اولى به نفس) هستم؟ همه گفتند: آرى. فرمود: من كنت مولاه فعلى مولاه.</big>

<big>اللهم وال من والاه و عاد من عاداه. [[عمر بن خطاب]] او را ملاقات كرد و گفت: گوارايت باد اى پسر ابوطالب! مولاى من و هر مؤمن و مؤمنه گشتى.<ref>الخطط المقريزيه: ج 2 ص 116.</ref></big>

<big>غدير خم در سه ميلى جحفه در سمت چپ راه مى ‏باشد. چشم ه‏اى در آن بركه مى‏ ريزد. درختان فراوانى در اطراف آن هست، و از سنت آنها (شيعيان) است كه همواره در اين روز روز 18 ذي حجة عيد برگزار مى ‏شود. احياء شب عيد با عبادت مى ‏باشد، نزديک زوال نيز دو ركعت نماز مى ‏خوانند، جامه ‏هاى نو مى‏ پوشند، برده‏ ها خريده و آزاد مى كنند، قربانى مى ‏كشند و كارهاى خير فراوان انجام مى‏ دهند.<ref>الخطط المقريزيه: ج 2 ص 117.</ref></big>

<big>سپس مى‏ افزايد: هنگامى كه شيعيان در عراق اين عيد را جشن گرفتند، عوام سنى ‏ها خواستند خود را به آنها تشبيه كنند و زهرچشمى بگيرند. پس در سال 389 ق هشت روز پس از غدير، جشن مفصلى گرفته و اظهار شادمانى كرده و كارهاى لهو انجام دادند و گفتند: امروز روز ورود پيامبر اكرم‏ صلى الله عليه وآله با ابوبكر صديق در غار مى‏ باشد. در آن روز خود را آرايش كرده و چادرها نصب كردند و آتش افروزى كردند و كارهايى انجام دادند كه در تاريخ بغداد ياد شده است.<ref>الخطط المقريزيه: ج 2 ص 117. </ref></big>

<big>جالب توجه است كه: اولاً: هجرت در شب اول [[ربيع الاول]] آغاز شده و دخول پيامبرصلى الله عليه وآله به غار بدون ترديد در اول ربيع بوده است، نه 26 ذيحجة الحرام!</big>

<big>ثانياً: بر اساس تحقيق، ابوبكر در غار نبود، بلكه شخص ديگرى به نام: عبداللَّه بن اريقط به عنوان راهنما در غار بود.<ref>صاحب الغار ابوبكر ام رجل آخر (نجاح الطائى): ص 62. </ref></big>

<big>مقريزى در ادامه مى‏ گويد: در روز 18 ذی حجة الحرام 362 ق، براى نخستين بار جشن مفصلى در مصر و مغرب (مراكش) برگزار شد، و جمعيت انبوهى براى دعا و عبادت گرد آمدند.</big>

<big>در آن روز اجتماع با شكوهى در مسجد جامع قاهره برگزار شد. قاريان قرآن تلاوت كردند، شعرا شعر انشاء كردند، فقها گرد آمدند و مراسم تا ظهر ادامه يافت. آنگاه به قصر رفتند و از دست خليفه جايزه دريافت كردند.<ref>الخطط المقريزيه: ج 2 ص 117. </ref></big>

<big>بيش از 5000 نفر نظامى سواره و در حدود 1000 نفر تيرانداز پياده و در حدود 7000 نفر پرچم به دست، از اصناف مختلف و در صف‏ هاى منظم در اطراف خليفه حركت مى‏ كنند تا به مقام رأس الحسين‏ عليه السلام مشرف مى‏ شوند. خليفه در جايگاه قرار مى ‏گيرد، و خطيب به منبر رفته و متن خطبه پيامبر اكرم ‏صلى الله عليه وآله را -  كه در روز غدير ايراد فرموده بود -  قرائت مى ‏كند. پس از القاى خطبه، قاضى ‏القضاة آمده و دو ركعت نماز عيد را با مردم مى‏ خواند.</big>

<big>در سال 516 ق در مراسم [[جشن غدير]]، هزاران تن از اشراف و اعيان و فقرا و مساكين گرد آمده و جايزه دريافت كردند. همگان؛ از عالى و دانى، ثروتمند و مستمند منتظر جايزه غدير هستند. كسانى كه دختر دم بخت دارند يا قصد داماد كردن پسر دارند، منتظر مى‏ شوند كه دهه غدير فرا رسد و از جايزه خليفه به اهداف خود برسند. شعرا شعر مى‏ خوانند و صله مخصوص دريافت مى‏ كنند: 790 دينار به درجه‏ داران تقديم مى ‏شود، 144 قطعه لباس فاخر تقسيم مى ‏شود، 258 دينار از سوى وزير جايزه داده مى‏ شود.</big>

<big>مسئول بيت ‏المال با صندوقى كه در آن 5000 دينار است مى‏ آيد و آن را تقسيم مى‏ كند. مسئول خزانه لباس مى‏ آيد و لباس‏ هاى فاخر بين مردم تقسيم مى‏ كند. وزير دستور مى ‏دهد كتاب‏ هايى براى مطالعه به نزد خليفه ببرند. به هر كدام از برادران و خويشاوندان خليفه 1000 دينار مى‏ دهند. آنچه باقى بماند به نماينده دولت مى‏ دهند تا در ميان مهمانان و درجه ‏داران و مستخدمان تقسيم كند.<ref>الخطط المقريزيه: ج 2 ص117-121.</ref></big>