محتوای زیارت غدیریه: تفاوت میان نسخه‌ها

مظهر اين شک و گزينش غير رضاى خدا در شک و ضديت با اميرالمؤمنين‏ عليه السلام جلوه‏ گر است. وقتى كسى درباره على‏ عليه السلام شک دارد در واقع به پيامبر صلى الله عليه و آله و فرموده‏ هاى آن حضرت شک دارد و ايمان نياورده است.

در كنار آيات غدير، می توان همه احاديث وارد شده در ارتباط غدير با قرآن را به نوعى [[اتمام حجت]] غديرى -  قرآنى به حساب آورد. از جمله آن ها اتمام حجت‏ هاى قرآنىِ امام هادى‏ عليه السلام در قالب زيارت اميرالمؤمنين ‏عليه السلام در روز غدير است<ref>بحار الانوار: ج ۹۷ ص ۳۶۰. مصباح المتهجد: ص ۶۹۱ .</ref>:

در شرايطى كه امام هادى‏ عليه السلام در تبعيد به سر مى ‏بَرَد و به اجبار از وطن خود مدينه به دار الخلافه عباسيان سامرا آورده شده، ناگهان اقدامى استثنايى از آن حضرت همگان را متحير مى ‏سازد.

امام على النقى ‏عليه السلام در سالى كه معتصم عباسى آن حضرت را از مدينه به سامرا آورد، در روز عيد غدير به نجف آمدند و اميرالمؤمنين‏ عليه السلام را زيارت كردند و زيارت نامه مفصلى كه يک دور كامل اعتقادى درباره فرهنگ غدير است خواندند .

به تعبير ديگر: روز غدير با حضور حضرت در بارگاه اميرالمؤمنين ‏عليه السلام در نجف و اتمام حجتى عظيم در قالب زيارت نامه و در حالى كه جدش را مورد خطاب قرار می‏ دهد، مطالبى بيش از ۳۰ صفحه بر لسان مبارک حضرت جارى مى ‏شود كه هر فراز آن جهتى از غدير را روشن مى ‏نمايد.

من شهادت مى‏ دهم كه پيامبر صلى الله عليه و آله آن چه درباره تو از سوى خدا نازل شده بود ابلاغ كرد و امر خدا را امتثال نمود و اطاعت و ولايت تو را بر امتش واجب كرد و براى تو از آنان بيعت گرفت و تو را صاحب اختيار مؤمنين قرار داد، همان گونه كه خداوند اين مقام را براى تو قرار داده بود.

شهادت می‏ دهم كه خداوند به پيامبر صلى الله عليه و آله دستور داد تا صاحب اختيارىِ تو را بر امت علناً اعلام كند تا مقام شامخ تو را بلندتر نمايد و برهان و دليل تو را اعلان نمايد و بر سخنان باطل خط بطلان كشد و عذرها را قطع نمايد. آنگاه كه پيامبر صلى الله عليه و آله از فتنه فاسقين نگران شد و تقيه از منافقين را مطرح نمود، پروردگار جهان بر او وحى فرستاد كه «يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَ اللهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ».<ref>مائده /  ۶۷ .</ref>

اين بود كه آن حضرت سنگينى سفر را بر خود هموار نمود و در شدت گرماى ظهر بپاخاست و خطبه‏ اى ايراد كرد و شنوانيد و ندا كرد و رسانيد. سپس از همه آنان پرسيد: آيا رسانيدم؟ گفتند: آرى به خدا قسم. عرض كرد: خدايا شاهد باش. سپس پرسيد: آيا من نسبت به مؤمنين از خودشان صاحب اختيارتر نبوده ‏ام؟<ref>اشاره به آيه «النَّبِىُّ أَوْلى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ» در سوره احزاب: آيه ۶ .</ref> گفتند: آرى. پس دست تو را گرفت و فرمود: «مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ فَعَلِىٌّ مَوْلاهُ اللَّهُمَّ والِ مَنْ والاهُ وَ عادِ مَنْ عاداهُ وَ انْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ وَ اخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ».

ولى به آن چه خداوند درباره تو بر پيامبرش نازل كرد جز عده كمى ايمان نياوردند و اكثرشان جز زيان كارى چيزى به دست نياوردند ... . خدايا، لعنت كن كسانى را كه حق وليت را غصب نمودند و عهد و پيمان او را انكار نمودند بعد از يقين و اقرار به ولايتِ او در روزى كه دين را برايش كامل نمودى<ref>اشاره به آيه «الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ...» در سوره مائده: آيه ۴.</ref>.<ref>بحار الانوار: ج ۹۷ ص ۳۶۰. مصباح المتهجد: ص ۶۹۱ .</ref>

یكى از شيوه ‏هاى بسيار مؤثر در فرهنگ ‏سازىِ غدير، زيارت اميرِ منصوب در روز غدير بوده، و اين مسئله از سفارشات اكيد ائمه‏ عليهم السلام است.

ما در چنين روزى پس از قرن‏ ها -  به زيارت قبر او می ‏رويم، و با اين اعتقاد كه امام معصوم هميشه زنده است و صداى ما را مى‏ شنود، به ساحت اقدس او [[تبریک]] و تهنيت مى‏ گوييم و با او تجديد بيعت می نماييم. به سه دستور درباره زيارت اميرالمؤمنين‏ عليه السلام در روز عيد غدير توجه كنيد:

سلامِ عيدِ غدير رمزِ ولايت است، كه اى كاش آخرين وارث غدير ظاهر بود و ما توفيق سلام به او را در چنين روزى داشتيم. اما در هميشه زمان كه غدير زنده است، صبح عيد غدير را -  از دور يا نزديک -  رو به ايوان نجف مى ‏ايستيم و سلامى به بلنداى نام على‏ عليه السلام تقديمش مى داريم. امام صادق ‏عليه السلام اين تبليغ عملى غدير را به ما آموخته مى ‏فرمايد:

اگر در روز عيد غدير در مشهد اميرالمؤمنين ‏عليه السلام (يعنى نجف) بودى كنار قبر آن حضرت برو و نماز و دعا بخوان، و اگر در شهرهاى دوردست بودى به سوى او اشاره كن و اين دعا را بخوان ... .<ref>عوالم العلوم : ج ۳  / ۱۵ ص ۲۲۰.</ref>

هر قدر سخت باشد ارزش آن را دارد كه براى عيد آسمانى خود را به حرم كسى برسانيم كه دستش در دست رسول‏ صلى الله عليه و آله تا اوج آسمان بالا رفت و صاحب  اختيارى او بر ما اعلام شد.

اين روز آن قدر عزيز است كه هداياى مغفرت الهى در آن از شب قدر و عيد فطر بالاتر است. امام رضا عليه السلام در ترغيب به اين شيوه ابلاغ پيام غدير فرمود:

آن جا كه امام معصوم در شرايط سخت تقيه و تبعيد شخصاً در روز غدير براى زيارت اميرالمؤمنين ‏عليه السلام مى ‏آيد، همين عمل پيام بزرگى براى همه پيروان على‏ عليه السلام دارد كه چگونه بايد وظيفه شناسى خود را در برابر صاحب غدير نشان دهند؟

در سالى كه معتصم عباسى آن حضرت را از مدينه به سامرا تبعيد كرد، امام هادى‏ عليه السلام در روز غدير به نجف آمد و در حرم جدش اميرالمؤمنين‏ عليه السلام حضور يافت و زيارت مفصلى خطاب به آن حضرت انشا فرمود كه به «زيارت غديريه» معروف است.<ref>بحار الانوار: ج ۹۷ ص ۳۶۰.</ref>

زيارت غديريه امام هادى ‏عليه السلام، صحيح ‏ترين سيره از زندگى حضرت مولى الموالى اميرالمؤمنين‏ عليه السلام را ارائه مى ‏كند، كه مبتنى بر وحى الهى است، و از زبان عصمت صادر شده است.

دورى ما از اقيانوس موّاج زيارات و ادعيه معتبره، در شرايطى كه بيش ترين نياز را به شناخت ارزش ‏هاى والاى ولايت داريم، سبب مى‏ شود كه به منابع بشر ساخته با تحليل‏ هاى خام و غلط روى آوريم، و آن گاه با سيمايى از اميرالمؤمنين ‏عليه السلام روبرو گرديم كه مجبور به دفاع از آن باشيم، چرا كه وصف خورشيد را از زبان ذرّه جويا شده ‏ايم.

۴. سيره عملى اميرالمؤمنين عليه السلام. تفصيل عناوين به ترتيب حروف الفبا: اتمام حجت بر دشمنان، اجتناب از شرک، اخلاص، اداى زكات، اطعام طعام به فقيران، اقامه حدود الهى، اعتصام به خدا، اقامه نماز، امتحان الهى در مورد شهادت، امر به معروف، برگزيدن آخرت بر دنيا، پيروى سنت پيامبر صلى الله عليه و آله، تبليغ امر خدا، تفويض امور به خدا، تمام كارها به امر الهى، ثبات در مصائب و شدائد و تنهايى، جهاد در راه خدا، خشم در هنگام ديدن عصيان خدا، دفاع از دين، رضايت به اطاعت خدا، رغبت به وعده ‏هاى الهى، زهد در دنيا، سبقت در ايمان به خدا، سبقت در تصديق حق، سبقت در نماز، سبقت در جهاد، صبر، عبادت خدا، عفو ديگران، عمل به پيمان الهى، عمل به قرآن، عدم تناقص و اختلاف در سيره، علم به حدود الهى، عدالت در ميان مردم، فرو خوردن خشم، گذشت از دشمنان، مخالفت هوى، ملازمت تقوى، نهى ازمنكر، وفا به عهد الهى، هدايت ديگران به حق، يقين.

۱۱. غصب فدک و مظلوميت حضرت صديقه طاهره‏ عليها السلام.

۱۲. لعن دشمنان اهل‏ بيت‏ عليهم السلام.

پيامبر صلى الله عليه و آله همه زحمت‏ ها را براى ولايت كشيد و آن چه خدا امر كرده بود با دقت در غدير به انجام رساند. ما موظفيم در درگاه الهى به اين محوريت پيامبر صلى الله عليه و آله شهادت دهيم و از آن حضرت تشكر نماييم، چه ديگران قدر اين نعمت را بدانند و چه ندانند.

امام هادى‏ عليه السلام در زيارت روز غدير اين فرهنگ را به ما آموخته، آن جا كه مى ‏فرمايد:

آن گاه كه پيامبر صلى الله عليه و آله از فتنه فاسقين نگران شد و تقيه از منافقين را مطرح نمود، پروردگار جهان بر او وحى فرستاد: «يا  اَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغ ما اُنزِلَ اِلَيکَ مِن رَبِّکَ وَ اِن لَم تَفعَل فَما بَلَّغتَ رِسالَتَهُ وَ اللَّهُ يَعصِمکَ مِنَ النّاسِ».

اين بود كه آن حضرت سنگينى سفر را بر خود هموار نمود و در شدت گرماى ظهر بپاخاست و خطبه‏ اى ايراد كرد و شنوانيد و ندا كرد و رسانيد. سپس از همه آنان پرسيد: آيا رسانيدم؟ گفتند: آرى به خدا قسم. عرض كرد: خدايا شاهد باش.

سپس پرسيد: آيا من نسبت به مؤمنين از خودشان صاحب اختيارتر نبوده ‏ام؟ گفتند: آرى. پس دست تو را گرفت و فرمود: «مَن كُنتُ مَولاهُ فَعَلِىٌّ مَولاهُ، اللّهُمَّ والِ مَن والاهُ وَ عادِ مَن عاداهُ وَ انصُر مَن نَصَرَهُ وَ اخذُل مَن خَذَلَهُ».

از جمله اعمال عيد غدير زيارت حضرت اميرالمؤمنين ‏عليه السلام در روز غدير است<ref>الاقبال: اعمال عيد غدير.</ref>:

آرزوى هر شيعه است كه اى كاش زمان به عقب برمی گشت و در غدير حاضر بود و با مولايش دست [[بیعت]] می داد و به آن حضرت [[تبریک]] می‏ گفت. اى كاش اميرالمؤمنين‏ عليه السلام اكنون زنده بود، و هر ساله در روز غدير به حضورش شرفياب مى ‏شديم و با او تجديد بيعت مى‏ كرديم و بار ديگر به او تهنيت مى ‏گفتيم.

تحقق اين آرزو چندان مشكل نيست. زيارت اميرالمؤمنين ‏عليه السلام در نجف اشرف و حضور در حرم مطهر آن حضرت و عرض ادب به ساحت قدس او و سخن گفتن با او از صميم جان و باز گفتن اين آرزوى قلبى در پيشگاهش از نظر شيعه، تجديد بيعت حقيقى و تبريک و تهنيت واقعى است. سلام غدير به آن دوم شخصيت عالم وجود كه صداى ما را مى‏ شنود و پاسخ ما را مى ‏دهد در حكم حضور در بيابان غدير و بيعت با دست مبارک اوست.

امام صادق و امام رضا عليهما السلام سفارش اكيد فرموده ‏اند كه تا حد امكان در روز غدير كنار قبر اميرالمؤمنين‏ عليه السلام حاضر باشيم، و اين جشن بزرگ را در حرم صاحب غدير بپا كنيم.<ref>عوالم العلوم: ج ۳  / ۱۵ ص ۲۲۰.</ref>

اين يادبود سالانه، تجديد خاطره غدير و بيعت مجدد با صاحب آن است، و از زمان ائمه‏ عليهم السلام تا كنون همواره برگزار شده است. سالانه هزاران نفر در شب و روز غدير در حرم اميرالمؤمنين‏ عليه السلام حضور يافته ‏اند و بند رقّيت او را بدست مباركش زينت گردن خود ساخته ‏اند و به صاحب اختيارى مطلق او بر همه هستى‏ شان افتخار نموده‏ اند، و اين را به عنوان بيعت با فرزندش حضرت قائم آل محمد عجل الله فرجه تلقى نموده ‏اند.

به همين خاطر يكى از مراسم خاص روز غدير، زيارت بارگاه مطهر و حريم ملائک پاسبانِ صاحب اين روز يعنى اميرالمؤمنين ‏عليه السلام است. چه بسا بتوان اين معنى را در زيارتش در نظر گرفت كه: چون ما موفق نشده‏ ايم در صحراى غدير حضور يابيم تا به حضرتش تبريک و تهنيت بگوئيم، اينک در چنين روزى -  پس از قرن‏ ها -  به زيارت قبرش مى ‏رويم، و با اين باور كه امام هميشه زنده است و صداى ما را می‏ شنود، به ساحت اقدس او [[تبریک]] و تهنيت مى‏ گوئيم و با او تجديد بيعت مى ‏نمائيم.

اظهار ادب به حرم مطهر پيشوايان معصوم‏ عليهم السلام و زيارت قبور منورشان به منزله اظهار ادب و ارادت و تجديد عهد و ميثاق با آنان در زمان حيات مقدسشان است. در روايات فراوانى زيارت مرقد مطهر آن بزرگواران مورد تأكيد قرار گرفته است.

به راستى وجود سرا پا لطف و كرم و رحمت پيشوايان معصوم ‏عليهم السلام و حتى مزار نورانى آنان چه دژ استوار و بلندى است براى خسته دلانى كه آماج تيرهاى بلايند. و چه نسيم روح بخشى از فيض حضور و قبور منورشان مى‏ ورزد، كه آرام جان مؤمنان است.

يونس بن ابى ‏وهب مى ‏گويد: دخلت المدينة، فأتيت اباعبدالله ‏عليه السلام فقلت له: اتيکَ و لم ازر قبر اميرالمؤمنين ‏عليه السلام. فقال:« بئس ما صنعت! لولا انک من شيعتنا ما نظرت اليك. الا تزور من يزوره الانبياء عليهم السلام و يزوره المؤمنون»؟ قلت: جعلت فداک، ما علمت ذلک. قال: «فاعلم ان اميرالمؤمنين‏ عليه السلام عند اللَّه افضل من الائمة عليهم السلام كلهم...»<ref>وسائل الشيعة: ج ۱۴ ص ۳۷۶ ح ۲.</ref>:

وارد مدينه شدم. نزد امام صادق‏ عليه السلام رفتم و به ايشان عرضه داشتم: خدمت شما رسيدم و اميرالمؤمنين‏ عليه السلام را زيارت نكردم. فرمود: «كار بدى كردى! اگر از شيعيان ما نبودى نگاهت نمی كردم. آيا كسى را كه پيامبران ‏عليهم السلام و مؤمنان زيارتشان می كنند تو زيارت نمیكنى»؟

امام‏ عليه السلام در روايتى ديگر فرمود: «من ترک زيارة اميرالمؤمنين‏ عليه السلام، لم ينظر الله اليه...»<ref>وسائل الشيعة: ج ۱۴ ص ۲۷۶ ح ۲.</ref>: «كسى كه زيارت اميرالمؤمنين‏ عليه السلام را ترک كند، خداوند به او از باب رحمت نگاه نمی كند...» .

امام علیه السلام ولى خدا و خليفه و برگزيده او در روى زمين است. او باب الله و مظهر خداوند منان است. فرمان بردارى از او فرمان بردارى از خدا، و نافرمانى او نافرمانى خداست. خشنودى او خشنودى خدا، و خشم او خشم خداست. هم چنين زيارتش به منزله زيارت خداست.

زيد شحّام می گويد: قلت لابى عبدالله‏ عليه السلام: ما لمن زار الحسين‏ عليه السلام؟ قال: «كمن زار الله فى عرشه..»<ref>بحار الانوار: ج ۱۰۰ ص ۱۱۹ ح ۱۵.</ref>: به حضرت صادق ‏عليه السلام عرض كردم: كسى كه حسين‏ عليه السلام را زيارت كند چه پاداشى دارد؟ فرمود: «مانند كسى است كه خداوند را در عرشش زيارت كرده باشد».

زيارت اميرالمؤمنين على‏ عليه السلام در همه وقت مستحب است و ثواب فراوانى دارد. امام صادق ‏عليه السلام به محمد بن مسلم فرمود: «ما خلق الله خلقاً اكثر من الملائكة، و انه لينزل كل يوم سبعون الف ملک. فيأتون البيت المعمور، فيطوفون به. فاذا هم طافوا به، نزلوا فطافوا بالكعبة. فاذا طافوا بها اتوا قبر النبى‏ صلى الله عليه و آله فسلّموا عليه. ثم اتوا قبر اميرالمؤمنين ‏عليه السلام فسلّموا عليه. ثم اتوا قبر الحسين‏ عليه السلام فسلّموا عليه. ثم عرجوا، و ينزل مثلهم ابدا الى يوم القيامة».

و قال‏ عليه السلام: «من زار قبر اميرالمؤمنين‏ عليه السلام عارفاً بحقه، غير متجبّر و لا متكبّر، كتب الله له اجر مائة الف شهيد، و غفر الله له ما تقدّم من ذنبه و ما تأخّر، و بُعث من الآمنين، و هُوّن عليه الحساب، و استقبلته الملائكة. فاذا انصرف شيعته الى منزله، فان مرض عادوه، و ان مات شيّعوه بالاستغفار الى قبره...»<ref>وسائل الشيعة: ج ۱۴ ص ۳۷۵ ح ۱.</ref>:«

خداوند خلقى را افزون‏ تر از فرشتگان نيافريده است. روزانه هفتاد هزار فرشته به بيت‏ المعمور فرود مى ‏آيند و طواف مى ‏كنند. سپس به زمين فرود آمده و كعبه را طواف مى‏ كنند. چون كعبه را طواف كردند، به حرم رسول‏ الله ‏صلى الله عليه و آله آمده و به آن حضرت سلام مى‏ كنند. پس از آن به حرم حسين‏ عليه السلام آمده و به آن حضرت سلام مى‏ كنند. سپس به آسمان رفته و گروه ديگرى مثل آنان فرود مى ‏آيند. همين طور تا روز زستاخيز».

كسى كه آن حضرت را با پاى پياده زيارت كند ثواب و پاداش بيشترى دارد. امام صادق‏ عليه السلام فرمود: «من زار اميرالمؤمنين‏ عليه السلام ماشياً، كتب اللَّه له بكل خطوة حجة و عمرة. فان رجع ماشياً كتب الله له بكل خطوة حجتين و عمرتين»<ref>وسائل الشيعة: ج ۱۴ ص ۳۸۰ ح ۱.</ref>: «هر كس اميرالمؤمنين‏ عليه السلام را با پاى پياده زيارت كند، خداوند براى هر قدم، ثواب يک حج و يک عمره برايش مقرر مى‏ فرمايد. و اگر با پاى پياده بر گردد، خداوند براى هر قدم ثواب دو حج و دو عمره برايش مقرّر مى ‏فرمايد».

حضرت رضا عليه السلام در مورد ثواب زيارت اميرالمؤمنين‏ عليه السلام در روز غدير به ابن ابى‏ نصر فرمودند: «اى پسر ابى ‏نصر، هر جا كه بودى سعى كن روز غدير نزد قبر اميرالمؤمنين ‏عليه السلام باشى، كه خداوند متعال گناه شصت ساله هر مؤمن و مؤمنه را و هر زن و مرد مسلمانى را مى ‏بخشد، و در آن روز از آتش آزاد می كند چند برابر آن چه در رمضان و شب قدر و شب عيد فطر آزاد نمود، و انفاق يک درهم در آن روز براى برادر دينى هزار درهم محسوب مى‏ شود».<ref>التهذيب: ج ۶ ص ۲۴. الاقبال: ص ۴۶۸. بحار الانوار: ج ۹۷ ص ۱۱۹ و ج ۱۰۰ ص ۳۵۸. وسائل: ج ۱۰ ص ۳۰۲.</ref>

زيارتى كه از دور و نزديک قرائت مى‏ شود: امام صادق‏ عليه السلام فرمود: «زمانى كه در روز غدير در مشهد اميرالمؤمنين ‏عليه السلام هستى به حرم آن حضرت برو، و اگر در مكان دورى از قبر شريف هستى اشاره كن به طرف قبر آن حضرت و بعد از نماز اين دعا را بخوان:

در زيارت‏ هاى مخصوص روز عيد غدير، بر زيارت معروف به امين الله نيز تأكيد شده است. حضرت باقر عليه السلام مى‏ فرمايد: «حضرت سجاد عليه السلام زيارت نمود آن حضرت را در حالى كه محاسن شريف آن حضرت به اشک مباركش آغشته بود. آن زيارت «امين الله» است: