۲۱٬۹۷۲
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
== نهر شير در قصرِ غدير در | == نهر شير در قصرِ غدير در آسمان ها<ref>اسرار غدير: ص ۲۴۱ - ۲۴۳. چهارده قرن با غدير: ص ۲۳۲،۲۳۱.</ref> == | ||
در | در آسمان ها روز غدير را مى شناسند و اكنون آغاز پانزدهمين قرنى است كه حتى در يک سال آن [[جشن غدیر در آسمان ها|جشن غدیر]] ترک نشده است. | ||
جشن غدير در | از جمله نثار [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|حضرت زهرا عليها السلام]] در جشن غدير در آسمان هاست: | ||
امام | [[امام رضا علیه السلام]] از پدرش [[امام کاظم علیه السلام|امام موسی بن جعفر علیه السلام]] از جدش [[امام صادق علیه السلام]] نقل مى فرمايد كه فرمود: | ||
روز غدیر نزد اهل آسمان مشهورتر از اهل زمین است. خداوند تعالى در [[بهشت]] قصرى خلق فرموده كه بناى آن خشتى از [[نقره]] و خشتى از [[طلا]] است. | |||
در آن قصر صد هزار اتاق سرخ رنگ و صد هزار خيمه سبز رنگ وجود دارد و خاک آن از مشک و عنبر است. | در آن قصر صد هزار اتاق سرخ رنگ و صد هزار خيمه سبز رنگ وجود دارد و خاک آن از [[مُشک|مشک]] و [[عنبر]] است. | ||
در آن | در آن قصر چهار نهر جارى است: نهرى از [[شراب]] و نهرى از آب و نهرى از شير و نهرى از [[عسل]]. | ||
طيورى هستند كه بدن هاى آنها از لؤلؤ و بال هايشان از | در كناره هاى اين نهرها درختانى از انواع ميوه ها قرار دارد، و بر آن درختان طيورى هستند كه بدن هاى آنها از [[لؤلؤ]] و بال هايشان از [[یاقوت]] است و به انواع صداها مى خوانند. | ||
روز | روز [[غدیر]] كه فرا مى رسد اهل آسمان ها وارد اين قصر مى شوند و [[تهلیل|تسبیح]] و تقديس و [[تهلیل|تهليل]] مى گويند. | ||
سپس در آن مشک و عنبر مى غلطند. آنگاه كه | آن پرندگان هم به پرواز در مى آيند و خود را به آب مى زنند، و سپس در آن مشک و عنبر مى غلطند. آنگاه كه [[ملائکه]] جمع شدند بار ديگر به پرواز در مى آيند و آن عطرها را بر آنان مى پاشند. | ||
ملائكه در روز غدير «نثار فاطمه عليها السلام»<ref>نثار فاطمه عليها السلام همان ميوه هاى درخت طوبى است كه در شب زفاف حضرت، به امر الهى از آن درخت در آسمانها پخش شد و ملائكه آنها را به عنوان يادگار برداشتند. بحار الانوار: ج ۴۳ ص ۱۰۹.</ref>را به يكديگر [[هدیه]] مى دهند. وقتى آخرين ساعات روز غدير فرا مى رسد ندا مى آيد: | ملائكه در روز غدير «نثار فاطمه عليها السلام»<ref>نثار فاطمه عليها السلام همان ميوه هاى درخت طوبى است كه در شب زفاف حضرت، به امر الهى از آن درخت در آسمانها پخش شد و ملائكه آنها را به عنوان يادگار برداشتند. بحار الانوار: ج ۴۳ ص ۱۰۹.</ref> را به يكديگر [[هدیه]] مى دهند. وقتى آخرين ساعات روز غدير فرا مى رسد ندا مى آيد: | ||
«به مراتب و درجات خود برگرديد كه به احترام | «به مراتب و درجات خود برگرديد كه به احترام [[حضرت محمّد صلی الله علیه و آله|محمد صلی الله علیه و آله]] و علی علیه السلام تا سال آينده در چنين روزى، از لغزش و خطر در امان خواهيد بود».<ref>بحار الانوار: ج ۳۷ ص ۱۶۳. عوالم العلوم: ج ۳ / ۱۵ ص ۲۲۱.</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == |