امت هاى گذشته: تفاوت میان نسخه‌ها

<big>چه تعجبى دارد؟ در حالى كه ما در [[صحيح بخارى]] و [[صحيح مسلم]] سخن پيامبر صلى الله عليه وآله را مى‏ بينيم كه فرمود: اصحاب مرا در روز رستاخيز به سوى چپ مى‏ برند. مى‏ پرسم: آنان را به كجا مى بريد؟ گفته مى‏ شود: به خدا قسم به سوى جهنم. آنگاه مى‏ گويم: پروردگارا ! اينان اصحاب من هستند! جواب داده مى‏ شود: تو نمى‏ دانى كه پس از تو چه بدعت‏ ها در دين نهادند. من مى‏ گويم: دور باد از رحمت خدا كسى كه پس از من تبديل در دين خدا كند. و مى ‏بينم كه تنها به اندازه چند شتر سرخود كسى از آنان نجات نمى يابد.<ref>صحيح بخارى: ج 7 ص 209. صحيح مسلم: ج 4 ص 1792 (باب الحوض). </ref></big>

<big>آرى! آيا باز هم جاى تعجب است اگر پيامبر صلى الله عليه وآله بفرمايد: امت من هفتاد و سه فرقه مى‏ شوند، كه تنها يک فرقه در بهشت و بقيه در دوزخ هستند.<ref>سنن ابن‏ ماجه: ج 2 ح 3993، كتاب الفتن. مسند احمد: ج 3 ص 120. سنن ترمذى، كتاب الايمان.</ref></big>

<big>«و ما اكثر الناس و لو حرصت بمؤمنين»<ref>يوسف‏ عليه السلام/103.</ref>: و بيشتر مردم مؤمنين نيستند هرچند تو (اى پيامبر) تلاش در ترغيب آنان كنى.</big>

<big>«بل جاء بالحق و اكثرهم للحق كارهون»<ref>مؤمنون/70.</ref>: (پيامبرصلى الله عليه وآله) به حق آنان را دعوت كرد ولى بسيارى از آنان از حق گريزان و روى گردانند.</big>

<big>«لقد جئناكم بالحق و لكن اكثركم للحق كارهون»<ref>زخرف/78.</ref>: ما براى شما حق را آورديم ولى بسيارى از شما مردم نسبت به حق تنفر داريد.</big>

<big>«الا ان وعد الله حق و لكن اكثرهم لا يعلمون»<ref>يونس عليه السلام/55.</ref>: همانا وعده خدا حق است ولى بيشتر آنان نمى‏ دانند.</big>

<big>«يرضونكم بافواههم و تأبى قلوبهم و اكثرهم فاسقون»<ref>توبه/8.</ref>: با زبان شما را راضى نگه مى‏ دارند ولى در قلب ‏هايشان با شما مخالف و دشمن هستند و بيشتر آنان فاسق و تبهكار اند.</big>

<big>«ان الله لذو فضل على الناس و لكن اكثرهم لا يشركون»<ref>يونس‏ عليه السلام/60.</ref>: همانا خداوند بدون شک بر مردم حق و فضل دارد ولى بسيارى از آنان شكرگزار نيستند.</big>

<big>«يعرفون نعمة الله ثم ينكرونها و اكثرهم الكافرون»<ref>نحل/83.</ref>: نعمت خدا را مى‏ شناسند و با اين حال آن را ناديده مى‏ گيرند و بيشترشان كافر اند.<ref>رجوع كنيد به: همراه با راستگويان (تيجانى، ترجمه مهرى): ص93-101.</ref></big>

== <big>شباهت امت اسلام با امت‏ هاى سابقه</big><ref>وقائع بيعات الاميرعليه السلام من يوم الدار الى يوم الغدير (حسينى): ص59-79.</ref> ==

<big>اما پيش از هر چير بهتر است با هم آيات نازل شده در اين واقعه را با هم بخوانيم: آيات 66 و 67 و 68 سوره مائده، خصوصاً آيه وسط  -  آيه 67 -  يعنى آيه بلاغ و تبليغ. لازم است تعمق و تأمل كنيم كه اين آيات چه اسرارى در دل خود دارد:</big>

<big>اين امر با وضوح بسيار بيان مى‏ كند كه اين تبليغ همانا امرى است سياسى، كه به حفظ رسالت و عمل به احكام آن پس از رسول اكرم ‏صلى الله عليه وآله مرتبط است؛ و آن امر خلافت و جانشينى است. چنانكه قرآن در آيات 66 و 68 به اين حقيقت اشاره دارد، كه بايد امرى ديگر به غير از تورات و انجيل به همراه آن دو اقامه و برپا شود؛ و آن چيزى است كه از جانب پروردگارشان بر ايشان نازل شده، و آن همانى است كه در آيه 67 مورد نظر بوده و بدان عنايت شده است؛ يعنى امر ولايت على بن ابى‏ طالب و اولاد طاهرينش ‏عليهم السلام.</big>

<big>ب) در آيه 68 آمده است: «و ليزيدنَّ كثيراً منهم» تا پايان آيه. با دقت در اين قسمت آيه درمى ‏يابيم كه در آن سرّى هست؛ سرّى كه ميان امت اسلام و يهود و نصارى مشترک است.</big>

<big>«و ان كادوا ليستفزُّونك من الارض ليخرجوك منها و اذاً لا يلبثون خلافك الا قليلاً. سنَّة من قد ارسلنا قبلك من رسلنا و لا تجد لسنَّتنا تحويلاً»<ref>اسراء/76، 77.</ref></big>:

<big>«و ما منعهم ان تُقبل منهم نفقاتهم الا انهم كفروا بالله وبرسوله و لا يأتون الصلوة الا و هم كُسالى و لا ينفقون الا و هم كارهون»<ref>توبه/54.</ref>: و هيچ چيز مانع پذيرفته شدن انفاق‏ هاى آنان نشد جز اينكه به خدا و پيامبرش كفر ورزيدند و جز با كسالت نماز به جا نمى‏ آورند و جز با كراهت انفاق نمى ‏كنند.</big>

<big>«و منهم الذين يؤذون النبى و يقولون هو اُذن قل اذن خير لكم يؤمن بالله و يؤمن للمؤمنين و رحمة للذين آمنوا منكم و الذين يؤذون رسول ‏الله لهم عذاب اليم»<ref>توبه/61.</ref>و از ايشان كسانى هستند كه پيامبر را آزار مى‏ دهند و مى‏ گويند او زودباور است بگو گوش خوبى براى شماست به خدا ايمان دارد و (سخن) مؤمنان را باور مى‏ كند و براى كسانى از شما كه ايمان آورده ‏اند رحمتى است و كسانى كه پيامبر خدا صلى الله عليه وآله را آزار مى‏ رسانند عذابى پردرد خواهند داشت.</big>