ظهور،پاسخ به فطرت غدیری انسان ها: تفاوت میان نسخه‌ها

طفل صغيرى كه وقت گرسنگى و يا بيمارى مى‏گريد، و يا غريقِ و مضطرى كه براى نجات فرياد مى‏زند، دليل تطبيق اصل منجى‏گرايى كتب اديان با كتاب تكوين است. روى آوردن مردم به پيامبران الهى، مانند توجه كودك به پدر و مادر خويش، جنبه منجى‏گرايى دارد.

در قرآن كريم به آيه »وَ بِالوالِدَينِ اِحساناً«××× 1 نساء: 62 ، بقره : 83 . ××× برخورد مى‏كنيد. قرآن كريم همان طور كه به احسان نسبت به پدر و مادرِ جسمانى نظر دارد، به احسان نسبت به پدر و مادر الهى نظر برتر و بالاترى دارد.

تصور كنيد كودكى در يك بيابان گم شده و در حالى كه تشنه است فرياد مى‏زند. علت فرياد و گريه اين كودك چيست؟ تشنه و گرسنه است و خواهان نجات است. چه  كسى به او گفته و القا نموده كه بايد براى نجاتت گريه كنى و فرياد بزنى؟ كتاب تكوين اين مسئله را به او القا كرده است؛ و چه كسى دلسوزتر از پدر و مادر؟! اگر صداى كودك به گوش پدر و مادر برسد چه خواهند كرد؟

نامادرى‏هاى بشر، منحرفين از توحيد خداوند متعال، جواب »اِهدِنا«ى درونى بشر را با ترويج گاو پرستى و آفتاب پرستى و فرعون پرستى و هوى پرستى پاسخ داده‏اند، و پاسخ درست و موافق با حقيقت انبياء را ناديده گرفته‏اند.

دانشمندان منحرف و امراى ظالم و ستمگر بشر را در جهل و غفلت نگه داشته، و با ايجاد اشتباه و انحراف در راه سعادت جويىِ انسان‏ها، انحطاط و سرگردانى و اضطراب و بدبختى را به ارمغان آورده‏اند.

پس نداى »اهدنا« را همه بشريت داشته و دارند، به تعبير ديگر هيچ انسانى نمى‏تواند ماترياليست باشد. مرحوم محقق عظيم الشأن ميرداماد فرموده است: »الحمد للَّه الذى من انكره انكر ما بذهنه تصَوَّرَ«. ماترياليست تصور ذهنى خودش را منكر شده است، چرا كه انكار خداى قادر متعال ممكن نيست.

كدامين انسان از سعادت گريزان است؟ گريز از سعادت يعنى بى‏عقلى، در حالى كه بشر عقل و خرد دارد. توجه انسان‏ها به خالق و »اهدنا« گفتن آنان، همان سعادت خواهى فطرى و درونى‏آنان است. »فِطرَةَ اللَّهِ الَّتى فَطَرَ النّاسَ عَلَيها«.××× 1 روم : 30 . ×××

اينكه خداجويى و سعادت طلبى از درون انسان سرچشمه مى گيرد نشانه‏اش اين است كه علامت سؤال نمى‏پذيرد. آيا شما مى‏توانيد بگوييد: چرا كودك گريه مى‏كند و شير مى‏طلبد؟ چرا انسان به عاطفه نياز دارد؟ »چرا« گفتن در مورد خداجويىِ انسان مثل چرا گفتن در مورد سلامت انسان است!

اگر بگوييد: چرا انسان در طلب مدينه فاضله و صلح و صفاست؟، مثل اين است كه بگوييد چرا انسان مى‏خواهد سالم باشد؟ آنچه علامت سوال مى‏پذيرد كسالت و مرض انسان است. اين كسالت براى چيست؟ اين درد از كدامين علت سرچشمه مى‏گيرد؟ اين سؤال عقلانى است، زيرا اصل سلامت انسان است، و اينجا خلاف اصل پيش آمده است.

خداى سميع و مهربان در پاسخ »اهدنا«ى بشر، انبياء و جانشينان آنها را فرستاد. انبيا و اوصياى آنان معلمين هدايت و مربيان راه سعادت هستند. پاسخ استسقاى انسان‏ها به وسيله پيامبران و خلفاى آنها داده شده است. ولى همان‏طور كه نبىِّ درونى بشر -  يعنى عقل  -  با انحراف علماى منحرف و امراى ستمگر رو به رو گرديد، انبياى الهى و جانشينان آنها با پيشوايان كفر و فرزندان منحرف آنان رو به رو شدند. سران كفر و قدرت‏هاى استكبارى همواره بر فطرت‏ها سرپوش نهاده، به مبارزه با پيامبران الهى و اوصياى آنها كمر بسته‏اند. ارسال رسل و انزال كتب با ترتيبى كه دارد مانند كلاس‏هاى مدرسه و دانشگاه هر كدام رتبه‏اى را دارد.

استسقاى بيشتر بشر و اصرار بر اهدنا گفتن باعث گرديده كه خداى متعال دين حنيف اسلام را به وسيله حضرت ابراهيم‏عليه السلام نازل فرمايد. خداى متعال در طريق ابراهيم‏عليه السلام و مكتب او و نيز در نسلش نورانيت و الگو شدن را قرار داد. امتحان ابراهيم‏عليه السلام فراتر از امتحان آدم ابوالبشرعليه السلام و مقام او بالاتر از بسيارى از انبياست.

كلماتى كه ابراهيم‏عليه السلام بدان امتحان گرديد بيش از كلمات مورد امتحان آدم‏عليه السلام بوده است. مجاهده بزرگ ابراهيم‏عليه السلام در راه توحيد و پاكى و صفاى باطن آن حضرت باعث گرديد كه آن وجود مطهر امام مردم گردد، و خداى متعال در پاسخ طلب هدايت مردم رهبرى و حكومت الهى را در آل ابراهيم‏عليهم السلام قرار دارد.

پاكى و صداقت بنى‏اسماعيل باعث گرديد تشكيل حكومت الهى با اين خانواده باشد، و اينان الگوى هدايت بشريت قرار گيرند؛ آنجا كه مى‏فرمايد: »وَ اجنُبنى وَ بَنِىَّ اَن نَعبُدَ الاَصنامَ«.××× 1 ابراهيم : 35 . ××× حكومت و امامت الهى به رهبرى ابراهيم و آل اسماعيل در مكان مقدسى به نام مكه و »عِندَ بَيتِكَ المُحرَّم«××× 2 بقره : 124 . ××× طلب مى‏كرد قلوب مردم شيداى آنان گردد. مى‏بينيم كه اين مطلب مثل درخواست اصل امامت براى اين خاندان در آيه »وَ مِن ذُرِّيَّتى«، در دعاى حضرت ابراهيم‏عليه السلام آمده است كه عرضه مى‏دارد: »فَاجعَل اَفئِدَةً مِنَ النّاسِ تَهوى اِلَيهِم«.××× 3 ابراهيم : 37 . ×××

در حكومت الهى امام منصوبِ حق تعالى است، ولى پاكى و صفاى باطن امام او را محبوب القلوب مى‏كند. محبت مردم نسبت به اولياى دين حاكى از همان فطرت حقيقت جو و هدايت خواه است. حكومت آل ابراهيم‏عليه السلام از يك طرف الهى است، و از طرف ديگر ريشه در قلوب صاحبان فطرت و روح سليم دارد.

آنگاه راه و روش ابراهيم‏عليه السلام و كلاس والاى توحيدى او، براى همه موحّدان  -  حتى فرزندان صالح و معصومش -  الگو قرار گرفته و سنت‏هاى او جاودانى شده است. البته آفت‏هاى هميشگى جوامع بشرى يعنى دانشمندان منحرف و امراى ستمگر، مردم نادان را از مسير توحيد ابراهيمى باز داشته و به شرك و نفاق سوق داده است.

اينجا پرچم‏دارى انبياء و پيامبرانى مانند حضرت موسى و حضرت عيسى‏عليهما السلام در مبارزه با شرك و ظلم هويدا مى‏گردد، و اصرار درونى انسانى در گفتن »اِهدِنا« با مجاهده اين رسولان بزرگ و اوصياى آنان پاسخ داده مى‏شود.

مقدمه چينى ابراهيم‏عليه السلام براى حكومتِ »ذريه معصوم«، چه در دعايش و چه در مشخص نمودن جاى حكومت و چه در طلب محبوب القلوب شدنِ ذريه و چه در جهانى شدن و جاودانگى امامت، همه اينها اوج درخواست بشر نسبت به هدايت را مى‏رساند.

اين همه الطاف الهى مگر مى‏تواند بى‏مورد و بيهوده باشد. مورد اين الطاف و مكان نزول اين باران رحمت  -  كه همان جعل امامت از طرف حق تعالى است  -  فطرت‏هاى پاك و قلوب پاكيزه مردمِ موحد است.

گويا پيام بزرگترى هنوز باقى مانده است و كلاس برتر و جامع‏ترى بايد براى بشريت تشكيل گردد. به ابوجهل‏ها و بدتر از آنان اصحاب سقيفه نگاه نكنيد. بلكه سلمان را ببينيد كه تا اوج آسمانِ »مِنّا اهل البيت«××× 2 كافى : ج 2 ص 396 . ××× پيش مى‏رود. لطف خداوند است كه مى‏فرمايد: »وَ قَليلٌ مِن عِبادِىَ الشَّكورُ«.××× 3 سبأ : 13 . ××× ولى از نسل ابراهيم‏عليه السلام بزرگ‏ترين رسول و بزرگ‏ترين وصى و هادى را ارسال مى‏فرمايد.

انسان در آخر الزمان غريب واقع شده است، چون دستش از حجت خدا كوتاه و خرما بر نخيل است. با اين حال اگر خوب فكر كند و تدبير لازم را داشته باشد، مى‏تواند راه را از چاه تشخيص بدهد. البته همه مى‏دانند كه طلب و تشنگى اساس كار است. يعنى بصيرت استبصار مى‏خواهد! مستبصرينى كه به بصيرت الهيه رسيده‏اند تشنه غدير شده از آبشار خطبة النبى‏صلى الله عليه وآله سيراب شده‏اند.

غدير آب حيات بشريت و مدرس حيات طيبه انسان است. اين آب حيات تا ظهورِ »اِعلَموا اَنَّ اللَّهَ يُحيِى الاَرضَ بَعدَ مَوتِها«××× 1 حديد: 17 . ××× جريان دارد. انديشمندان مؤمن، به آيه »يا اَيُّهَا الرَّسولُ بَلِّغ«××× 2 مائده: 67 . ××× با نگاهِ »اَنزَلنا مِنَ السَّماءِ ماءً طَهوراً«××× 3 فرقان: 48 . ××× مى‏نگرند.

غدير مستند شِقشِقيّه××× 4 نهج البلاغة: خطبه 3 . ××× و فريادهاى مولاى عظيم الشأن انسان‏ها على‏عليه السلام است، و در مقابله با منافقين از شمشير ذوالفقار تيزتر و كشنده‏تر است. آنها كه مى‏گويند: چرا على‏عليه السلام شمشيرش را در روز سقيفه غلاف نمود، چرا از احتجاج‏هاى آن حضرت چيزى‏نمى گويند؟ چرا خطبه‏هاى فاطمى را كه به استناد غدير بيان گرديده نمى‏شنوند؟

غدير ترسيم هندسى فكر بشريت و نقشه زندگى انسانيت است. مبناى فكرى صلح الحسن‏عليه السلام و قيام الحسين‏عليه السلام بر حجيت غدير تكيه زده است. استراتژى صلح و قيام، خانه نشينى تا بيان احكام، بر محور تأييديه الهىِ »ثُمَّ الاِمامَةُ فِى ذُرِّيَّتى مِن وُلدِهِ اِلى يَومٍ تَلقَونَ اللَّهَ وَ رَسولَهُ«××× 5 خطبه غدير. ××× دور مى‏زند.

روزى كه غدير خم از تدريس نظرى پيرامون عظمت حكومت امام معصوم‏عليه السلام به روز تدريس عملى و ظهور آن برسد، دير نيست. روزى كه »لِيُظهِرَهُ عَلَى الدّينِ كُلِّه«××× 1 صف: 9 . ××× مصداق پيدا كند و به سؤال »فَمَن يَأتيكُم بِماءٍ مَعينٍ«××× 2 ملك : 30 . ××× پاسخ داده شود.

مى‏دانيد عصر ظهور روز ظهور مبانى غدير است؟ روز مودّت كه پروانه شدن مردم را بر گِرد شمع وجود خاتم الاوصياءعليه السلام ترسيم مى‏كند؟ روز ظهور اكمال دين است تا فقيه و مُتفقِّه اصل اصول يعنى امام شناسى را واجب و اهم بدانند.

روز ظهور اكمال دين، يعنى روز ظهور بزرگى‏هاى قرآن و عترت، و روز پشيمانى آنها كه فقه ولايت و مهدويت را به فقه بافندگى‏هاى عرفان نمايانه خود تفسير كرده، و شناخت و يافتن حقائق را در بافتن مطالب معرفى‏كردند!!

روز ظهور وعده خدا و روز حكومت جهانى امام معصوم، به معناى روز وصول زمينه و آمادگى زمان براى تحقيق امن و امان است. روز حكومت ابراهيميان از نسل اسماعيل است، كه »وَ مِن ذُرِّيَّتى«××× 3 بقره : 124 . ××× بر آن گواهى مى‏دهد. روز حكومت »مطهرين« است كه ابراهيم‏عليه السلام براى آنان طلب طهارت كرده است: »وَ اجنُبنى وَ بَنِىَّ اَن نَعبُدَ الاَصنامَ«.××× 4 ابراهيم: 37 . ××× روز تحقيق »وَ اجعَل اَفئِدَةً مِنَ النّاسِ تَهوى اِلَيهِم«××× 5 بقره: 124 . ××× است، كه ارتباط قلبى و مودت انسان با مبدأ ايمان و امام زمان‏عليه السلام به اوج خود مى‏رسد.

در كنار مودت و رأفت و محبت و مهرورزىِ مطلوبِ غدير، كه ظهور تام و تمام آن در روز ظهور است؛ علم و بصيرت و آگاهى و بينش هم در آن روز نورانى به اوج خود مى‏رسد. پيامبرصلى الله عليه وآله در خطبه غدير فرمود: »مَعاشِرَ النّاسِ، النُّورُ مِنَ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ مَسلوكٌ فِىَّ ثُمَّ فى عَلِىٍّ بنِ اَبى‏طالِبٍ، ثُمَّ فِى النَّسلِ مِنهُ اِلَى القائِمِ المَهدِىِّ ...«.

در روز ظهور، اين نور و بصيرت الهى در مأموم تأثير مى‏كند و گُلِ عقول بدون مانع به رشد خود مى‏رسد، و همه جا از عطر مودت و مهرورزى بر اساس بينش هر دانش آموزى پر مى‏شود.