انکار: تفاوت میان نسخه‌ها

<big>بغض پيامبر صلى الله عليه وآله نسبت به بنى‏اميه تا زمان وفات: از عمران بن حصين روايت شده است: رسول ‏خدا صلى الله عليه وآله در حالى از دنيا رفتند كه سه قبيله را دشمن مى‏ داشتند: بنى‏ حنيفه و بنى‏ مخزوم و بنى‏ اميه.<ref>المعجم الكبير (طبرانى): ج 18 ص 169، شرح حال هشام بن حسان بن حسن.</ref></big>

<big>ابوسفيان به على‏ عليه السلام گفت: دست خود را بگشا تا بيعت كنم. قسم به خدا اگر بخواهى مدينه را پر از سواره نظام و پياده خواهم كرد. على‏ عليه السلام قبول نكرده ... و فرمود: قسم به خدا تو از اين كار جز فتنه نمى ‏خواهى، و قسم به خدا كه دير زمانى است كه با اسلام دشمنى دارى. ما احتياج به خير خواهى تو نداريم.<ref>الكامل فى التاريخ (ابن‏ اثير): ج 2 ص 326، باب حديث السقيفة و خلافة ابى‏ بكر.</ref></big>

<big>ابوسفيان از جهت سنّى ده سال از رسول‏ خدا صلى الله عليه وآله بزرگ‏تر بود، و بيست سال بعد از ايشان زندگى كرد، و به علت اينكه او بزرگ بنى ‏اميه بود، عمر او را احترام مى‏ كرد. وى از بستگان پدرى رسول‏ خدا صلى الله عليه وآله بود، و از دنيا نرفت تا اينكه دو فرزند خود يزيد و معاويه را ديد كه بر دمشق امير شده ‏اند. او به رياست و نامدارى علاقه زيادى داشت، و در زمان خلافت پسر عمويش عثمان جايگاه بزرگى داشت.<ref>سير اعلام النبلاء (ذهبى): ج 2 ص 107، شرح حال ابوسفيان.</ref></big>

<big>جالب توجه است كه اين ابوسفيان همان ابوسفيانى است كه ذهبى درباره اسلام آوردن و سوابق درخشان او مى‏ گويد: رئيس قريش و فرمانده ايشان در جنگ احد و خندق بود. و مطالب و كارهاى سختى دارد (سابقه درخشانى ندارد)، اما خداوند اين كارها را با اسلام وى در فتح مكه جبران كرده است، شبيه به انسانى كه مجبور ترسان بود اسلام آورد، سپس بعد از چند وقت اسلامش نيكو شد.<ref>سير اعلام النبلاء (ذهبى): ج 2 ص 107، شرح حال ابوسفيان.</ref></big>

<big>عمر، يزيد بن ابى ‏سفيان را بر شام گماشت و مدت حكومت او طولانى شد، تا اينكه در طاعون عمواس در سال 18 هلاک شد. به جاى او برادرش معاويه را به حكومت گماشت، و عثمان نيز او را بعد از عمر در جاى خود باقى گذاشت. رياست ايشان بر قريش در زمان اسلام به رياست ايشان قبل از فتح مكه به هم متصل شد، به طورى كه رنگ خود را از دست نداد و آن دوران فراموش نشد. در هنگامى كه بنى‏ هاشم به كار نبوت مشغول بودند و دنيا را كنار زدند، در مقابل به جاى آن وحى و شرافت نزديكى به خدا به سبب رسول او را گرفتند و مردم دائماً آن (حكومت را) براى بنى ‏اميه مى ‏دانستند.<ref>تاريخ ابن‏ خلدون: ج 3 ص 3، باب بعث معاوية العمال الى المصار، با كمى اختصار. البداية و النهاية (ابن‏ كثير): ج 8 ص 254، شرح حال يزيد بن معاويه، حوادث سنه 64.</ref></big>

<big>ذهبى مى‏ گويد: يزيد در طاعون سال 18 از دنيا رفت. وقتى كه در حال احتضار بود برادرش معاويه را به كار گماشت. عمر هم به خاطر احترام يزيد و اجراى ولايت وى، او (معاويه) را بر همين كار ابقا كرد.<ref>سير اعلام النبلاء: ج 1 ص 330، شرح حال يزيد بن ابى‏ سفيان.</ref></big>