۲۱٬۸۲۰
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
==رسیدن خبر غدیر به چین<ref>ژرفای غدیر ص ۷۳. سخنرانی استثنائی غدیر ص ۹۹-۱۰۳.</ref> == | ==رسیدن خبر غدیر به چین<ref>ژرفای غدیر ص ۷۳. سخنرانی استثنائی غدیر ص ۹۹-۱۰۳.</ref> == | ||
يكى از كشورهايى كه خبر غدير به آن رسيد چین بود. پس از سه روز كه [[مراسم غدیر]] پايان يافت، آن روزها با عنوان «ايام الولاية» در ذهن ها و بر صفحه [[تاریخ]] نقش بست. اين نيز يكى از پيش بينى هايى بود كه در قالب نامگذارى ايام غدیر، خطابه آن را عنوانى خاص بخشيد و سرآغاز آن را به همه شناسانید.گروه ها و قبايل عرب، با دنيايى از معارف اسلام، پس از وداع با پيامبرشان و معرفت كامل به جانشينِ او، راهىِ ديار خود شدند. پيامبر صلى الله عليه و آله نيز عازم مدينه شد در حالى كه كاروان اسلام را به سر منزل مقصود رسانده بود.آن همه برنامه ريزى و پيش بينى و سپس اجراى مرحله به مرحله آنها ثمره خود را به خوبى نشان داد. اولين نتيجه آن بود كه انتشار خبر غدير - در حد امكانات آن روزگار - به صورتى غير عادى تحقق يافت، كه شايد بتوان گفت در هيچ ماجرايى سابقه نداشت.خبر غدير و سخنان پيامبر صلى الله عليه و آله در آن مجمع عظیم، در شهر ها منتشر شد، و به سرعت شايع گرديد و به گوش همگان رسيد. بدون شک اين خبر مهم توسط [[مسافران]] و ساربانان و بازرگانان تا اقصى نقاط عالم آن روز يعنى ايران و روم و چين پخش شد، و غير مسلمانان هم از آن با اطلاع شدند.در بُعد ديگر، پادشاهان ممالک كه از قدرت نوپاى [[اسلام]] وحشت داشتند و چشم [[طمع]] به ايام بعد از شهادت پيامبر صلى الله عليه و آله دوخته بودند، با شنيدن خبر تعيين جانشينى چون على عليه السلام نقشه هاى خود را بر آب ديدند.<ref>بصائر الدرجات: ص ۵۴، ۲۰۱. اقبال الاعمال: ص ۴۵۳، ۴۵۹. مختصر بصائر الدرجات: ص ۱۰۹. الاختصاص: ص ۲۷۲. مناقب آل ابى طالب: ج ۳ ص ۴۰. فيض القدير: ج ۶ ص ۲۸۱. بحار الانوار: ج ۳۷ ص ۱۳۶ و ج ۳۹ ص ۳۳۶ و ج ۴۱ ص ۲۲۸. عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۶۸ . كشف المهم: ص ۱۰۹. احقاق الحق: ج ۲ ص ۴۷۴ و ج ۶ ص ۳۵۸ و ج ۱۲ ص ۹. </ref>مى توان يقين داشت كه [[جاسوسان]] كشورهاى بزرگ آن روزگار مانند ايران و روم و چين و نيز مسافرانى كه در مسير خود از واقعۀ غدير مطلع شده اند، به نوعى ديگر باعث رسيدن خبر غدير تا اقصى نقاط عالم شده اند.خبر اين انتشار گسترده خبر غدير را در متون تاریخی و حدیثى عیناً مى يابيم، آنجا كه مى گويد: «وَ شاعَ ذلِكَ فِى الْبِلادِ»، كه به معناى شيوع اين خبر در كشورها و شهرهاى مختلف است.<ref>بحار الانوار: ج ۳۷ ص ۱۶۲، ۱۳۶ و ج ۳۹ ص ۳۳۶ و ج ۴۱ ص ۲۲۸. عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۶۸ . </ref> | يكى از كشورهايى كه خبر غدير به آن رسيد چین بود. پس از سه روز كه [[مراسم غدیر]] پايان يافت، آن روزها با عنوان «ايام الولاية» در ذهن ها و بر صفحه [[تاریخ]] نقش بست. اين نيز يكى از پيش بينى هايى بود كه در قالب نامگذارى ايام غدیر، خطابه آن را عنوانى خاص بخشيد و سرآغاز آن را به همه شناسانید. | ||
گروه ها و قبايل عرب، با دنيايى از معارف اسلام، پس از وداع با پيامبرشان و معرفت كامل به جانشينِ او، راهىِ ديار خود شدند. پيامبر صلى الله عليه و آله نيز عازم مدينه شد در حالى كه كاروان اسلام را به سر منزل مقصود رسانده بود.آن همه برنامه ريزى و پيش بينى و سپس اجراى مرحله به مرحله آنها ثمره خود را به خوبى نشان داد. اولين نتيجه آن بود كه انتشار خبر غدير - در حد امكانات آن روزگار - به صورتى غير عادى تحقق يافت، كه شايد بتوان گفت در هيچ ماجرايى سابقه نداشت. | |||
خبر غدير و سخنان پيامبر صلى الله عليه و آله در آن مجمع عظیم، در شهر ها منتشر شد، و به سرعت شايع گرديد و به گوش همگان رسيد. بدون شک اين خبر مهم توسط [[مسافران]] و ساربانان و بازرگانان تا اقصى نقاط عالم آن روز يعنى ايران و روم و چين پخش شد، و غير مسلمانان هم از آن با اطلاع شدند.در بُعد ديگر، پادشاهان ممالک كه از قدرت نوپاى [[اسلام]] وحشت داشتند و چشم [[طمع]] به ايام بعد از شهادت پيامبر صلى الله عليه و آله دوخته بودند، با شنيدن خبر تعيين جانشينى چون على عليه السلام نقشه هاى خود را بر آب ديدند.<ref>بصائر الدرجات: ص ۵۴، ۲۰۱. اقبال الاعمال: ص ۴۵۳، ۴۵۹. مختصر بصائر الدرجات: ص ۱۰۹. الاختصاص: ص ۲۷۲. مناقب آل ابى طالب: ج ۳ ص ۴۰. فيض القدير: ج ۶ ص ۲۸۱. بحار الانوار: ج ۳۷ ص ۱۳۶ و ج ۳۹ ص ۳۳۶ و ج ۴۱ ص ۲۲۸. عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۶۸ . كشف المهم: ص ۱۰۹. احقاق الحق: ج ۲ ص ۴۷۴ و ج ۶ ص ۳۵۸ و ج ۱۲ ص ۹. </ref>مى توان يقين داشت كه [[جاسوسان]] كشورهاى بزرگ آن روزگار مانند ايران و روم و چين و نيز مسافرانى كه در مسير خود از واقعۀ غدير مطلع شده اند، به نوعى ديگر باعث رسيدن خبر غدير تا اقصى نقاط عالم شده اند.خبر اين انتشار گسترده خبر غدير را در متون تاریخی و حدیثى عیناً مى يابيم، آنجا كه مى گويد: «وَ شاعَ ذلِكَ فِى الْبِلادِ»، كه به معناى شيوع اين خبر در كشورها و شهرهاى مختلف است.<ref>بحار الانوار: ج ۳۷ ص ۱۶۲، ۱۳۶ و ج ۳۹ ص ۳۳۶ و ج ۴۱ ص ۲۲۸. عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۶۸ . </ref> | |||
==مقاله درباره غدير<ref>غدير در احساس ملت ها: ص ۵ - ۸ .</ref> == | ==مقاله درباره غدير<ref>غدير در احساس ملت ها: ص ۵ - ۸ .</ref> == | ||