انگلستان: تفاوت میان نسخه‌ها

== انگلستـان<ref>مارتين‏احمدآرمسترانگ</ref> ==

جمله معروف «من كنت مولاه فهذا على مولاه» عصاره خطبه غدير است. اگر در غدير نرساندن پيام الهى مساوى با نرساندن رسالت است،و اگر رساندن اين پيام خطرى براى رسول اللّه‏ صلى ‏الله ‏عليه ‏و‏آله دارد، همه به خاطر ولايت است. بزرگترين انسان و كاملترين خلق خداوند در حضور جميعت عظيم مسلمانان در مهمترين سخنرانى زندگى مبارك خود در

 

الف. رويدادهاى قبل از خطبه.

 

 

الف. رويدادهاى قبل از خطبه

نكات زير به طور روشن نشان مى‏دهد كه پيامبر اسلام صلى‏ الله ‏عليه ‏و‏آله مى‏خواست يك چيز فوق العاده مهم را در غدير اعلان كند، نه فقط آنچه كه دانشمندان سنى ادعا دارند. اين قرائن چنين است: اولاً: انتظار مى‏رفت رسول خدا صلى ‏الله‏ عليه ‏و‏آله بعد از مراسم حج در مكه بماند، مخصوصا با توجه به اينكه آن‏حضرت بعد از ده سال به آن شهر بازگشته بود. ولى آن‏حضرت بلافاصله بعد از حج به بلال فرمودند كه اعلان كند: همه ـ جز كسانى كه عذر موجهى دارند ـ در مكانى مشهور به «غدير خم» كه نزديك جحفه در راه مكه و مدينه است حضور يابند.

ثالثا: قبل از خطبه اين آيه بر پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله نازل شد: «اى پيامبر! آنچه از طريق پروردگارت بر تو نازل شده كاملاً به مردم برسان؛ و اگر نكنى رسالت او را انجام نداده ‏اى. خداوند تو را از خطرات احتمالىِ مردم نگاه مى‏ دارد».آيا منطقى است كه ادعا شود اگر پيامبر خدا صلى ‏الله ‏عليه ‏و‏آله اعلان پيام دوستى با على را نمى‏ كردند مثل اين بود كه ايشان اصلاً رسالت خود را نرسانده بودند؟ علاوه بر اين اگر پيامبر صلى ‏الله ‏عليه‏ و‏آله قصد اعلان چنين پيام ساده ‏اى را داشتند، پس چرا آيه به يك خطر محتملى اشاره مى‏كند و مى‏ خواهد به فكر رسول اللّه‏ صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏آله آرامش ببخشد؟ بنابراين واضح است كه هدف واقعى از اجتماع و ارائه خطبه در غدير بيان يك مسئله بسيار مهم يعنى مسئله ولايت است، و هدف از آن نصب جانشين بعد از پيامبر صلى‏ الله‏ عليه ‏و‏آله بوده است. همچنين بايد گفت: تقريبا مضحك است كه باور شود رسول اللّه‏ صلى ‏الله‏ عليه‏ و‏آله ـ آن بزرگترين انسان و كاملترين خلق خداوند ـ بعد از اتمام تنها حجى كه انجام داد، فورا در حضور جميعت عظيم مسلمانان در مهمترين سخنرانى زندگى مبارك خود اعلان كند كه «هر كس من دوستش هستم، على هم دوستش است».

اولاً: خطبه غدير به اساسى‏ترين و مهمترين مسائل اسلام با تأكيد ويژه‏اى بر مسئله ولايت پرداخته است. پس اينكه پيامبر صلى ‏الله ‏عليه‏ و‏آله معناى امامت و حد اختيارات امام را بيان مى‏ كند و جانشين خود را ـ كه مقام رفيع پيامبر صلى‏ الله ‏عليه ‏و‏آله جز مقام نبوت را دارد ـ منصوب مى‏ نمايد، با مضمون بقيه خطبه كاملاً هماهنگ است. بنابراين تقريبا مسخره ‏آميز است كه اعلان پيامبر صلى ‏الله‏ عليه ‏و‏آله به اعلانى مربوط به دوستى حضرت على عليه ‏السلام تفسير شود.

 

 

 

استثناى نبوت ـ به اميرالمؤمنين عليه ‏السلام نيز اطلاق مى‏شود. بنابراين در سوره مائده مى‏ بينيم خداوند مى‏فرمايد: «سرپرست و ولىّ شما تنها خداست و پيامبر او و كسانى كه ايمان آورده‏ اند؛ همان ها كه نماز را بر پا مى ‏دارند و در حال ركوع زكات مى‏ دهند». همه علماى سنى و شيعه اتفاق دارند كه علاوه بر اينكه كلمه «ولى» بر خدا و پيامبرش

صدق مى‏كند، بر يك نفر ديگر نيز صدق مى‏ كند، و آن حضرت على عليه‏السلام است.