آیه ۸ تغابن و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

پيامبر صلى الله عليه و آله پس از ذكر آيه {{قرآن|وَ النُّورِ الَّذِى أَنْزَلْنا}}، و قبل از تفسير آن فرمود: فَلْيَعْمَلْ كُلُّ امْرِئٍ عَلى ما يَجِدُ لِعَلِىٍّ فى قَلْبِهِ مِنَ الْحُبِّ وَ الْبُغْضِ، يعنى: پس هر كس عمل كند مطابق آنچه در قلبش از حب يا بغض نسبت به على مى ‏يابد!!

اكنون نوبتِ آن است كه ارتباط آن خلقت نورانى را با مسئله نبوت و امامت بدانيم تا نكته اصلى در آيه {{قرآن|«وَ النُّورِ الَّذى انْزِلَ مَعَهُ»}} را دريابيم.

[[امام باقر علیه السلام]] درباره آيه {{قرآن|«اللَّه نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ كَمِشْكاةٍ فِيها مِصْباحٌ الْمِصْباحُ فِى زُجاجَةٍ...»}} مى ‏فرمايد:

{{قرآن|«اللَّه نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ»}}، يعنى: من هدايت كننده آسمان‏ ها و زمينم. {{قرآن|«مَثَلُ نُورِهِ كَمِشْكاةٍ»}}، يعنى: مَثَل علمى كه به او عطا كرده ‏ام و با آن هدايت مى‏ شوند مانند چراغدانى است كه چراغى داخل آن است. بنابراين چراغدان قلب محمد صلى الله عليه و آله است، و چراغ همان نورى است كه علم در آن است... .<ref>بحار الانوار: ج ۴ ص ۱۹ ح ۷.</ref>

آثار آن نور هدايت در شيعيان تأثير عجيبى مى‏ گذارد و به آنجا مى‏ رسد كه «الْمُؤْمِنُ يَنْظُرُ بِنُورِ اللَّه». اميرالمؤمنين‏ عليه السلام در پاسخ اين سؤال كه مؤمن چگونه با نور خدا مى ‏نگرد، فرمود: