اخلاق: تفاوت میان نسخه‌ها

<big>در لحظاتى كه خطابه پيامبر صلى الله عليه و آله به اوج خود رسيد و حضرت جمله معروف «[[مَنْ کُنْتُ مَوْلاهُ فَعَلِیٌّ مَوْلاهُ]]» را بر زبان جارى فرمود، منافقين و به خصوص [[اصحاب صحیفه]] طاقتشان تمام شد و از همان مقابل منبر سخنانى [[توهین]] ‏آميز بين خود رد و بدل كردند. خداوند در پاسخ به اين [[اهانت]]‏ ها اين آيات را نازل كرد:</big>

<big>«ن. قسم به قلم و آنچه مى ‏نگارند. تو به بركت [[نعمت]] پروردگارت ديوانه نيستى. و براى تو اجرى بى [[‏منّت]] است، و تو [[صاحب]] اخلاقى عظيم هستى. به زودى مى‏ بينى و آنان هم مى‏ بينند كه كداميک از شما مغرور شده ‏ايد. پروردگار تو به كسانى كه از راه او منحرف شده ‏اند و به هدايت شدگان آگاهتر است».</big>

<big>نكته قابل توجه در آيه «وَ إِنَّكَ لَعَلى خُلُقٍ عَظِيمٍ» است كه اشاره به اخلاق و مدارا و صبر پيامبر صلى الله عليه و آله است، وقتى در ضمن آيات مربوط به غدير و تحركات منافقين قرار مى‏ گيرد، معناى دقيق ‏ترى را نشان مى‏ دهد. آن نكته ظريف اين است كه يكى از علل و رموز اجراى دقيق و بى‏ شائبه برنامه مفصل غدير، اخلاق عظيم و تحمل بيش از حدّ پيامبر صلى الله عليه و آله در برابر ناهنجارى‏ ها و جسارت‏ ها و تحركات مغرضانه [[منافقین]] بود.</big>