بیعت: تفاوت میان نسخه‌ها

== <big>لعن بر بيعت شكنان غدير<ref><big>اولين ميراث مكتوب درباره غدير: ص 9.</big></ref></big> ==

<big>به  خدا قسم، اگر شمشيرم در دستم قرار مى‏ گرفت مى‏ دانستيد كه هرگز به اين كار دست نمى ‏يابيد. به خدا قسم خود را در جهاد با شما سرزنش نمى ‏كنم، و اگر چهل نفر برايم ممكن مى‏ شد جمعيت شما را متفرق مى ‏ساختم، ولى خدا لعنت كند اقوامى را كه با من بيعت كردند و سپس مرا خوار نمودند.<ref><big>كتاب سليم: حديث 4.</big></ref></big>

== <big>مراسم همزمان با بيعت در غدير<ref><big>سخنرانى استثنائى غدير: ص 80 .</big></ref></big> ==

<big>نتيجه اين اعلام آن بود كه همه بدانند آن مراسم مفصل بر گِرد اين جمله در طواف است، و اگر اين فراز غدير ناديده گرفته شود حق بزرگ پيامبرصلى الله عليه وآله ضايع شده است. در نگاهى ديگر اگر كسى مفهوم اين جملات را دريابد همه غدير را دريافته است، و درک كامل اين عبارات جز در سايه فهم همه جوانب واقعه غدير امكان پذير نخواهد بود.<ref><big>بحار الانوار: ج 21 ص 387 و ج 40 ص 41. امالى الشيخ المفيد: ص 57 .</big></ref></big>

<big>مفهوم بيعت و جوانب آن<ref> <big>نقش غدير در امامت حضرت اميرعليه السلام (استادولى) : ص 46-61  . اسرار غدير: ص 225. غدير در گذر زمان (مهدى ‏پور) : ص 62-65 ، 75-119 .</big></ref></big>

<big>بيعت در سقيفه درباره خلافت خليفه اول واجد شرايط لازم نبود، زيرا به بيعت كنندگان مهلت تأمل و انديشه داده نشد و نوعى اجبار در ميان بود و نارضايتى بسيارى از اصحاب را به دنبال داشت.<ref><big>سقيفه (عسكرى) : ص 63،54 .</big></ref> حتى عمر گفت: كانت بيعة ابى‏ بكر فلتة، وقى اللَّه شرها. فمن عاد لمثلها فاقتلوه<ref><big>صحيح بخارى: ج 8 ص 210، باب رجم الحبلى. مسند احمد: ج 1 ص 55 . سيره ابن‏ هشام: ج 4 ص 309.</big></ref>: بيعت با ابوبكر با شتاب انجام گرفت، و خداوند شر آن را بازداشت. پس هر كه دوباره چنين عمل كند او را بكشيد.</big>

<big>پيامبر گرامى اسلام ‏صلى الله عليه وآله فرمود: على المرء المسلم السمع و الطاعة فيما احب و كره، الا ان يؤمر بمعصية فلا سمع و لا طاعة<ref> <big>جامع الاصول: ج 4 ص 65 .</big></ref>: بر مرد مسلمان است كه فرمان حاكم اسلامى را بشنود و به كار بندد، مگر آنكه به نافرمانى خدا مأمور شود، كه در اين صورت شنيدن و فرمان بردن جايز نيست.</big>

<big>و اميرالمؤمنين ‏عليه السلام فرمود: لا طاعة لمخلوق فى معصية الخالق<ref><big>نهج البلاغه: حكمت 165.</big></ref>: نبايد از مخلوق در كارى كه نافرمانى خالق است اطاعت كرد.</big>

<big>بيعت پيمانى است كه بيعت كننده با بيعت شونده مى‏ بندد، و وفاى به آن از اهم واجبات است. در اسلام كمتر حكمى است كه به اندازه وفاى به عهد و پيمان نسبت به آن تأكيد شده باشد: «و اوفوا بالعهد ان العهد كان مسئولاً»<ref><big>اسراء /  34.</big></ref>: به عهد و پيمان وفا كنيد زيرا از وفاى به عهد سؤال خواهد شد. و در وصف نيكوكاران فرموده: «الموفون بعهدهم اذا عاهدوا»<ref><big>بقره /  177.</big> </ref>: و آنان كه چون پيمان بندند وفا كنند. و از عهد شكنى به سختى نكوهش نموده و آن را از اوصاف فاسقان برشمرده است: «الذين ينقضون عهد اللَّه من بعد ميثاقه» .<ref><big>بقره /  27.</big></ref></big>

<big>امام كاظم‏ عليه السلام فرمود: ثلاث موبقات: نكث الصفقة و ترك السنة و فراق الجماعة<ref><big>بحار الانوار: ج 67 ص 185.</big> </ref>: سه چيز موجب هلاكت است: بيعت شكنى، ترک سنت، و جدايى از جماعت.</big>