۷۳۸
ویرایش
←«وَ مَنْ يُرِدْ فِيهِ بِإِلْحادٍ بِظُلْمٍ نُذِقْهُ مِنْ عَذابٍ أَلِيمٍ»حج / ۲۵. غدير در قرآن: ج ۱ ص ۲۸۷ - ۲۸۸. واقعه قرآنى غدير: ص ۵۲ .
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
چون اين صحيفه در كعبه امضا شد و كُفرى در بيت الهى بود، آيه ۲۵ سوره حج نازل شد و از اين بُعد آن را معرفى كرد: | چون اين صحيفه در كعبه امضا شد و كُفرى در بيت الهى بود، آيه ۲۵ سوره حج نازل شد و از اين بُعد آن را معرفى كرد: | ||
{{قرآن|وَ مَنْ يُرِدْ فيهِ بِاِلْحادٍ بِظُلْمٍ نُذِقْهُ مِنْ عَذابٍ اَليمٍ»: «هر كس با الحاد و كفر وارد خانه خدا شود او را عذاب دردناكى مى چشانيم}}.<ref>بحار الانوار: ج ۳۶ ص ۱۶۸. مثالب النواصب (ابن شهرآشوب، نسخه خطى) : ص ۹۳.</ref> | |||
به تعبير ديگر: از جمله آياتى كه در سفر [[حجةالوداع]] و پس از اتمام مراسم حج در مورد [[صحیفه ملعونه اول]] بر پيامبر صلى الله عليه و آله نازل شده اين آيات است: | به تعبير ديگر: از جمله آياتى كه در سفر [[حجةالوداع]] و پس از اتمام مراسم حج در مورد [[صحیفه ملعونه اول]] بر پيامبر صلى الله عليه و آله نازل شده اين آيات است: | ||
{{قرآن|وَ مَنْ يُرِدْ فِيهِ بِإِلْحادٍ بِظُلْمٍ نُذِقْهُ مِنْ عَذابٍ أَلِيمٍ}}: «هركس در مسجد الحرام به سبب الحاد و كفرش ظلمى را اراده كند، عذاب دردناک را به او مى چشانيم» . | |||
اين آيه از دو بُعد قابل بررسى است: | اين آيه از دو بُعد قابل بررسى است: | ||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
خداوند در قرآن اين اقدام الحادى بر ضد ولايت اهل بيت عليهم السلام را آورده است، و [[امام صادق علیه السلام]] در بيان آن مى فرمايد: | خداوند در قرآن اين اقدام الحادى بر ضد ولايت اهل بيت عليهم السلام را آورده است، و [[امام صادق علیه السلام]] در بيان آن مى فرمايد: | ||
آيه | آيه {{قرآن|وَ مَنْ يُرِدْ فِيهِ بِإِلْحادٍ بِظُلْمٍ...}}: «هر كس در مسجدالحرام به سبب الحاد و كفرش ظلمى را اراده كند، عذاب دردناک را به او مى چشانيم» درباره اصحاب صحيفه نازل شده؛ آنگاه كه داخل كعبه بر كفر خود و انكار آنچه خدا از ولايت اميرالمؤمنين عليه السلام نازل كرده هم پيمان شدند و قرار بستند، و به اين صورت در خانه خدا الحاد نمودند با ظلم به پيامبر صلى الله عليه و آله و ولىّ او. | ||
{{قرآن|فَبُعْداً لِلْقَوْمِ الظَّالِمِينَ}}<ref>مؤمنون / ۴۱.</ref>: «پس قوم ظالم دور باشند».<ref>بحار الانوار: ج ۲۳ ص ۳۷۶ ح ۵۹ و ج ۳۰ ص ۲۶۵. الكافى: ج ۱ ص ۴۲۱ ح ۴۴. تأويل الآيات: ج ۱ ص ۳۳۵ ح ۶ . الصراط المستقيم: ج ۱ ص ۲۹۰.</ref> | |||
از [[امام باقر علیه السلام]] درباره آيه | از [[امام باقر علیه السلام]] درباره آيه {{قرآن|وَ مَنْ يُرِدْ فِيهِ بِإِلْحادٍ بِظُلْمٍ ...}} سؤال شد، حضرت فرمود: آنان بر ضد آل محمد عليهم السلام هم قسم شدند كه اگر پيامبر صلى الله عليه و آله از دنيا رفت خلافت را از آل محمد عليهم السلام مانع شوند و چيزى از خمس به آنان ندهند. خداوند هم آيه نازل كرد: {{قرآن|أَمْ يَحْسَبُونَ أَنَّا لا نَسْمَعُ سِرَّهُمْ وَ نَجْواهُمْ...}}.<ref>مثالب النواصب (ابن شهر آشوب، نسخه خطى) : ص ۹۳.</ref> | ||
در حديث ديگرى در شأن نزول همين آيه آمده است: | در حديث ديگرى در شأن نزول همين آيه آمده است: | ||
نَزَلَتْ فى مَنْ يَلْحَدُ بِأَميرِالْمُؤْمِنينَ عليه السلام وَ يَظْلِمُهُ: اين آيه درباره كسانى كه درباره اميرالمؤمنين عليه السلام الحاد مى ورزند و به آن حضرت ظلم مى كنند، نازل شده است.<ref>بحار الانوار: ج ۳۶ ص ۱۶۸ ح ۱۵۳. تفسير القمى: ج ۲ ص ۸۴ .</ref> | {{متن عربی |نَزَلَتْ فى مَنْ يَلْحَدُ بِأَميرِالْمُؤْمِنينَ عليه السلام وَ يَظْلِمُهُ}}: اين آيه درباره كسانى كه درباره اميرالمؤمنين عليه السلام الحاد مى ورزند و به آن حضرت ظلم مى كنند، نازل شده است.<ref>بحار الانوار: ج ۳۶ ص ۱۶۸ ح ۱۵۳. تفسير القمى: ج ۲ ص ۸۴ .</ref> | ||
«الحاد» به معناى اعراض و انحراف از حق است، كه درباره ولايت اميرالمؤمنين عليه السلام به معناى انحراف از راه خدايى ولايت و كشيده شدن به سوى راه ضد خدايى يعنى [[سقیفه]] است. | «الحاد» به معناى اعراض و انحراف از حق است، كه درباره ولايت اميرالمؤمنين عليه السلام به معناى انحراف از راه خدايى ولايت و كشيده شدن به سوى راه ضد خدايى يعنى [[سقیفه]] است. | ||