احتجاج امام صادق علیه السلام با غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

{{قرآن|فَاِذا فَرَغْتَ فَانْصَب وَ اِلى رَبِّكَ فَارْغَب}} <ref>انشراح/ ۸</ref>يعنى: آنگاه كه فراغت يافتى عَلَم و علامت خود را نصب كن و وصيت را اعلان نما و فضيلت او علناً بيان كن. تا آنگاه كه از [[حجةالوداع]] باز مى ‏گشت آيه {{قرآن|يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ...}}<ref>مائده/۶۷</ref>نازل شد. حضرت مردم را ندا داد تا جمع شوند و فرمود: {{متن عربی|مَنْ كُنْتُ مَوْلَاهُ فَعَلِيٌّ مَوْلَاهُ، أللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالَاهُ وَ عَادِ مَنْ عَادَاهُ.}}

اين آيه درباره [[ابوبکر بن ابی قحافه|ابوبکر]] و [[عمر بن خطاب|عمر]] و [[عثمان بن عفّان|عثمان]] است. اينان ابتدا به دين پيامبر صلى الله عليه و آله گرويدند، ولى آنگاه كه ولايت بر آنان عرضه شد و پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود:

{{متن عربی|مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ فَعَلِيٌّ مَوْلاهُ}} [[کفّار|کافر]] شدند. سپس به ولايت اميرالمؤمنين ‏عليه السلام اقرار كردند ولى آنگاه كه پيامبر صلى الله عليه و آله از دنيا رفت کافر شدند و بر بيعت خود ثابت نماندند.

'''۹.''' امام صادق ‏عليه السلام فرمود: روز غدير خم كه اميرالمؤمنين ‏عليه السلام به مردم معرفى و منصوب شد، پيامبر صلى الله عليه و آله براى او پيمان ولايت را بر گردن مردان و [[اتمام حجت بانوان با غدیر|زنان]] قرار داد.<ref>اثبات الهداة: ج ۲ ص ۷۸ ح ۳۲۷.</ref>