فرهنگ سازی تبلیغ غدیر توسط امامان: تفاوت میان نسخه‌ها

همچنین در حیات آن حضرت بعد از غدیر و نیز بعد از ایشان در دعاها و زیارات و در قالب شعر و ادب به زبان‌های مختلفی که معتقدین به غدیر با آنها سخن می‌گویند، و همچنین در نوشته‌ها و کتاب‌های تألیف شده مستقل یا ضمنی جلوه کرده که از لسان ائمه علیهم السلام و در حضور ایشان به انجام رسیده، و آثار آن تا امروز به یادگار باقی مانده است.

این بنیان‌های فرهنگیِ غدیر و کیفیت فرهنگ سازی آنها توسط معصومین علیهم السلام را در پنج قسمت این بخش پی می‌گیریم:<ref>تبلیغ غدیر در سیره معصومین علیهم السلام: ص۱۱۱–۱۴۸.</ref>

با مطرح شدن فرهنگ سازی، قبل از همه چشم‌ها به مُبلِّغ اعظم غدیر دوخته می‌شود که در این باره چه فرموده و چه راهکارهایی برای این هدف به ما آموخته است.

دامنه فعالیت در این زمینه تا کجاست و چه محدوده‌هایی باید مراعات شود؟

فرهنگ سازی با در نظر گرفتن مکان‌های مختلف و فرهنگ‌های متفاوت و بالاتر از آن آینده‌های متغیِّر، به چه صورتی باید برنامه‌ریزی شود؟

با مروری بر دستورات پیامبر صلی الله علیه و آله در راستای کیفیت نشر فرهنگ غدیر در چهار بخش، وظیفه همگانی در تبلیغ عمومی غدیر را می‌آموزیم:

=== الف) فرهنگ سازی عمومی غدیر در تبلیغ شخص پیامبر صلی الله علیه و آله ===

اولین فرهنگ سازِ غدیر که فرمان عامی در این باره صادر فرموده و خود پایه آن را گذاشته پیامبر صلی الله علیه و آله است.

فرهنگ سازی برای غدیر در تبلیغی که توسط خود پیامبر صلی الله علیه و آله صورت گرفته، ناظر به انواع مخاطبین تا روز قیامت است، که در این فراز خطبه غدیر بیان شده است:

وَ قَد بَلَّغتُ ما اُمِرتُ بِتَبلیغِهِ حُجَّةً عَلی کُلِّ حاضِرٍ وَ غائِبٍ، وَ عَلی کُلِّ اَحَدٍ مِمَّن شَهِدَ اَو لَم یَشهَد، وُلِدَ اَو لَم یُولَد:<ref>خطبه غدیر: بخش ششم.</ref>

من رسانیدم آنچه مأمور به ابلاغش بودم تا حجت باشد بر حاضر و غایب و بر همه کسانی که حضور دارند یا ندارند، به دنیا آمده‌اند یا نیامده اند.

پیامبر صلی الله علیه و آله در این جملات که در آن دو بار از واژه «تبلیغ» استفاده شده (بَلَّغتُ، بِتَبلیغِهِ)، مخاطب خود را از آن مجلس خاص گسترده‌تر اعلام کرده و این عمومیت را از سه جهت گسترش داده است:

'''جهت اول:''' غایبین از آن مجلس که قاعدتاً باید حضور می‌یافتند ولی نتوانسته‌اند، که در این مورد از کلمه «حضور» استفاده شده است.

'''جهت دوم:''' همه مردم آن زمان که به خاطر عدم امکان جمع همه و خبر نداشتن یا دوری راه، امکان نداشت در آن مجلس تبلیغی حاضر باشند، که در این مورد کلمه «شهود» به کار رفته است.

'''جهت سوم:''' همه مردم زمان‌های آینده که هنوز به دنیا نیامده اند، که در این مورد از واژه «ولادت» استفاده شده است.

=== ب) دستور پیامبر صلی الله علیه و آله به فرهنگ سازی عمومی درباره غدیر ===

از جالب‌ترین دستورات خداوند متعال دستور فرهنگ سازی برای غدیر در دو فاز بزرگ و کوچک جامعه یعنی محیط‌های خانوادگی و محیط‌های عمومی است.

این شیوه رواج فرهنگ غدیر در کل دنیا، در عبارتی بسیار کوتاه در خطابه غدیر آمده است:

فَلیُبَلِّغِ الحاضِرُ الغائِبَ وَ الوالِدُ الوَلَدَ اِلی یَومِ القِیامَةِ:<ref>خطبه غدیر: بخش ششم.</ref> پس حاضران به غایبان و پدران به فرزندان تا روز قیامت برسانند.

از این فراز خطبه غدیر سه نکته برای فرهنگ سازی عمومی غدیر استفاده می‌شود:

هر کسی در هر زمانی به هر نوعی در برابر پیام غدیر حضور یافت، موظف به ابلاغ دانسته‌های خود درباره غدیر به کسانی است که به هر نوعی و به هر دلیلی از آگاهی نسبت به آن غایب بوده‌اند.

بنا بر این فرقی وجود نخواهد داشت بین کسانی که شخصاً کنار برکه غدیر حاضر بوده و صدای دلنشین پیامبر صلی الله علیه و آله را به گوش خود شنیده‌اند، و کسانی که در آن زمان خبر آن را از حاضرین غدیر مستقیماً یا به واسطه دریافت کرده‌اند یا کسانی که در زمان‌های بعد به صورت شنیداری یا نوشتاری یا به وسیله انواع ابزارهای ارتباط جمعی صوتی و تصویریِ روز به آنان ابلاغ شده است.

اگر همه معتقدین غدیر به این دایره وسیع در تبلیغ آن پایبند باشند، در واقع ما به تعداد آنان مُبَلِّغ برای غدیر خواهیم داشت؛ و متقابلاً تعداد مخاطبمان بی‌نهایت خواهد بود، به عدد همه انسان‌های روی زمین در هر کشور و شهر و آبادی به هر زبانی و از هر قومیّتی، یعنی هر کسی که با هر ابزاری امکان اطلاع‌رسانی به او وجود داشته باشد وظیفه ماست که پیام غدیر را به او برسانیم.

به موازات احیای عمومی غدیر در سطح جامعه، محیط گرم و صمیمی خانواده موقعیت مؤثری است که والدین می‌توانند آن را به زمینه‌ای برای تبلیغ غدیر تبدیل نمایند.

همچنین اگر در مکان‌ها و زمان‌هایی امکان تبلیغ عمومی غدیر نبود و فرزندانمان از بُعد اجتماعی آن محروم ماندند، لااقل محیط خانواده در محدوده بسته خود بتواند وظیفه تبلیغ غدیر را ادامه دهد، بدون آنکه آسیبی از سوی سقیفه بدان برسد یا بتواند ممانعتی نسبت به ابلاغ این اعتقاد حیاتی اسلام ایجاد کند.

از نظر ادبیات مسلَّم است که منظور از «والد» در اینجا «پدر» به‌طور خاص نیست، بلکه به عنوان مصداق بارز گفته شده و قطعاً شامل مادر را و همه کسانی می‌شود که به نوعی وظیفه سرپرستی فرزندانی را بر عهده دارند و نقش پدر یا مادر را برای آنان ایفا می‌کنند، و همه آنان «والِد»‌هایی هستند که به دستور خاص پیامبر صلی الله علیه و آله باید پیام غدیر را به «وَلَد»‌های خود برسانند.

تعیین زمانی به بلندای «تا قیامت» برای تبلیغ غدیر از سوی پیامبری که همه آینده‌های تلخ و شیرین غدیر را می‌بیند، بسیار پر مفهوم و دقیق است.

دو جهت مهم در مطرح کردن قیامت وجود دارد که گستردگی تبلیغی و حفاظت تبلیغاتی غدیر را تضمین می‌نماید:

اول اینکه این دستور عام شامل زمان‌هایی می‌شود که ظالمین با سلاح‌های مختلف تبلیغاتی و جنگی به مبارزه با غدیر اقدام کرده‌اند. در چنین شرایطی از یک سو وظیفه ابلاغ غدیر از ما برداشته نمی‌شود، و از سوی دیگر دشمن از هر طرف حمله کند در خواهد یافت که مدافعان غدیر از سوی دیگر مشغول ترویج فرهنگ خود هستند و اقدامات دشمن در حال خنثی شدن است.

دوم اینکه این دستور در طول زمان و با توجه به ازدیاد جمعیت به موازات آن، شبیه درخت تبلیغی خواهد شد که روز به روز بر تعداد شاخه‌های آن افزوده می‌شود. این درخت با شاخه‌های روز افزونش تا بی‌نهایت برگ‌ه ای غدیر تولید می‌کند و سایه پر برکت آن را بر سر مردم جهان می‌گستراند تا از گزند سقیفه در پناه آن باشند.

به همین موازات میوه شیرین غدیر را با شاخه‌های طوبائی خود که از هر خانه ای سر برمی‌آورد، در همه جا شکوفا می‌کند و بهشت دنیا قبل از جنت عقبی در دسترس مردم قرار می‌گیرد.

یکی از پیش‌بینی‌های عجیب برای آینده غدیر، فرهنگ سازی آن با انواع اتمام حجت است بر مخاطبین متفاوتی که برای آن فرض می‌شود، که در این فراز خطابه غدیر آمده است:

فَاعلَموا مَعاشِرَ النّاسِ ذلِکَ فیهِ وَ افهَموهُ، وَ اعلَموا اَنَّ اللَّهَ قَد نَصَبَهُ لَکُم وَلِیّاً وَ اِماماً فَرَضَ طاعَتَهُ عَلَی المُهاجِرینَ وَ الاَنصارِ وَ عَلَی التّابِعینَ لَهُم بِاِحسانٍ، وَ عَلَی البادی وَ الحاضِرِ، وَ عَلَی العَجَمِیِّ وَ العَرَبِیِّ، وَ الحُرِّ وَ المَملُوکِ وَ الصَّغیرِ وَ الکَبیرِ، وَ عَلَی الاَبیَضِ وَ الاَسوَدِ، وَ عَلی کُلِّ مُوَحِّدٍ ماضٍ حُکمُهُ، جازٍ قَولُهُ، نافِذٌ اَمرُهُ:<ref>خطبه غدیر: بخش سوم.</ref>

ای مردم، این مطلب را درباره او بدانید و بفهمید، و بدانید که خداوند او را برای شما صاحب اختیار و امامی قرار داده که اطاعتش را واجب نموده بر مهاجرین و انصار و بر تابعین آنان به نیکی، و بر روستایی و شهری، و بر عجمی و عربی، و بر آزاد و بنده، و بر بزرگ و کوچک، و بر سفید و سیاه. بر هر یکتاپرستی حکم او اجرا شونده و کلام او مورد عمل و امر او نافذ است.

در این خطاب در درجه اول بین زن و مرد در پیام غدیر فرقی گذاشته نشده لزوم ابلاغ آن برای همه یکسان است.

در درجه دوم پیامبر مکرم اسلام صلی الله علیه و آله از اولین شنوندگان غدیر که صحابه و تابعین اطراف خودش بودند آغاز کرده و سپس آن را در وسیع‌ترین دایره ممکن گسترش داده است.

در درجه سوم ابعاد این گستردگی درباره غدیر چنین بیان شده است: از یک سو بین روستائیان و شهرنشینان هیچ تفاوتی قائل نشده و همه در برابر غدیر یکسانند.

از سوی دیگر عرب و غیر عرب - اهل هر زبانی که باشند - برای غدیر قابل تفاوت نیست.

در نگاه دیگر غلامان و کنیزان با صاحبان آنها هیچ فرقی در پذیرش و ادای وظیفه نسبت به غدیر ندارند.

از جهتی دیگر کودکان و نوجوانان و جوانان و میانسالان و بزرگسالان و پیران در پیشگاه غدیر به تناسب ظرفیت و قدرت و درک خود موظفند. پ

از جنبه ای دیگر سفیدپوست و سیاه‌پوست و سرخ‌پوست و زردپوست همه باید غدیری باشند و از هیچ‌کدام آنان عذری درباره غدیر پذیرفته نیست.

با توجه به این گستردگی مخاطبانِ غدیر که پیامبر صلی الله علیه و آله با تصریح خاص همه آنان را در خطابه خود نام برده، واضح است که برای اهل هر زبانی با ادبیات آنان، و برای سطح فرهنگ‌های متفاوت مردم با لسان خودشان، و برای سنین مختلف عمر انسان‌ها مناسب با درک مقبول آنان، باید برای غدیر فرهنگ سازی کرد و از ابزارهای تبلیغی مناسب هر یک از موقعیت‌ها معقول‌ترین استفاده را برد.

ابلاغ پیام غدیر در واقع رساندن اصل رسالت الهی و تبلیغ امامی است که همه معارف و احکام دین را باید از او گرفت.

پس با ابلاغ غدیر همه دستورات الهی ابلاغ شده، و دقیقاً به همین دلیل دستور تبلیغ عمومی فقط درباره غدیر داده شده است.

از امیرالمؤمنین علیه السلام پرسیدند: چطور کسی جز تو نمی‌تواند از طرف پیامبر صلی الله علیه و آله پیامی را برساند، در حالی که آن حضرت در مواردی به ما فرموده:

«فَلیُبَلِّغِ الشاهِدُ الغائِب»؟ فرمود: پیامبر صلی الله علیه و آله این جمله را فقط در روز غدیر خم و در روز عرفه و در روز رحلتش فرموده …، و به عموم مردم دستور داده که هر کس را دیدند واجب بودن اطاعت از امامان آل محمد علیهم السلام و واجب بودن حقشان را برسانند و این وظیفه ابلاغ را در هیچ مطلبی غیر از این موضوع نفرموده است.

در واقع پیامبر صلی الله علیه و آله به عموم مردم دستور داده که به مردم حجت و دلیل کسانی را برسانند که همه آنچه پیامبر صلی الله علیه و آله بدان مبعوث شده را از قول او کسی جز ایشان ابلاغ نمی‌کند.

دفاع از غدیر به صورت تعجب از کسانی که نسبت به آن کم توجهی می‌کنند، یکی از شیوه‌های بسیار مؤثر در تبلیغ غدیر بوده است. اشاره به بی اعتنایی مردم نسبت به غدیر در گونه‌های مختلفی در احتجاجات معصومین علیهم السلام به چشم می‌خورد، که معمولاً با تعابیرِ مختلفِ «تعجب» همراه است.

گاهی سهل انگاری در شأن غدیر، و گاهی تغافل و به فراموشی سپردن آن را مطرح کرده‌اند، و گاهی از به فراموش کاری زدن خود درباره غدیر، و گاهی از دفاع نکردن از آن انتقاد کرده‌اند، و گاهی از انکار و نپذیرفتن آن، و گاهی از اینکه با وجود چنین مستند قوی چگونه صاحب آن نتوانسته حق خود را بگیرد یاد نموده‌اند.

این تعجب‌ها در کلام حضرت زهرا و امیرالمؤمنین و امام باقر و امام صادق علیهم السلام، در پاسخ به دشمنان غدیر یا در مقام هشدار به دوستان غدیر دیده می‌شود. در ادامه هشت مورد از آن‌ها ذکر خواهد شد:

به نظر شما تعجب ندارد که حاضرین در غدیر آن هم از ساکنین مدینه، آن هم از حضرت زهرا علیها السلام بپرسند که اصلاً پیامبر صلی الله علیه و آله درباره خلافت علی علیه السلام چیزی فرموده یا نه؟! کاش سؤالی به عنوان تشکیک درباره غدیر مطرح می‌کردند.

کاش نمی‌گفتند: «کلام صریحی»، و کاش نمی‌گفتند: «قبل از وفاتش» !! پس این سؤال نیست، استهزاء است! طلبکار شدن است! و به همین دلیل پاسخی جز نگاه پر از تعجب به سائل نخواهد داشت.

این اتفاقی بود که در روزهای پر از اشک و آه فاطمه علیها السلام بعد از رحلت پیامبرصلی الله علیه وآله رخ داد، که نمک دیگری بر زخم آن حضرت بود. محمود بن لُبَید بر سر قبر حمزه آمد و حضرت را در آنجا در حال گریه دید. خدمتش عرض کرد: من سؤالی از شما دارم که سینه ام را مضطرب ساخته! فرمود: سؤال کن. عرض کردم: آیا پیامبرصلی الله علیه وآله قبل از وفاتش درباره امامت علی کلام صریحی فرموده است؟ !!

حضرت زهرا علیها السلام فرمود: واعجبا، آیا روز غدیر خم را فراموش کرده‌اید؟ !!

گویا می‌خواست بفرماید: آیا دنبال کلامی صریح‌تر از سخنی هستی که پیامبر صلی الله علیه و آله بر فراز منبر غدیر فرموده و صد و بیست هزار نفر بر صراحت آن شاهدند؟ اگر بعد از چنان روزی هنوز سینه ات از شک و تردید مضطرب است بهتر آنکه از هدایت خود ناامید باشی! یک عمر سفارشات پیامبر صلی الله علیه و آله درباره خلافت علی علیه السلام کجا رفت؟

اگر واقعاً فراموش کرده‌اید باید فکری برای هوش و حافظه شما کرد، که مبادا نماز و روزه و زکات و حج را هم فراموش کنید!

از بی شرمی باید تعجب کرد که فدک را غصب کنند و حاکم ظالمی به آنجا بفرستند و در اثر ظلم او مردم به شکایت نزد صاحب غدیر بیایند، و هنگام دادخواهی برای مردمِ مظلوم لشکری از سوی غاصب به قصد بازگرداندن ظلم فرستاده شود!! در این میان به امام غدیر گفته شود که چرا بر علیه خلیفه سقیفه اقدام کرده‌ای؟!

«اَشجَع» نماینده سقیفه در فدک مغصوب بود. او به مردم منطقه ظلم و اجحاف فراوانی نمود به حدی که اهل آنجا برای شکایت نزد امیرالمؤمنین علیه السلام آمدند.

آن حضرت همراه عده ای به آنجا آمدند تا او را از رفتارش بازدارند. اشجع در مقابل امیرالمؤمنین علیه السلام قرار گرفت و بر تصمیم خود پافشاری کرد و در نتیجه به دست اصحاب حضرت کشته شد.

با رسیدن این خبر به ابوبکر، عده‌ای را به سرکردگی خالد بن ولید به منطقه فرستاد.

امیرالمؤمنین علیه السلام با یک اشاره ذوالفقار خالد را از اسب به زیر انداخت به طوری که همه لشکر او وحشت کردند.

سپس حضرت خالد را توبیخ کرد که با سِمَت سرلشکری برای سقیفه به جنگ غدیر آمده، در حالی که شخصاً در غدیر حاضر بوده است! حضرت تعجب خود را از این حرکت خالد با کلمه «وای بر تو» ابراز کرده فرمود:

وای بر تو ای خالد! چقدر مطیع خائنین و عهدشکنان هستی! آیا روز غدیر برای تو قانع کننده نبود که اکنون چنین تصمیمی گرفته‌ای؟!

وقتی به مدینه بازگشتند دامنه سخن درباره این اقدام ضد غدیر تا خود ابوبکر رسید و امیرالمؤمنین علیه السلام بر او اتمام حجت‌هایی فرمود. پس از جدا شدن از آنان، حضرت صبورانه شکایت خود را از غاصبین غدیر و فدک ابراز داشت؛ و با تعجب از اینکه غدیر برای آنان قانع کننده نیست؛ به عباس عموی خود فرمود:

من با اینان راهی جز صبر انتخاب نکرده‌ام، همان‌طور که پیامبر صلی الله علیه و آله به من دستور داده است. اکنون که روز غدیر برای اینان قانع کننده نیست به حال خود واگذارشان!! بگذار آنچه قدرت دارند ما را ضعیف نمایند، که خداوند مولای ماست و او بهترین حکم کننده است.

آیا تعجب ندارد که زنان صحابه با تأخیر سه‌ماهه، به عیادت دختر پیامبرشان در بستری بیایند که به خاطر غدیر در آن افتاده است؟

آیا نباید متعجبانه نگریست به مردانی که با شنیدن قهر فاطمه علیها السلام از بی‌وفایی آنان، مجروح غدیر را به خاطر آورده‌اند و برای عیادت بانوی بانوان جهان آمده‌اند که روزهای مرگ را سپری می‌کند؟

آیا نباید با حیرت نگریست به کسانی که در عیادت هم نمک دیگری بر زخم سیدة النساء علیها السلام زدند؛ و به جای آنکه بگویند: ای کاش حق غدیر را ضایع نکرده بودیم، گفتند: ای کاش از غدیر اطلاع داشتیم!!

این ماجرا در روزهای آخر عمر حضرت زهرا علیها السلام اتفاق افتاد هنگامی که عده ای از زنان مهاجر و انصار به عیادت آمدند. آن حضرت در این فرصت مطالبی درباره مسئله غصب خلافت مطرح کرد و بر آنان اتمام حجت فرمود.

زنان سخنان حضرت را برای مردان خود نقل کردند، و در پی آن عده ای از سرشناسان مهاجر و انصار به عنوان عذرخواهی نزد حضرت آمدند و عرض کردند:

اگر ابوالحسن این مطالب را برای ما می‌گفت قبل از آنکه پیمان با اهل سقیفه را محکم کنیم و با آنان بیعت نماییم، ما هرگز به جای او با دیگری بیعت نمی‌کردیم!

حضرت متعجبانه از این فرهنگ جاهلی که بیعت باطل را بهانه ادامه راه ضلالت می‌داند، آنان را از خود راند و فرمود:

بعد از روز غدیر خم خداوند هیچ دلیل و عذری (در برابر ولایت) برای احدی باقی نگذاشته است.

آیا پدرم در روز غدیر خم برای احدی عذری باقی گذاشت؟! از من دور شوید، که عذری از شما پذیرفته نیست بعد از آنکه عذرهایتان خواسته شده است.

بعد از کوتاهی شما جایی برای امر و نهی باقی نمانده است.

==== د) تعجب از حاضرین غدیر در مقایسه علی علیه السلام و معاویه<ref>بحار الانوار: ج ۳۲ ص ۳۸۸.</ref> ====

نگاه متعجبانه به معاویه در واقع تعجب از سقیفه است. معاویه و سلف او چه کسی بودند و از کجا آمدند، که طمع در خلافت نمودند؟ مگر چه سوابقی بالاتر از غدیرِ علی علیه السلام داشتند که مردم به خاطر آنها سقیفه را پسندیدند؟ این اظهار تعجب از دشمنِ غدیر هنگامی بود که امیرالمؤمنین علیه السلام در کوفه برای حرکت به سوی صفین خطابه ای ایراد کرد و در آن چنین فرمود:

تعجب از معاویة بن ابی سفیان است که در خلافت با من به نزاع برخاسته و امامت مرا انکار می‌کند! ای مهاجرین و انصار…، آیا بر شما واجب نیست که مرا یاری کنید و آیا امر من بر شما واجب نیست؟ آیا نمی‌دانید که بیعت من بر حاضر و غایب شما لازم شده؟ پس چرا معاویه و اصحابش در بیعت من خلل وارد می‌کنند؟... آیا سخن پیامبر صلی الله علیه و آله را نشنیدید که در روز غدیر درباره ولایت و صاحب اختیاری من می‌فرمود؟!

==== هـ) تعجب از بی انصافی مردم با غدیر<ref>بحار الانوار: ج ۲۱ ص ۲۳۹.</ref> ====

«چقدر این امت نسبت به علی بن ابی طالب علیه السلام ظلم و بی انصافی کرده‌اند»! این جمله تعجب آمیز را امام باقرع لیه السلام فرمود؛ و سپس تعجب خود را از دوستی و دشمنی بر اساس سقیفه و کنار گذاشتن حب و بغض بر اساس غدیر اعلام کرد و فرمود:

شما مخالفین، دوستانِ ابوبکر را دوست دارید و از دشمنان او - هر کس که باشد بیزاری می‌جویید، و دوستان عمر را دوست دارید و از دشمنان او - هر کس که باشد - بیزاری می‌جویید، و دوستان عثمان را دوست دارید و از دشمنان او - هر کس که باشد - بیزاری می‌جویید.

دوستانش را دوست داریم ولی از دشمنانش بیزاری نمی‌جوییم بلکه آنان را هم دوست داریم! چگونه چنین ادعایی برایشان صحیح است در حالی که پیامبر صلی الله علیه و آله می‌فرماید:

أللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالَاهُ وَ عَادِ مَنْ عَادَاهُ وَ انْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ وَ اخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ. ولی می‌بینی که با دشمنان او دشمنی نمی‌کنند و خوارکنندگان او را خوار نمی‌نمایند. این انصاف نیست!

==== و) تعجب از نفهمیدن معنای غدیر<ref>اثبات الهداة: ج ۲ ص ۳۴ ح ۱۴۰.</ref> ====

تشکیک و شبهه اندازی افکار مردم بی‌غرض را هم مشوّش می‌نماید، به گونه ای که در معنا و مفهوم حقیقتی چون غدیر احساس تحیر می‌کنند.

این از ترفندهای دشمن برای فتح سنگرهای اعتقادی ماست و بارها این نتیجه را دربرداشته که نزدیک‌ترین دوستان غدیر سؤالاتی درباره آن مطرح کرده‌اند که پاسخ آن بسیار واضح بوده است.

یکی از اصحاب امام باقر علیه السلام از آن حضرت پرسید: معنای کلام پیامبر صلی الله علیه و آله چیست که فرمود: «مَنْ کُنْتُ مَوْلَاهُ فَعَلِیٌّ مَوْلَاهُ»؟

حضرت با تعجب از چنین سؤالی فرمود: آیا مثل این مطلب جای سؤال دارد؟! به آنان فهمانید که جانشین او خواهد بود.

یعنی پیامبر صلی الله علیه و آله در غدیر جوانب بسیاری از خلافت و امامت را به آنان آموخت، اما حداقل چیزی که هر مخاطبی از غدیر فهمید تعیین کسی بود که باید جای رسول‌الله صلی الله علیه و آله بنشیند. این را حتی منافقین فهمیدند و به همین دلیل عکس العمل منفی از خود بروز دادند و اظهار نارضایتی کردند!

ظلم در حق غدیر عجیب است که از بی اعتنایی آغاز شد و به تغافل رسید. گام بعدی انکار پیمان غدیر با اقرار به اصل آن بود.

مرحله نهایی انکار اصل آن بود، که در اوج بی پروایی و نادیده گرفتن روز حساب انجام گرفت و گفتند: «اصلاً چنین اتفاقی در تاریخ نیفتاده است» !!

امام باقر علیه السلام انکار عمومی امت نسبت به حقیقت بزرگ ولایت در غدیر را این گونه بیان فرموده است:

این امت انکار کردند پیمانی را که پیامبر صلی الله علیه و آله از ایشان برای علی بن ابی طالب علیه السلام گرفت، در روزی که او را برای مردم منصوب فرمود و آنان را در زمان حیاتش به ولایت و اطاعت او فراخواند و خود آنان را بر این مطلب شاهد گرفت.

عجیب است که مردمانی در حضور پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله هم اقرار لسانی نمودند و هم بیعت کردند، اما به محض آنکه چشم پیامبر صلی الله علیه و آله را دور دیدند خود را به فراموشی زدند، گویا خدا را به خاطر رسولش می‌پرستیدند و اکنون با رفتن رسول، خدا را هم بنده نبودند.

امام صادق علیه السلام فرمود: مردم درباره روز غدیر خم خود را به غفلت زدند همان گونه که در روز مشربه امّ ابراهیم خود را به غفلت زدند! روز مشربه مردم اطراف حضرت بودند که امیرالمؤمنین علیه السلام آمد، ولی برای حضرت جا باز نکردند!!

پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: ای مردم، آیا در حالی که من زنده‌ام و در بین شما هستم به اهل بیت من بی اعتنایی می‌کنید؟ بدانید اگر من از میان شما غایب شوم خداوند از شما غایب نمی‌شود!

شعر گذشته از زیبایی، با تراز موزونی که در قرائت دارد در همه ملت‌ها برای بقاء و حفظ فرهنگ آنان مورد استفاده قرار می‌گیرد.

در راه فرهنگ سازی غدیر نیز شعر از مؤثرترین ابزارهای به کار گرفته شده به حساب می‌آید.

این روند از غدیر خم و با حضور پیامبر صلی الله علیه و آله و با اجازه آن حضرت بلکه به امر ایشان آغاز شده، و به دست یکی از زبردست‌ترین شعرای زمان در هنگام وقوع ماجرا بالبداهه درباره غدیر شعر سروده شده است.

جلوه پر رنگ‌تر آن در زمان امیرالمؤمنین علیه السلام است که خود حضرت برای غدیر شعر سروده است. ادامه این مسیر در زمان ائمه علیهم السلام است که با تأیید ایشان و در محضرشان توسط شعرای چیره‌دست، شعرهای نابی درباره غدیر به دنیای فرهنگ اسلام عرضه شده است. این روند در طول تاریخ ادامه یافته و در پانزده قرن غدیر شعرهای زیبا به زبان‌های مختلف درباره غدیر سروده شده و در مجموعه‌های نفیس گردآوری شده است.<ref>به عنوان نمونه به این کتاب‌ها مراجعه شود: الغدیر فی الکتاب و السنة و الادب، شعراء الغدیر، غدیر در شعر فارسی، غدیر در شعر فارسی از کسائی مروزی تا شهریار تبریزی.</ref>در این باره دو ماجرای ادبی غدیر را می‌آوریم:

==== الف) فرهنگ سازی با شعر غدیر در حضور پیامبر صلی الله علیه و آله<ref>بحار الانوار: ج ۲۱ ص ۳۸۸ و ج ۳۷ ص ۱۱۲، ۱۶۶، ۱۹۵. عوالم العلوم: ج ۳ / ۱۵ ص ۴۱، ۹۸، ۱۴۴، ۲۰۱. کفایة الطالب: ص ۶۴. کتاب سلیم: ص ۸۲۸.</ref> ====

با در نظر گرفتن بازارِ شعر در حجاز و احتراز خاص پیامبر صلی الله علیه و آله از آن، برای مردم عجیب بود که در حضور آن حضرت شعری خوانده شود؛ چه رسد به اینکه سروده شود، و چه رسد به اینکه آن شعر درباره دین باشد، و چه رسد به اینکه مورد تأیید حضرت قرار گیرد و روح القدس مؤید آن باشد!!

برای شاعر نیز یک اقدام عادی به حساب نمی‌آمد که ذوق شکفته اش را درباره چنین موضوعی به کار گیرد و بتواند آن را در حضور پیامبر صلی الله علیه و آله بخواند.

به همین دلیل بدون اجازه هرگز چنین جرأتی به خود نداد و از اجازه پیامبر صلی الله علیه و آله بسیار تعجب کرد؛ و ذوق‌زده بر فراز بلندی قرار گرفت و شعرش را خواند تا رسمیت و مجاز بودن این گام ادبیِ غدیر را به همه نشان دهد.

همه اینها پایه‌گذاری فرهنگی برای شعر غدیر در حضور پیامبر صلی الله علیه و آله بود که با مراحل حساب شده پیش می‌رفت.

با پایان خطابه پیامبر صلی الله علیه و آله در غدیر، حَسّان بن ثابت با در نظر گرفتن قسمت‌های اصلی خطبه و مقدماتی که برای اجرای آن فراهم شد، داستان غدیر را به صورت قطعه شعری تنظیم کرد.

آنگاه خدمت پیامبر صلی الله علیه و آله آمد و عرض کرد: یا رسول‌الله، اجازه می‌فرمایید شعری را که درباره علی بن ابی طالب - به مناسبت این واقعه عظیم سروده‌ام بخوانم؟

حضرت فرمود: بخوان به نام خداوند و برکت او.

حسّان بر جای بلندی قرار گرفت و مردم برای شنیدن کلامش ازدحام کردند، در حالی که برای بهتر شنیدن شعرش گردن می‌کشیدند. در این حال قبل از قرائت شعرش پاسخ اعتراض احتمالی را آماده کرد و گفت: ای بزرگان قریش، سخن مرا به گواهی و امضایِ پیامبر گوش کنید.

سپس اشعاری را که همان‌جا سروده بود خواند، که به عنوان یک سند تاریخی از غدیر ثبت شد و به یادگار ماند. پس از اشعار حسان، پیامبر صلی الله علیه وآله فرمود: ای حسان، تا مادامی که با زبانت از ما دفاع می‌کنی، از سوی روح القدس مؤید خواهی بود.

چه کسی باور می‌کند که صاحب غدیر شخصاً درباره غدیر شعر گفته باشد! و چه کسی احتمال می‌دهد که این شعر در برابر دشمن غدیر سروده شده باشد! و چه کسی می‌تواند صفین را بنگرد که این شعر غدیری توسط نامه برای نماینده سقیفه فرستاده می‌شود؟ اگر صاحب غدیر درباره بزرگ‌ترین فضیلت خود شعر گفته همه شاعران غدیری به او اقتدا کرده زیباترین‌ها را تقدیم او خواهند کرد و گوش اجتماع را از نوای غدیر پر خواهند ساخت.

ماجرا هنگامی اتفاق افتاد که معاویه نامه ای به عنوان تفاخر به امیرالمؤمنین علیه السلام نوشت:

ای اباالحسن، من فضایل بسیاری دارم: پدرم در جاهلیت آقا بود! و من در اسلام پادشاه شده‌ام! و من دایی مؤمنین هستم!

وقتی امیرالمؤمنین علیه السلام نامه معاویه را خواند فرمود:

آیا پسر هند جگرخوار با فضایل بر من فخر می‌فروشد؟! ای غلام، آنچه می‌گویم برایش بنویس. و حضرت اشعاری سرود که یک بیت آن درباره غدیر خم بود:

وقتی معاویه پاسخ امیرالمؤمنین علیه السلام را خواند گفت: ای غلام، این نامه را پاره کن، که مبادا اهل شام آن را بخوانند و به علی بن ابی طالب تمایل پیدا کنند!

دعاها از بهترین موقعیت‌های فرهنگ سازی هستند. حضور قلب در دعا از یک سو و رواج آن بین قشار مختلف مردم از سوی دیگر، و استفاده از دعاهای مختلف در زمان‌ها و مکان‌های مختلف از جهتی دیگر، شرایط ویژه ای را برای همگانی کردن مفاهیمی ایجاد می‌کند که در دعاها گنجانده می‌شود.

از همین جاست که می‌بینیم در دعاهای روز غدیر و دعای انتظار و دعای تلقین هنگام مرگ، مسئله غدیر از زاویه‌های گوناگون مطرح شده و در این قالب فرهنگی به ترویج آن اقدام شده است. ذیلاً به شش مورد از ادعیه مربوط به غدیر اشاره می‌کنیم:

==== الف) فرهنگ سازی غدیر در دعای ندبه و انتظار ====

دعای ندبه که یک دوره اعتقادی از آغاز بعثت انبیا تا عصر ظهور را در قالب انتظار آخرین حجت الهی آموزش می‌دهد، مراحل بعثت پیامبران را تا غدیر بیان می‌کند و متن واقعه را بسیار ساده و بدون توضیح می‌آورد و می‌گوید:

فَلَمَّا انقَضَت اَیّامُهُ اَقامَ وَلِیَّهُ عَلِیَّ بنَ اَبی طالِبٍ صَلَواتُکَ عَلَیهِما وَ آلِهِما هادِیاً اِذ کانَ هُوَ المُنذِرُ وَ لِکُلِّ قَومٍ هادٍ، فَقالَ وَ المَلَأُ اَمامَهُ: مَن کُنتُ مَولاهُ فَعَلِیٌّ مَولاهُ، اَللَّهُمَّ والِ مَن والاهُ وَ عادِ مَن عاداهُ وَ انصُر مَن نَصَرَهُ وَ اخذُل مَن خَذَلَهُ:

آنگاه که دوران رسالت پیامبر صلی الله علیه و آله سرآمد ولیّ خود علی بن ابی طالب علیه السلام را به عنوان هدایتگر مردم منصوب نمود، چرا که او ترساننده مردم بود و هر قومی هدایتگری می‌خواهد؛ لذا در حالی که مردم در برابر او بودند فرمود: هر کس من صاحب اختیار او هستم علی صاحب اختیار اوست. خدایا دوست بدار هر کس او را دوست بدارد و دشمن بدار هر کس او را دشمن بدارد و یاری کن هر کس او را یاری کند و خوار کن هر کس او را خوار کند.<ref>بحار الانوار: ج ۹۹ ص ۱۰۶.</ref>

دعایی که برای حفظ عقیده در هنگام مرگ و عدول نکردن از آن تا آخرین لحظه عمر وارد شده و دعای «عدیله» نام دارد، برای حساس‌ترین موقعیتِ انسان است. در این دعا یک دوره اعتقادی را تدارک دیده و در ضمن آن مسئله غدیر را مطرح کرده است.

جایگاه این دعا هم یکی از موقعیت‌های فرهنگ ساز غدیر است، که با یاد سفر آخرت انسان را متوجه یکی از ابعاد مهمی می‌نماید که باید در روز حساب پاسخگو باشد. عبارت دعا چنین است:

آمَنّا بِوَصِیِّهِ الَّذی نَصَبَهُ یَومَ الغَدیرِ وَ اَشارَ بِقَولِهِ «هذا عَلِیٌّ» إِلَیهِ:<ref>مفاتیح الجنان: ص ۸۵.</ref> ما ایمان می‌آوریم به جانشین پیامبر صلی الله علیه و آله که او را در روز غدیر منصوب کرد و با کلمه «این علی» به او اشاره کرد.

==== ج) فرهنگ سازیِ «غدیر دعوتِ خدا»<ref>الاقبال (سید ابن طاووس): ص ۴۶۰. عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۲۱۵–۲۲۰.</ref> ====

روز عید غدیر دقیق‌ترین وقتی است که مردم در طول سال آن را به غدیر اختصاص می‌دهند. در چنین روزی ائمه علیهم السلام با دعاهایی که به ما آموخته‌اند به صورت همه‌جانبه از وقت استفاده کرده و فرهنگ غدیر را با جزئیاتش بین مردم رواج داده‌اند.

در فرازی از دعاهای روز غدیر سه مفهوم فرهنگی گنجانده شده است: یکی اینکه غدیر پاسخ مثبت به دعوت خداست و در نتیجه انکار غدیر رویگردانی از خالق جهان به حساب می‌آید. دوم اینکه تصدیق غدیر معادل با تکفیر سقیفه است و این معادله هرگز برهم زدنی نیست. سوم اینکه ما بر سر این اعتقاد هیچ شکی نداریم و با کمال شجاعت در روز قیامت پاسخگو خواهیم بود. در این قسمت از دعای غدیر می‌خوانیم:

اللَّهُمَّ صَدَّقنا وَ اَجَبنا داعِیَ اللَّهِ وَ اتَّبَعنَا الرَّسولَ فی مُوالاةِ مَولانا وَ مَولَی المُؤمِنینَ اَمیرِالمُؤمِنینَ عَلِیِّ بنِ اَبی طالِبٍ…. اَللَّهُمَّ رَبَّنا اِنَّنا سَمِعنا مُنادِیاً یُنادی لِلایمانِ اَن آمِنوا بِرَبِّکُم، فَآمَنّا…. فَاِنّا یا رَبَّنا بِمَنِّکَ وَ لُطفِکَ اَجَبنا داعیکَ وَ اتَّبَعنَا الرَّسولَ وَ صَدَّقناهُ وَ صَدَّقنا مَولَی المُؤمِنینَ وَ کَفَرنا بِالجِبتِ وَ الطّاغوتِ، فَوَلِّنا ما تَوَلَّینا …:<ref>بحار الانوار: ج ۹۵ ص ۲۹۹.</ref>

خدایا ما تصدیق کردیم و اجابت نمودیم دعوت کننده تو را و پیرو پیامبرصلی الله علیه وآله شدیم درباره ولایت مولایمان و مولای مؤمنان امیرالمؤمنین علی بن ابی‌طالب …. خدایا، پروردگارا، ما شنیدیم منادیی برای ایمان ندا می‌کند که به پروردگارتان ایمان بیاورید. ما نیز ایمان آوردیم …. پروردگارا، ما - به منت و لطف تو - دعوت کننده‌ات را پاسخ مثبت دادیم و پیرو پیامبرصلی الله علیه وآله شدیم و او را تصدیق کردیم و همچنین مولای مؤمنین را تصدیق کردیم، و به جبت و طاغوت کافر شدیم. خدایا ولایتی را که پذیرفته‌ایم همراهمان قرار ده.

قسمتی از دعای روز غدیر توانسته چهار مفهوم فرهنگی را به صورت قطعه‌های اعتقادی در قلب ما جای دهد:

دوم اینکه معرفت به غدیر و اقرار بر اساس این معرفت لازم است.

سوم اینکه تابلوی بلندِ «عید بزرگ» فقط بر سر درِ غدیر نصب شده که روزی است پر از پیمان‌ه ای الهی.

چهارم اینکه باید با غدیر چشم ما روشن و قلب ما نورانی شود و برکت آن بر سر ما ببارد و نظام امورمان بر اساس غدیر چیده شود. متن دعای غدیر چنین است:

اللَّهُمَّ اِنّی اَسأَلُکَ …، اَن تَجعَلَنی فی هذَا الیَومِ الَّذی عَقَدتَ فیهِ لِوَلِیِّکَ العَهدَ فی اَعناقِ خَلقِکَ وَ اَکمَلتَ لَهُمُ الدّینَ، مِنَ العارِفینَ بِحُرمَتِهِ وَ المُقِرّینَ بِفَضلِهِ …. اللَّهُمَّ فَکَما جَعَلتَهُ عیدَکَ الاَکبَرَ وَ سَمَّیتَهُ فِی السَّماءِ یَومَ العَهدِ المَعهُودِ وَ فِی الاَرضِ یَومَ المیثاقِ المَأخُوذِ وَ الجَمعِ المَسؤُولِ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اقرِر بِهِ عُیُونَنا وَ اَجمِع بِهِ شَملَنا وَ لا تُضِلَّنا بَعدَ اِذ هَدَیتَنا وَ اجعَلناِ لاَنعُمِکَ مِنَ الشّاکِرینَ یا اَرحَمَ الرّاحِمینَ:<ref>بحار الانوار: ج ۹۵ ص ۳۲۰.</ref>

خدایا از تو می‌خواهم مرا در این روزی که برای ولیت عهدی بر گردن خلقت بسته‌ای و دین را برایشان کامل کرده‌ای، مرا از عارفین به حرمت آن و اقرار کنندگان به فضیلت آن قرار دهی …. خدایا همان گونه که آن را عید بزرگ خود قرار داده‌ای و در آسمان روز عهد معهود نامیده‌ای و در زمین روز پیمان گرفته شده و اجتماع سؤال شونده نامگذاری کرده‌ای، بر محمد و آل محمد درود فرست و چشم ما را بدان روشن فرما و کارهای ما را به برکت آن منظم فرما، و بعد از هدایت ما را گمراه مفرما و ما را نسبت به نعمت‌هایت از شاکران قرار ده، ای رحم کننده‌ترین رحم کنندگان.

==== هـ) فرهنگ سازی «برائت از دشمن غدیر» ====

قسمتی از دعاهای غدیر، فرهنگ سپاسگزاری همراه برائت از دشمنان غدیر را بستر سازی می‌کند. تشکر به خاطر کدام جهت غدیر؟ نفرین به کدام دشمن غدیر؟ شکرانه معرفت به حرمت غدیر و هدایت با نور غدیر. لعنت بر منکر حق این روز و زیر پا گذارنده حرمت آن و مقابله کننده با عظمت آن. فرازی از دعای روز غدیر را که آموزش دهنده چنین فرهنگی است مرور می‌کنیم:

الحَمدُ للَّهِ الَّذی عَرَّفَنا فَضلَ هذَا الیَومِ وَ بَصَّرَنا حُرمَتَهُ وَ کَرَّمَنا بِهِ وَ شَرَّفَنا بِمَعرِفَتِهِ وَ هَدانا بِنُورِهِ …. اللَّهُمَّ اِنّی اَسأَلُکَ …، اَن تَلعَنَ مَن جَحَدَ حَقَّ هذَا الیَومِ وَ اَنکَرَ حُرمَتَهُ فَصَدَّ عَن سَبیلِکِ لاِطفاءِ نُورِکَ:<ref>بحار الانوار: ج ۹۵ ص ۳۲۰.</ref>

حمد خدایی را که فضیلت این روز را به ما شناسانید و ما را نسبت به حرمت آن بصیرت داد و به وسیله آن به ما کرامت بخشید و با معرفت آن به ما شرف داد و به نور آن ما را هدایت کرد. خدایا، از تو می‌خواهم لعنت کنی کسانی را که حق این روز را انکار کردند و حرمت آن را نپذیرفتند و برای خاموش کردن نور تو راه تو را بستند.

==== و) فرهنگ سازی «سپاس بر کمال دین» ====

اراده خدا تعلق گرفته که کمال دین خود را با غدیر اعلام کند. اینکه قله دین و کمال نعمت‌هایش را ولایت علی علیه السلام قرار داده شکری عظیم لازم دارد، تا به وسیله آن از خدا قدردانی می‌کنیم. در دعای غدیر این بُعد فکری ساخته می‌شود آنجا که می‌گوییم:

الحَمدُ للَّهِ الَّذی جَعَلَ کَمالَ دینِهِ وَ تَمامَ نِعمَتِهِ بِوِلایَةِ اَمیرِالمُؤمِنینَ عَلِیِّ بنِ اَبی طالِبٍ عَلَیهِ السَّلامُ:<ref>بحار الانوار: ج ۹۵ ص ۳۲۱.</ref>

شکر خدایی را که کمال دینش و تمام نعمتش را با ولایت امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب علیه السلام قرار داد.

زیارات در کنار دعاها جایگاه ویژه ای برای فرهنگ سازی دارند. غدیر در زیارات با جملات بسیار پر محتوایی آمده که برخی از آنها کمک به مستندات تاریخیِ می‌نماید. شش فراز از این زیارات را که تجدید عهدی با عقاید ریشه دارمان است، ذکر می‌کنیم:

==== الف) فرهنگ سازی «معانی غدیر» در زیارت غدیر ====

فرازی از زیارت غدیر آموزش لغتنامه مخصوص آن است، که باید تک تک کارهای آسمانی پیامبر صلی الله علیه و آله را بیان کند.

معنای صراط مستقیم برای ولایت، معنای صاحب اختیاری برای مولی؛ که پیامبر صلی الله علیه و آله فقط به آموختن این مفاهیم اکتفا نکرد، بلکه با شهادت خدا از مردم درباره آن اقرار گرفت.

پس از این اعترافات است که هر کس عمداً یا تعمداً به بیراهه رود باید مورد لعن و نفرین قرار گیرد. چند فراز از زیارت غدیر که با سلام بر «صراط مستقیم» آغاز می‌شود چنین است:

السَّلامُ عَلَیکَ یا مَولایَ وَ مَولَی المُؤمِنینَ. السَّلامُ عَلَیکَ یا دینَ اللَّهِ القَویمَ وَ صِراطَهُ المُستَقیمَ. اَشهَدُ اَنَّکَ اَخُو رَسولِ اللَّهِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ …، وَ اَنَّهُ قَد بَلَّغَ عَنِ اللَّهِ ما اَنزَلَهُ فیکَ، فَصَدَعَ بِاَمرِهِ وَ اَوجَبَ عَلی اُمَّتِهِ فَرضَ طاعَتِکَ وَ وِلایَتِکَ وَ عَقَدَ عَلَیهِمُ البَیعَةَ لَکَ وَ جَعَلَکَ اَولی بِالمُؤمِنینَ مِن اَنفُسِهِم کَما جَعَلَهُ اللَّهُ کَذلِکَ. ثُمَّ اَشهَدَ اللَّهَ تَعالی عَلَیهِم فَقالَ: اَلَستُ قَد بَلَّغتُ؟ فَقالُوا: اللَّهُمَّ بَلی. فَقالَ: اللَّهُمَّ اشهَد وَ کَفی بِکَ شَهیداً وَ حاکِماً بَینَ العِبادِ. فَلَعَنَ اللَّهُ جاحِدَ وِلایَتِکَ بَعدَ الاِقرارِ وَ ناکِثَ عَهدِکَ بَعدَ المیثاقِ:<ref>بحار الانوار: ج ۹۷ ص ۳۶۰.</ref>

سلام بر تو ای صاحب اختیار من و صاحب اختیار مؤمنین. سلام بر تو ای دین محکم خداوند و راه مستقیم او. شهادت می‌دهم که تو برادر پیامبر صلی الله علیه و آله هستی …، و آن حضرت از طرف خداوند آنچه درباره تو بر او نازل کرده بود رسانید و دستور خدا را به اجرا درآورد و اطاعت تو و ولایتت را بر مردم واجب کرد، و برای تو از آنان بیعت گرفت و تو را نسبت به مؤمنین صاحب اختیارتر از خودشان قرار داد، همان‌طور که خداوند به آن حضرت چنین مقامی داده بود. سپس خدای تعالی را بر آنان شاهد گرفت و فرمود: آیا به شما رساندم؟ گفتند: آری به خدا قسم. عرض کرد: خدایا شاهد باش و تو به عنوان شاهد و حاکم بین بندگان کفایت می‌کنی. خداوند منکر ولایت تو را بعد از اقرار و شکننده عهد تو را بعد از پیمان لعنت کند.

هر کس غدیر را می‌آموزد باید بداند که ولایت از کتاب الله و رسالت نبوی جدایی ناپذیر است. طبعاً هر گونه شکی در اختصاص امامت حتی اگر کسی را با صاحب ولایت یکسان بدانیم، مساوی با انکار کتاب خدا و نبوت رسول خداست. در این فقره از زیارت غدیر فرهنگ سازیِ ریشه داری بر این اساس صورت گرفته است، که می‌فرماید:

اَشهَدُ اَنَّکَ اَمیرُالمُؤمِنینَ الحَقُّ الَّذی نَطَقَ بِوِلایَتِکَ التَّنزیلُ وَ اَخَذَ لَکَ العَهدَ عَلَی الاُمَّةِ بِذلِکَ الرَّسُولُ. اَشهَدُ یا اَمیرَالمُؤمِنینَ اَنَّ الشّاکَّ فیکَ ما آمَنَ بِالرَّسُولِ الاَمینِ وَ اَنَّ العادِلَ بِکَ غَیرَکَ عانَدَ عَنِ الدّینِ القَویمِ الَّذِی ارتَضاهُ لَنا رَبُّ العالَمینَ وَ اَکمَلَهُ بِوِلایَتِکَ یَومَ الغَدیرِ. ضَلَّ وَ اللَّهِ وَ اَضَلَّ مَنِ اتَّبَعَ سِواکَ وَ عَنَدَ عَنِ الحَقِّ مَن عاداکَ:<ref>بحار الانوار: ج ۹۷ ص ۳۶۰.</ref>

شهادت می‌دهم تو امیرالمؤمنینِ بر حقی هستی که قرآن به ولایت تو گویاست و پیامبر صلی الله علیه وآله بر سر آن از امت عهد و پیمان گرفته است. یا امیرالمؤمنین، شهادت می‌دهم که شک کننده درباره تو به پیامبر امین صلی الله علیه وآله ایمان نیاورده است، و کسی که تو را با غیر تو مساوی قرار دهد دین محکمی که رب العالمین برای ما پسندیده و با ولایت تو در روز غدیر آن را کامل کرده، ضدیت و دشمنی کرده است. به خدا قسم کسی که تابع غیر تو شد گمراه شده و هر کس با تو دشمنی کند با حق عناد ورزیده است.

یک غدیری باید بداند که چرا «مَن کُنتُ مَولاهُ …» پس از پیامبر صلی الله علیه و آله عملی نشد:

سستی و ضعف از خود نشان می‌داد؟!

هرگز!! علی علیه السلام بالاتر از آن است که چنین نسبت‌هایی به او داده شود! او خدا را در نظر داشت و این همه صبر دستور برادرش رسول اللَّه صلی الله علیه وآله بود. اما بدانید که در کنار صبرش اتمام حجت را به اعلی درجه رسانده، لحظه ای از بزرگ‌ترین امر به معروف الهی یعنی غدیر دست برنمی‌داشت و درباره آن هیچ کوتاهی نکرد. این فراز زیارت غدیر برگ دیگری از اعتقاد ماست که می‌گوید:

اَشهَدُ اَنَّکَ مَا اتَّقَیتَ ضارِعاً وَ لا اَمسَکتَ عَن حَقِّکَ جازِعاً وَ لا اَحجَمتَ عَن مُجاهَدَةِ غاصِبیکَ ناکِلاً وَ لا اَظهَرتَ الرِّضا بِخِلافِ ما یُرضِی اللَّهَ مُداهِناً وَ لا وَهَنتَ لِما اَصابَکَ فی سَبیلِ اللَّهِ وَ لا ضَعُفتَ وَ لاَ استَکَنتَ عَن طَلَبِ حَقِّکَ مُراقِباً. مَعاذَ اللَّهِ اَن تَکونَ کَذلِکَ، بَل اِذ ظُلِمتَ احتَسَبتَ رَبَّکَ وَ فَوَّضتَ اِلَیهِ اَمرَکَ وَ ذَکَّرتَهُم فَمَا ادَّکَروا وَ وَعَظتَهُم فَمَا اتَّعَظوا وَ خَوَّفتَهُم فَما تَخَوَّفوا:<ref>بحار الانوار: ج ۹۷ ص ۳۶۱.</ref>

شهادت می‌دهم که تو از روی ذلت تقیه نکردی، و به خاطر ترس از حق خود امساک نکردی، و به عنوان عقب‌نشینی از جهاد با غاصبین حقت خودداری نکردی، و به عنوان سازشکاری مطلبی بر خلاف رضای خدا اظهار نکردی، و در مقابل آنچه در راه خدا به تو رسید سستی نکردی و ضعف نشان ندادی و به عنوان انتظار از طلب حق خود ناتوانی نشان ندادی. معاذ الله که تو چنین باشی! بلکه وقتی مظلوم شدی برای خدا صبر کردی و کار خود را به او سپردی، و ظالمان را متذکر شدی ولی نخواستند بیاد بیاورند، و آنان را موعظه کردی ولی در آنان اثر نکرد، و آنان را از خدا ترسانیدی ولی نترسیدند!

==== د) فرهنگ سازی «لعنت بر دشمن غدیر» ====

در روزهایی که ما نبودیم صاحب غدیر چه مصیبت‌هایی به پای آن کشید؟ امروز نوبت ماست که برایش بسوزیم و غدیرش را روی چشمانمان نگه داریم. این است که با یاد علی علیه السلام و غدیر، از فراسوی چهارده قرن با تمام وجود لعنت می‌کنیم شکنندگان حرمتش را و جدایی اندازان بین علی علیه السلام و حقش را!

برای غدیریان امروز یک دنیا تعجب است که نه تنها حق او را غصب کنند، بلکه او را با ابوبکر و عمر که غاصب حقش بودند یکسان بدانند! این نکته‌های زیبای فرهنگی را در فقرات زیر از زیارت غدیر می‌آموزیم:

لَعَنَ اللَّهُ مُستَحِلِّی الحُرمَةِ مِنکَ وَ ذائِدِی الحَقِّ عَنکَ، وَ اَشهَدُ اَنَّهُمُ الاَخسَرُونَ الَّذینَ تَلفَحُ وُجُوهَهُمُ النّارُ وَ هُم فیها کالِحُونَ. لَعَنَ اللَّهُ مَن ساواکَ بِمَن ناواکَ. لَعَنَ اللَّهُ مَن عَدَلَ بِکَ مَن فَرَضَ اللَّهُ عَلَیهِ وِلایَتَکَ:<ref>بحار الانوار: ج ۹۷ ص ۳۶۳.</ref>

خدا لعنت کند آنان که حرمت تو را شکستند و حقت را از تو دور کردند. شهادت می‌دهم که آنان از همه زیانکارترند، آنان که حرارت آتش به صورت‌هایشان می‌خورد و در آن با چهره گرفته و عبوس هستند. خدا لعنت کند کسی را که تو را با آن کسی که در مقابل تو ایستاد مساوی بداند! خدا لعنت کند کسی که تو را با آنکه خداوند ولایتت را بر او واجب کرده مساوی بداند!

در فقرات دیگری از زیارت غدیر می‌خوانیم:

اللّهُمَّ …، العَن مَن غَصَبَ وَلِیِّکَ حَقَّهُ وَ اَنکَرَ عَهدَهُ وَ جَحَدَهُ بَعدَ الیَقینِ وَ الاِقرارِ بِالوِلایَةِ لَهُ یَومَ اَکمَلتَ لَهُ الدّینَ:

خدایا لعنت کن کسانی را که حق ولیّت را غصب کردند و پیمان او را انکار نمودند و بعد از یقین و اقرار به ولایت او در روزی که دین را برایش کامل کردی، آن را انکار کردند.

هر کس پیامبر صلی الله علیه و آله را دوست دارد بداند که غدیر حاجت پیامبر صلی الله علیه و آله به درگاه الهی بود که خدایش به او عنایت فرمود؛ و بداند که با غدیر بر همه اباطیل قلم بطلان کشیده شد و برای هیچ‌کس عذری نماند. منافقین نقشه‌های بسیاری داشتند که غدیر همه آنها را باطل کرد و بر همه آنها غالب شد.

اگر چه آن روز عده کمی واقعاً به غدیر ایمان آوردند، اما اتمام حجتی شد که در آینده‌های هزاران ساله تاریخ خط مشی بسیاری از مردم را روشن ساخت و میلیون‌ها انسان را هدایت کرد. فقرات زیر از زیارت غدیر گویای این حقایق است:

اِنَّ اللَّهَ تَعالَی استَجابَ لِنَبِیِّهِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ فیکَ دَعوَتَهُ، ثُمَّ اَمَرَهُ بِاِظهارِ ما اَولاکَ لاُمَّتِهِ اِعلاءً لِشَأنِکَ وَ اِعلاناً لِبُرهانِکَ وَ دَحضاً لِلاَباطیلِ وَ قَطعاً لِلمَعاذیرِ. فَلَمّا اَشفَقَ مِن فِتنَةِ الفاسِقینَ وَ اتَّقی فیکَ المُنافِقینَ اَوحی اِلَیهِ رَبُّ العالَمینَ:» یا اَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغ ما اُنزِلَ اِلَیکَ مِن رَبِّکَ وَ اِن لَم تَفعَل فَما بَلَّغتَ رِسالَتَهُ وَ اللَّهُ یَعصِمُکَ مِنَ النّاسِ «فَوَضَعَ عَلی نَفسِهِ اَوزارَ المَسیرِ وَ نَهَضَ فی رَمضاءِ الهَجیرِ فَخَطَبَ وَ اَسمَعَ وَ نادی فَاَبلَغَ، ثُمَّ سَأَلَهُم اَجمَعَ فَقالَ: هَل بَلَّغتُ؟ فَقالوا: اللَّهُمَّ بَلی. فَقالَ: اللّهُمَّ اشهَد. ثُمَّ قالَ: اَلَستُ اَولی بِالمُؤمِنینَ مِن اَنفُسِهِم؟ فَقالُوا: بَلی. فَاَخَذَ بِیَدِکَ وَ قالَ:» مَن کُنتُ مَولاهُ فَهذا عَلِیٌّ مَولاهُ، اللَّهُمَّ والِ مَن والاهُ وَ عادِ مَن عاداهُ وَ انصُر مَن نَصَرَهُ وَ اخذُل مَن خَذَلَهُ «فَما آمَنَ بِما اَنزَلَ اللَّهُ فیکَ عَلی نَبِیِّهِ اِلاّ قَلیلٌ وَ لا زادَ اَکثَرَهُم غَیرَ تَخسیرٍ:<ref>بحار الانوار: ج ۹۷ ص ۳۶۳. بحار الانوار: ج ۹۷ ص ۳۶۳.</ref>

خداوند تعالی دعای پیامبرش را درباره تو مستجاب کرد، و به او دستور داد تا ولایت تو را بر امت اظهار کند تا مقام تو را بلندمرتبه و دلیل تو را اعلام کرده باشد و سخنان باطل را کوبیده و عذرهای بی‌جا را ریشه کن کرده باشد. آنگاه که از فتنه فاسقان احساس خطر کرد و از منافقین درباره تو ترسید، پروردگار جهان به او چنین وحی کرد:

«ای پیامبر، برسان آنچه از پروردگارت بر تو نازل شده، و اگر نرسانی رسالت او را نرسانده‌ای، و خداوند تو را از شر مردم حفظ می‌کند».

پیامبر صلی الله علیه و آله سختیِ سفر را متحمل شد و در شدت حرارت ظهر بپاخاست و خطبه ای ایراد کرد و شنوانید و ندا کرد و رسانید.

سپس از همه آنها پرسید: آیا رسانیدم؟ گفتند: آری به خدا قسم. عرض کرد: خدایا شاهد باش.

سپس پرسید: آیا من نسبت به مؤمنین از خودشان صاحب اختیارتر نبوده‌ام؟ گفتند: آری.

پس دست علی علیه السلام را گرفت و فرمود: «هر کس من صاحب اختیار او بوده‌ام این علی صاحب اختیار اوست. خدایا دوست بدار هر کس او را دوست بدارد و دشمن بدار هر کس او را دشمن بدارد، و یاری کن هر کس او را یاری کند و خوار کن هر کس او را خوار کند».

ولی به آنچه خداوند درباره تو بر پیامبرش نازل کرد جز عده کمی ایمان نیاوردند و اکثرشان جز زیانکاری برای خود زیاد نکردند.

وقتی «حق» - یعنی «غدیر» - و محتوای آن ثابت شد، کسی که رو در روی آن بایستد با کسی که آن را قبول نکند یکسان است؛ زیرا به گونه ای از اقرار به حق سر باز می‌زند.

آنجا که «عَلِیٌّ مَعَ الحَقِّ وَ الحَقُّ مَعَ عَلِیّ علیه السلام»، هر کس با علی علیه السلام جنگیده یا علی علیه السلام با او جنگیده در «ضد غدیر» بودن یکسان است.

هر کسی به هر شکلی به جای اینکه «مَعَ الحق» باشد در موضع «عَلَی الحق» یعنی ضد غدیر قرار گیرد مورد انزجار و بیزاری ماست. در این باره فرقی نیست بین کسانی که با سکوت خود در مقام دفاع از حق غدیر، یا با رضایت به آنچه ضد غدیر است، یا با جنگ بر علیه غدیر مخالفت خود را با آن نشان داده‌اند؛ یا حتی با مقایسه صاحب غدیر با کسانی که چنین حقی ندارند حق غدیر را ضایع کرده‌اند. اگر ما درباره حق غدیر این گروه‌ها را لعن نکنیم باید بدانیم که در اعتقاد خودمان مشکل وجود دارد، و باید چاره ای برای مشکل اعتقادی خود بیندیشیم تا مفهوم «مَعَ الحق» یعنی با حق بودن و «مَعَ علی علیه السلام» یعنی با علی بودن را در دقیق‌ترین معنی در وجود خود پیاده کنیم.

این آموزش اعتقادی در فرازهای زیر از زیارت غدیر آمده است:

اللَّهُمَّ اِنّا نَعلَمُ اَنَّ هذا هُوَ الحَقُّ مِن عِندِکَ، فَالعَن مَن عارَضَهُ وَ استَکبَرَ وَ کَذَّبَ بِهِ وَ کَفَرَ «وَ سَیَعلَمُ الَّذینَ ظَلَموا اَیَّ مُنقَلَبٍ یَنقَلِبونَ».<ref>شعراء / ۲۲۷.</ref> لَعنَةُ اللَّهِ وَ لَعنَةُ مَلائِکَتِهِ وَ رُسُلِهِ اَجمَعینَ عَلی مَن سَلَّ سَیفَهُ عَلَیکَ وَ سَلَلتَ سَیفَکَ عَلَیهِ - یا اَمیرَالمُؤمِنینَ - مِنَ المُشرِکینَ وَ المُنافِقینَ اِلی یَومِ الدّینِ، وَ عَلی مَن رَضِیَ بِما ساءَکَ وَ لَم یُکرِههُ وَ اَغمَضَ عَینَهُ وَ لَم یُنکِر اَو اَعانَ عَلَیکَ بِیَدٍ اَو لِسانٍ اَو قَعَدَ عَن نَصرِکَ اَو خَذَلَ عَنِ الجِهادِ مَعَکَ اَو غَمَطَ فَضلَکَ وَ جَحَدَ حَقَّکَ اَو عَدَلَ بِکَ مَن جَعَلَکَ اللَّهُ اَولی بِهِ مِن نَفسِهِ:<ref>بحار الانوار: ج ۹۷ ص ۳۶۴.</ref>

خدایا، ما می‌دانیم که این حقی از جانب توست. پس لعنت کن هر کس با آن معارضه کند و در مقابل آن سر تعظیم فرود نیاورد و آن را تکذیب کند و کافر شود. به زودی آنان که ظلم کردند خواهند دانست که به کجا باز خواهند گشت. یا امیرالمؤمنین، لعنت خدا و لعنت همه ملائکه و انبیائش بر کسی که تو بر او شمشیر کشیدی و کسی که بر تو شمشیر کشید از مشرکین و منافقین تا روز قیامت. و بر کسی که به آنچه تو را ناراحت می‌کند راضی باشد و او را ناراحت نکند، و بر کسی که در برابر آنچه تو را ناراحت می‌کند چشم پوشی می‌نماید و نهی از منکر نمی‌کند، و بر کسی که علیه تو با دست یا زبان کمک کرده یا از یاری تو خودداری کرده یا از جهاد همراه تو دیگران را منع کرده یا فضیلت تو را کوچک شمرده و حق تو را انکار نموده یا کسی را که خداوند تو را صاحب اختیار بر او قرار داده با تو برابر بداند.

در زمان‌هایی که تدوین و کتابت حدیث و معارف دین از طرف سقیفه رسماً ممنوع اعلام شده بود، و در زمان‌هایی که هنوز نوشتن به رواج امروزی نبود، امامان غدیر علی‌رغم شرایط دشوار تقیه اَبعاد مختلف واقعه غدیر را برای اصحابشان می‌فرمودند و آنان در نوشته‌های خود به صورت حدیث ثبت می‌کردند.

این اقدام در واقع ریشه فرهنگ سازی غدیر است که شامل تعالیم و معارف و استدلال‌ها و تاریخچه آن بوده و به صورت میراث غدیر به نسل‌های فرهنگ ساز غدیر منتقل شده، تا آموزه‌های اصیل خود را از دست ندهند.

آنچه امروز از حدیث و تاریخ غدیر به دست ما رسیده ثمره همان نوشته‌ها و مجموعه‌های تدوین شده در خفا از چشم سقیفه است، که میراث مکتوب غدیر را به دست ما رسانده است:

در بین آثار نوشتاری بر جای مانده از دوران معصومین علیهم السلام، اولین اثر «کتاب سلیم بن قیس الهلالی» است که در حضور چهار امام تألیف شده و به تأیید سه امام رسیده و اصحاب ائمه علیهم السلام آن را می‌شناخته‌اند و احادیث آن رانقل کرده‌اند.

این کتاب بیش از پنجاه موضوع از معارف غدیر را در سیزده حدیث ثبت کرده است.

دومین اثر از دوران معصومین علیهم السلام درباره غدیر متن کامل خطبه آن است، که از یک سو امام باقر علیه السلام و از سوی دیگر حذیفة بن یمان و زید بن ارقم دو صحابی پیامبر صلی الله علیه و آله آن را نقل کرده‌اند؛ و از نقل آنان ثبت نوشتاری شده است.

با توجه به عدم امکان چاپ و نشر در آن عصر، این دو اقدام در حد خود بسیار مهم و فوق‌العاده بوده، و ثمره شیرین آن تا امروز سازنده فرهنگ پر محتوای غدیر است.

روند تألیفی غدیر که در عصر معصومین علیهم السلام فرهنگ سازی شده، در طول چهارده قرن تا امروز ادامه یافته؛ و نتیجه آن کتاب‌های مستقل تألیف شده درباره غدیر است که تعداد آن از هزار کتاب گذشته، در کنار صدها جزوه و بروشور و پوستر مربوط به غدیر و ده‌ها نرم‌افزار و برنامه صوتی و تصویری، که همه آنها انعکاس این تألیفات غدیری است.