۴٬۰۶۴
ویرایش
خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
مرحله اول دستور اصلى نصب امام است كه در سوره انشراح آمده و حضرت در تفسير آن چنين فرمود:<blockquote>خداوند عزوجل به پيامبرش فرمود:{{متن قرآن|فَإِذَا فَرَغْتَ فَانْصَبْ وَإِلَىٰ رَبِّكَ فَارْغَبْ}}<ref>انشراح / ۷-۸.</ref>: «وقتى فراغت يافتى منصوب كن و به سوى پروردگارت رغبت نما»، تفسيرش اين است: «آنگاه كه فراغت يافتى عَلَم و علامت خود را نصب كن و وصيَّت را معرفى نما و فضيلت او علناً بيان كن» </blockquote>مرحله دوم دستور اجراى آن بود كه در نزديكى غدير خم نازل شد و واقعه غدير بر اساس آن شكل گرفت. امام صادق عليه السلام در اين باره مى فرمايد:<blockquote>تا آنگاه كه از [[حجةالوداع]] باز مى گشت آيه {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ...}}<ref>مائده / ۶۷ .</ref> نازل شد. حضرت مردم را ندا داد تا جمع شوند و فرمود: {{متن عربی|مَن كُنتُ مَولاهُ فَعَلِيٌّ مَولاهُ، اللّهُمَّ والِ مَن والاهُ وَ عادِ مَن عاداهُ.}}<ref>اثبات الهداة، ج ۲، ص ۴، ح ۷.</ref></blockquote> | مرحله اول دستور اصلى نصب امام است كه در سوره انشراح آمده و حضرت در تفسير آن چنين فرمود:<blockquote>خداوند عزوجل به پيامبرش فرمود:{{متن قرآن|فَإِذَا فَرَغْتَ فَانْصَبْ وَإِلَىٰ رَبِّكَ فَارْغَبْ}}<ref>انشراح / ۷-۸.</ref>: «وقتى فراغت يافتى منصوب كن و به سوى پروردگارت رغبت نما»، تفسيرش اين است: «آنگاه كه فراغت يافتى عَلَم و علامت خود را نصب كن و وصيَّت را معرفى نما و فضيلت او علناً بيان كن» </blockquote>مرحله دوم دستور اجراى آن بود كه در نزديكى غدير خم نازل شد و واقعه غدير بر اساس آن شكل گرفت. امام صادق عليه السلام در اين باره مى فرمايد:<blockquote>تا آنگاه كه از [[حجةالوداع]] باز مى گشت آيه {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ...}}<ref>مائده / ۶۷ .</ref> نازل شد. حضرت مردم را ندا داد تا جمع شوند و فرمود: {{متن عربی|مَن كُنتُ مَولاهُ فَعَلِيٌّ مَولاهُ، اللّهُمَّ والِ مَن والاهُ وَ عادِ مَن عاداهُ.}}<ref>اثبات الهداة، ج ۲، ص ۴، ح ۷.</ref></blockquote> | ||
=== استناد امام صادق عليه السلام به آيه | === استناد امام صادق عليه السلام به آيه {{متن قرآن|ازْدَادُوا كُفْرًا}}درباره غاصبين حق غدير === | ||
امام صادق عليه السلام درباره آيه | امام صادق عليه السلام درباره آيه {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا ثُمَّ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا ثُمَّ ازْدَادُوا كُفْرًا...}}<ref>نساء / ۱۳۷.</ref> : «كسانى كه ايمان آوردند و سپس كافر شدند؛ بعد از آن ايمان آوردند و دوباره كافر شدند و سپس بر كفر خود افزودند ...»، آن را به اولين غاصبين حق غدير تفسير كرده چنين فرمود:<blockquote>اين آيه درباره [[ابوبکر بن ابی قحافه|ابوبکر]] و [[عمر بن خطاب|عمر]] و [[عثمان بن عفّان|عثمان]] است. اينان ابتدا «در ظاهر» به دين پيامبر صلى الله عليه و آله گرويدند، ولى آنگاه كه ولايت بر آنان عرضه شد و پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: {{متن عربی|مَن كُنتُ مَولاهُ فَعَلِيٌّ مَولاهُ}} كافر شدند. سپس به ولايت اميرالمؤمنين عليه السلام (در ظاهر) [[اقرار]] كردند، ولى آنگاه كه پيامبر صلى الله عليه و آله از دنيا رفت كافر شدند و بر [[بیعت]] خود ثابت نماندند. | ||
سپس كفر خود را بالاتر بردند و از آنان كه با على عليه السلام بيعت كرده بودند براى خود بيعت گرفتند!! اينان كسانى اند كه از [[ایمان]] براى آنان هيچ نمانده است.<ref>اثبات الهداة، ج ۲، ص ۷، ح ۱۸.</ref></blockquote> | |||
سپس كفر خود را بالاتر بردند و از آنان كه با على عليه السلام بيعت كرده بودند براى خود بيعت گرفتند!! اينان كسانى اند كه از [[ایمان]] براى آنان هيچ نمانده است.<ref>اثبات | |||
=== انتشار فورى و فراگيرِ خبر غدير === | === انتشار فورى و فراگيرِ خبر غدير === |
ویرایش