آيه ۱۳۷ اعراف و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

موقعیت قرآنی آیه ۱۳۷ اعراف چنین ترسیم شده است: اين آيه در زمينه داستان حضرت موسى‏ عليه السلام و فرعون آمده كه از [[آيه ۱۰۳ اعراف و غدیر|آيه ۱۰۳ اعراف]] آغاز شده و از ابتداى ظهور و بعثت آن حضرت و سخنانش با فرعون تا داستان ساحران و تعقیب حضرت موسى ‏عليه السلام و اصحابش توسط فرعون آمده است. سپس به گرفتارى ياران موسی علیه السلام به قحطى، طوفان، ملخ، شپش، قورباغه و خون و درخواست آنان كه در صورت از ميان رفتن اين بلاها ايمان بياورند و ايمان نياوردن آنان پس از رفع بلا اشاره شده است. تا آنجا که فرعون و يارانش در دريا غرق شدند و خداوند مشرق و مغرب زمين را در اختيار مستضعفان قرار داد. در اين قسمت، كه اواسط آيه ۱۳۷ و آيه محل استشهاد است، خداوند كام‌ شدن كلمة اللَّه و وعده نيک خود را بر بنى‌‏اسرائيل اعلام می‌کند و اينكه آنچه فرعون و قومش بنا كرده بودند نابود شده است.

=== تحليل اعتقادى ===

آنچه به عنوان تفسير آيه از اين اقتباس قابل استفاده است به اين جهت باز مى‏ گردد كه آيا منظور حضرت از جمله{{قرآن|وَ تَمَّتْ كَلِمَةُ اللَّه }} واقعه غدير است يا تحقق عينى غدير پس از ۲۵ سال غصب خلافت كه با در دست گرفتن خلافت توسط اميرالمؤمنين‏ عليه السلام صورت گرفت.

البته هر دو احتمال به معناى تحقق فرمان الهى در جامعه است، ولى جهت گيرى آن متفاوت است كه هر يک را جداگانه مورد بررسى قرار مى ‏دهيم:

اين تفسير از نظر معنى ارتباط مستقيمى با آيه{{قرآن|الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِى}}دارد و ادا كننده همان معنى است، و در واقع باز مى‏ گردد به زحمات ۲۳ ساله پيامبر صلى الله عليه و آله كه بسيارى از كفار و مشركين و منافقين بر سر راه حضرت مانع ايجاد مى‏ كردند، ولى خداوند پيامبرش را سفارش به صبر نمود، و در اثر صبر برنامه رسالت حضرت تا مرحله نهايى آن كه اعلام ولايت بود پيش رفت و از طرف خدا امامان صابرى همچون خود پيامبر صلى الله عليه و آله براى امت انتخاب شدند و وعده خدا به انجام رسيد و توطئه‏ هاى دشمنان شكست خورد.

اين تفسير در روايت مفصلى از [[امام صادق‏ علیه السلام]] چنين آمده است:

 

 

 

 

 

سپس خداوند او را به امامان از خاندانش بشارت داد و آنان را موصوف به صبر نمود و گفت:{{متن عربی|وَ جَعَلْنا مِنْهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنا لَمَّا صَبَرُوا وَ كانُوا بِآياتِنا يُوقِنُونَ}}:

 

 

 

 

اكنون اين كلام امام صادق‏ عليه السلام را ضميمه كلام اميرالمؤمنين‏ عليه السلام در جشن غدير -  كه در آغاز اين بحث ذكر شد -  مى‏ نماييم آنجا كه حضرت با ذكر واقعه غدير آيه «تَمَّتْ كَلِمَتُ رَبِّكَ الْحُسْنى» را معنى كرد.

 

نتيجه اين دو كلام آن است كه با آن همه تلاش كفار در آغاز راه اسلام و همه توطئه ‏هاى [[منافقین]] در سال ‏هاى اخير اسلام، به خصوص توطئه‏ گران صحيفه و [[سقیفه]] كه در سال آخر عمر پيامبر صلى الله عليه و آله و به خصوص همزمان با غدير نقشه‏ هاى بسيارى را طراحى كردند و حتى نقشه قتل حضرت را ريختند، اما با همه اين ها خداوند صبر عظيم رسولش را به ثمر نشاند و وعده خود را با معرفى على بن ابى‏ طالب و يازده امام ‏عليهم السلام بعد از او در غدير به مقام عمل رساند، و تلاش ‏هاى مذبوحانه فرعون و هامان و قارون امت و دار و دسته آنان را در ايجاد مانع از چنين مراسمى بى ‏ثمر قرار داد.