آيه ۱۵ یونس و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

دانستن اين نكته كه اعتراض‌كنندگان در غدير در واقع بت‌پرستان سابق بودند که اسلام را مسخره مى‏‌كردند، تحليل بسيارى از آنچه در حاشيه غدير از سوى دشمنان به وقوع پيوست را آسان مى‌‏كند. همچنین، پايه اقدامات مخرّب اهل [[سقیفه]] را در طول حكومتشان روشن مى‏‌کند. در نامه [[عمر بن خطاب|عمر]] به [[معاویة بن ابی‌سفیان]] اسرار این اعتراض روشن می‌شود.  

او در آغاز نامه‌‏اش چنين مى‏‌نويسد: به هُبَل و به بت‌‏هاى كوچک و بزرگ و به لات و عُزّى قسم، كه عمر از آغازى كه آنها را عبادت كرده، انكارشان ننموده است و هرگز خدايى براى كعبه عبادت نكرده و هيچ سخنى از محمد را تصديق نكرده و سر تسليم در برابر او نشان نداده، مگر براى آنكه بر او حيله كند و ضربه ناگهانى بر او بزند. او براى ما سحر عظيمى را آورد كه سحر او از سحر بنى‏‌اسرائيل بالاتر بود. او گذشته از سحر آنان چيزهاى تازه‌اى آورد كه اگر آنان حاضر بودند، اقرار مى‏‌كردند كه او سيد ساحران است. اى پسر ابوسفيان، بر روش قوم خود باش و از دين خود پيروى كن و بر آنچه گذشتگانت به آن معتقد بوده‏‌اند وفادار باش كه انكار كردند اين كعبه‌‏اى را كه مى‏‌گويند براى آن خدايى هست كه دستور داده به آنجا بيايند و طواف كنند و آن را قبله آنان قرار داده است... . مگر از پرستش بت‏‌ها و لات و عُزّى كه از سنگ و چوب و مس و نقره و طلا هستند چه ايرادى ديده بود. نَه! قسم به لات و عزّى، ما هيچ دليلى براى خروج از اعتقادى كه قبلاً داشتيم نيافتيم، اگر چه آنان مردم را به اشتباه انداختند. با چشم بصيرت بنگر و با گوش شنونده دل بسپار و با عقل و قلبت در كار آنان دقت كن و از لات و عُزّى تشكر كن كه ابوبكر بر امت محمد خليفه شد و در اموال و خون و دين و جان و حلال و حرام آنان حكومت و تصرف كرد.<ref>بحارالانوار، ج۳۰، ص۲۸۹.</ref>