سقیفه: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
غصب [[جانشین|خلافت]] و سقيفه بزرگ‏ ترين جبهه در مقابل [[غدیر]] است، كه بحث و بررسى در مورد آن مجالى ديگر مى ‏طلبد. در اينجا به زوايايى كه مرتبط با غدير است اشاره مى ‏شود.
غصب [[جانشین|خلافت]] و سقيفه بزرگ‏ ترين جبهه در مقابل [[غدیر]] است، كه بحث و بررسى در مورد آن مجالى ديگر مى ‏طلبد. در اينجا به زوايايى كه مرتبط با غدير است اشاره مى ‏شود.


== آيه «إِنَّ عِبادِى لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطانٌ إِلاَّ مَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْغاوِينَ»<ref>حجر /  ۴۲. غدير در قرآن: ج ۱ ص ۴۲۳ ، ۴۲۲.</ref> ==
== آيه «إِنَّ عِبادِى لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطانٌ إِلاَّ مَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْغاوِينَ»<ref>حجر/۴۲؛غدير در قرآن: ج ۱ ص ۴۲۳ ، ۴۲۲.</ref> ==
از جمله آياتى كه در غدير و در مورد [[شیطان|ابلیس]] و دار و دسته‏ اش و ارتداد امت و سقيفه بر [[حضرت محمّد صلی الله علیه و آله|پیامبر صلی الله علیه و آله]] نازل شد اين آيه است.
از جمله آياتى كه در غدير و در مورد ابلیس و دار و دسته‏ اش و ارتداد امت و سقيفه بر پیامبر صلی الله علیه و آله نازل شد اين آيه است.


«إِنَّ عِبادِى لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطانٌ إِلاَّ مَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْغاوِينَ» :
{{متن قرآن|إِنَّ عِبادِى لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطانٌ إِلاَّ مَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْغاوِينَ}}:


«تو را بر بندگان واقعى من راهى نيست، مگر گروهى از گمراهان كه پيرو تو باشند» .
«تو را بر بندگان واقعى من راهى نيست، مگر گروهى از گمراهان كه پيرو تو باشند» .


نكته اين آيه در اين است كه «إِنَّ عِبادِى  لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطانٌ» را پيامبر صلى الله عليه و آله هنگامى تلاوت فرمود كه شيطان با شنيدن «إِلاَّ فَرِيقاً مِنَ الْمُؤْمِنِينَ» در آيه اول، به فكر بقيه افتاد.
نكته اين آيه در اين است كه {{متن قرآن|إِنَّ عِبادِى  لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطانٌ}} را پيامبر صلى الله عليه و آله هنگامى تلاوت فرمود كه شيطان با شنيدن {{متن قرآن|إِلاَّ فَرِيقاً مِنَ الْمُؤْمِنِينَ}} در آيه اول، به فكر بقيه افتاد.


او با خود تصميم گرفت كه اگر چه [[اکثریت]] خلق با سقيفه به گمراهى كشيده مى ‏شوند، ولى بايد به هر قيمتى شده اقليت [[مؤمن]] را هم به مخالفت خداوند وادار كرد.
او با خود تصميم گرفت كه اگر چه [[اکثریت]] خلق با سقيفه به گمراهى كشيده مى ‏شوند، ولى بايد به هر قيمتى شده اقليت [[مؤمن]] را هم به مخالفت خداوند وادار كرد.


اينجا بود كه به عزت و جلال خداوند قسم ياد كرد كه «لاَلْحِقَنَّ الْفَريقَ بِالْجَميعِ» : «اين گروه مؤمنين را هم به اكثريت ملحق مى‏ كنم».
اينجا بود كه به عزت و جلال خداوند قسم ياد كرد كه {{متن عربی|لاَلْحِقَنَّ الْفَريقَ بِالْجَميعِ}} «اين گروه مؤمنين را هم به اكثريت ملحق مى‏ كنم».


در پاسخ پيامبر صلى الله عليه و آله اين آيه را تلاوت فرمود كه «تو را بر بندگان من راهى نيست مگر كسانى از گمراهان كه پيرو تو شوند».
در پاسخ پيامبر صلى الله عليه و آله اين آيه را تلاوت فرمود كه «تو را بر بندگان من راهى نيست مگر كسانى از گمراهان كه پيرو تو شوند».
خط ۱۹: خط ۱۹:


=== فراز اول ===
=== فراز اول ===
«إِنَّ عِبادِى لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطانٌ»: «تو را بر بندگان من راهى نيست».
{{متن قرآن|إِنَّ عِبادِى لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطانٌ}}: «تو را بر بندگان من راهى نيست».


منظور آن است كه در مسئله [[ولایت]] [[شیطان]] نمى ‏تواند آن فرقه مؤمن را منحرف سازد و آنان محكم‏ تر از آن هستند كه با حيله شيطان دست از ولايت [[معصومین علیهم السلام|اهل‏ بیت ‏علیهم السلام]] بردارند.
منظور آن است كه در مسئله ولایت شیطان نمى ‏تواند آن فرقه مؤمن را منحرف سازد و آنان محكم‏ تر از آن هستند كه با حيله شيطان دست از ولايت [[معصومین علیهم السلام|اهل‏ بیت ‏علیهم السلام]] بردارند.


[[امام صادق‏ علیه السلام]] در بيان اين مطلب مى ‏فرمايد:
امام صادق علیه السلام در بيان اين مطلب مى ‏فرمايد:


قسم به خدايى كه محمد صلى الله عليه و آله را به حق مبعوث كرد، شياطين بزرگ و كوچک بر سر مؤمنين بيش از زنبوران بر گوشت هستند.
قسم به خدايى كه محمد صلى الله عليه و آله را به حق مبعوث كرد، شياطين بزرگ و كوچک بر سر مؤمنين بيش از زنبوران بر گوشت هستند.
خط ۳۰: خط ۳۰:


=== فراز دوم ===
=== فراز دوم ===
«إِلاَّ مَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْغاوِينَ»: «مگر كسانى از گمراهان كه پيرو تو شوند».
{{متن قرآن|إِلاَّ مَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْغاوِينَ}}: «مگر كسانى از گمراهان كه پيرو تو شوند».


اين قسمت آيه دقيقاً مربوط به شيعيان اهل ‏بيت ‏عليهم السلام است كه با پذيرفتن ولايت فرياد شيطان را بلند كرده‏ اند.
اين قسمت آيه دقيقاً مربوط به شيعيان اهل ‏بيت ‏عليهم السلام است كه با پذيرفتن ولايت فرياد شيطان را بلند كرده‏ اند.


وقتى شياطين از ابليس مى ‏پرسند: چرا چنين فرياد مى‏ زنى؟ در پاسخ مى ‏گويد: وَ اللَّه مِنْ اصْحابِ عَلِىٍّ!
وقتى شياطين از ابليس مى ‏پرسند: چرا چنين فرياد مى‏ زنى؟ در پاسخ مى ‏گويد: {{متن عربی|وَ اللَّه مِنْ اصْحابِ عَلِىٍّ!}}


سپس آنچه باعث پيروى از شيطان در شيعيان مى ‏شود توسط خود ابليس بيان شده كه گناهان را در چشم آنان زيبا جلوه مى ‏دهد تا با ارتكاب آن نزد خداوند مورد غضب قرار گيرند، آنجا كه مى‏ گويد:
سپس آنچه باعث پيروى از شيطان در شيعيان مى ‏شود توسط خود ابليس بيان شده كه گناهان را در چشم آنان زيبا جلوه مى ‏دهد تا با ارتكاب آن نزد خداوند مورد غضب قرار گيرند، آنجا كه مى‏ گويد:


لاَزَّيِنَنَّ لَهُمُ الْمَعاصِىَ حَتّى ابَغِّضَهُمْ الَيْكَ.
{{متن عربی|لاَزَّيِنَنَّ لَهُمُ الْمَعاصِىَ حَتّى ابَغِّضَهُمْ الَيْكَ.}}


آيه «وَ لَقَدْ صَدَّقَ عَلَيْهِمْ إِبْلِيسُ ظَنَّهُ فَاتَّبَعُوهُ إِلاَّ فَرِيقاً مِنَ الْمُؤْمِنِينَ»<ref>سبأ /  ۲۰. غدير در قرآن: ج ۱ ص ۴۲۰ - ۴۲۲.</ref>
آيه{{متن قرآن|وَ لَقَدْ صَدَّقَ عَلَيْهِمْ إِبْلِيسُ ظَنَّهُ فَاتَّبَعُوهُ إِلاَّ فَرِيقاً مِنَ الْمُؤْمِنِينَ}}<ref>سبأ/۲۰؛ غدير در قرآن: ج ۱ ص ۴۲۰ - ۴۲۲.</ref>


از جمله آياتى كه در غدير و در مورد ابليس و دار و دسته‏ اش و ارتداد امت و سقيفه بر پيامبر صلى الله عليه و آله نازل شد اين آيه است:
از جمله آياتى كه در غدير و در مورد ابليس و دار و دسته‏ اش و ارتداد امت و سقيفه بر پيامبر صلى الله عليه و آله نازل شد اين آيه است:


«إِنَّ عِبادِى لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطانٌ إِلاَّ مَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْغاوِينَ»<ref>حجر /  ۴۲.</ref>:
{{متن قرآن|إِنَّ عِبادِى لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطانٌ إِلاَّ مَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْغاوِينَ}}<ref>حجر /  ۴۲.</ref>:


«تو را بر بندگان واقعى من راهى نيست، مگر گروهى از گمراهان كه پيرو تو باشند».
«تو را بر بندگان واقعى من راهى نيست، مگر گروهى از گمراهان كه پيرو تو باشند».
خط ۵۱: خط ۵۱:


=== فراز اول ===
=== فراز اول ===
«وَ لَقَدْ صَدَّقَ عَلَيْهِمْ إِبْلِيسُ ظَنَّهُ»: «ابليس گمان خود را بر آنان صادق نمود».
{{متن قرآن|وَ لَقَدْ صَدَّقَ عَلَيْهِمْ إِبْلِيسُ ظَنَّهُ}}: «ابليس گمان خود را بر آنان صادق نمود».


اين جمله يک اصطلاح ادبى و كنايى است كه [[امام باقر علیه السلام]] در بيان آن فرموده اند:
اين جمله يک اصطلاح ادبى و كنايى است كه [[امام باقر علیه السلام]] در بيان آن فرموده اند:
۴٬۰۶۴

ویرایش