۴٬۰۶۴
ویرایش
←«ما كانَ اللَّه لِيَذَرَ الْمُؤْمِنِينَ عَلى ما أَنْتُمْ عَلَيْهِ حَتَّى يَمِيزَ الْخَبِيثَ مِنَ الطَّيِّبِ...»[1]
| خط ۱: | خط ۱: | ||
== «ما كانَ اللَّه لِيَذَرَ الْمُؤْمِنِينَ عَلى ما أَنْتُمْ عَلَيْهِ حَتَّى يَمِيزَ الْخَبِيثَ مِنَ الطَّيِّبِ...»<ref>آل عمران / ۱۷۹. غدير در قرآن: ج ۲ ص ۲۳۶-۲۵۳.</ref> == | == «ما كانَ اللَّه لِيَذَرَ الْمُؤْمِنِينَ عَلى ما أَنْتُمْ عَلَيْهِ حَتَّى يَمِيزَ الْخَبِيثَ مِنَ الطَّيِّبِ...»<ref>آل عمران / ۱۷۹. غدير در قرآن: ج ۲ ص ۲۳۶-۲۵۳.</ref> == | ||
بزرگترين [[آزمون الهی|امتحان بشریت]] در غدير مطرح شد. امتحانى همه جانبه كه | بزرگترين [[آزمون الهی|امتحان بشریت]] در غدير مطرح شد. امتحانى همه جانبه كه اتمام حجت آن به نحو اكمل انجام گرفت و براى هيچ كس به هيچ دليل و بهانه اى راه گريز نماند. | ||
در اين امتحان عظيم، هم جهاتى كه مى توانست سر منشأ آزمايش باشد متعدد بود، و هم عللى كه مى توانست انگيزه شيطانى براى سقوط در امتحان باشد در جلوه هاى مختلف به ميان آمد. | در اين امتحان عظيم، هم جهاتى كه مى توانست سر منشأ آزمايش باشد متعدد بود، و هم عللى كه مى توانست انگيزه شيطانى براى سقوط در امتحان باشد در جلوه هاى مختلف به ميان آمد. | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
پس به خدا و پيامبرانش ايمان آوريد، و اگر ايمان آوريد و تقوى پيشه كنيد براى شما اجر عظيمى خواهد بود». | پس به خدا و پيامبرانش ايمان آوريد، و اگر ايمان آوريد و تقوى پيشه كنيد براى شما اجر عظيمى خواهد بود». | ||
از وجود مبارک پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله روایت شده است:{{متن عربی|قَالَ جَبْرَائِیلُ: یَا مُحَمَّدُ (صلی الله علیه و آله) أمَرَکَ اللَّهُ تَعَالَی أَنْ تُؤَاخِیَ بَیْنَ أَصْحَابِکَ فِی الْأَرْضِ کَمَا وَاخَی اللَّهُ بَیْنَهُمْ فِی السَّمَاءِ فَقُلْتُ: إِنِّی لَا أَعْرِفُهُمْ. قَالَ: أَنَا قَائِمٌ بِإِزَائِکَ کُلَّمَا أَقَمْتَ مُؤْمِناً قُلْتُ لَکَ: أَقِمْ فُلَاناً فَإِنَّهُ مُؤْمِنٌ وَ کُلَّمَا أَقَمْتَ کَافِراً قُلْتُ لَکَ: أَقِمْ فُلَاناً فَإِنَّهُ کَافِرٌ فَوَاخِ بَیْنَهُمَا فَلَمَّا فَعَلَ ذَلِکَ ضَجَّ الْمُنَافِقُونَ فَأَنْزَلَ اللَّهُ تَعَالَی}}: {{متن قرآن|مَا کَانَ اللهُ لِیَذَرَ الْمُؤْمِنِینَ عَلَی مَا أَنْتُمْ عَلَیْهِ حَتَّی یَمِیزَ الْخَبِیثَ مِنَ الطَّیِّبِ.}}: | |||
«جبرائیل (علیه السلام) گفت: «ای محمّد (صلی الله علیه و آله)! خدای تعالی به تو امر نموده که میان اصحابت در زمین پیمان برادری ببندی همان‌گونه که خداوند در آسمان میانشان پیمان برادری بست». گفتم: «من آن‌ها را نمی‌شناسم». گفت: «من در مقابل تو ایستاده‌ام هرگاه مؤمنی را برپا داشتی به تو می‌گویم: «فلانی را بلند کن که او مؤمن است و هرگاه کافری را برپا داشتی به تو می‌گویم: «فلانی را بلند کن که او کافر است پس میان آن‌ها پیمان برادری ببند». وقتی پیامبر (صلی الله علیه و آله) چنین کرد، داد و فریاد منافقان بلند شد. پس خدای تعالی آیه شریفه {{متن قرآن|ما کانَ اللهُ لِیَذَرَ الْمُؤْمِنِینَ عَلی ما أَنْتُمْ عَلَیْهِ حَتَّی یَمِیزَ الْخَبِیثَ مِنَ الطَّیِّب.}} را نازل کرد»<ref>تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۲، ص۸۴۴؛ الصراط المستقیم، ج۲، ص۲۴</ref> | |||
اين آيه از چهار بُعد قابل بررسى است: | اين آيه از چهار بُعد قابل بررسى است: | ||