آيه ۲۲ مجادله و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

آيه ۲۲ مجادله و غدیر (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۰۷

۲٬۳۹۶ بایت اضافه‌شده ، ۲۲ ژوئیه

←‏پانویس

Smh

۴٬۰۶۴

ویرایش

@@ خط ۲: / خط ۲: @@
 در بخش هفتم [[خطبه غدیر]] و پس از آنكه صراط مستقيم روشن شد، سخنرانى پيامبر صلى الله عليه و آله در معرفى دو گروه دوست و دشمن آنان ادامه يافت.حضرت يازده جمله در اين باره فرمود كه شش جمله آن در توصيف اولياى [[معصومین علیهم السلام|اهل ‏بیت ‏علیهم السلام]] و پنج جمله در وصف اعداء بود.حضرت در اين فراز از خطبه غدير، مستقيماً آيه ۲۲ سوره مجادله را در وصف آنان قرائت كرد كه مى‏ فرمايد:{{قرآن|لا تَجِدُ قَوْماً يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ ...}} و مفهوم آن چنين بود كه دوستى خدا با دوستى دشمنان خدا جمع نمى‏ شود.
-در جمله دوم مستقيماً آيه ۲۲ سوره مجادله را در وصف آنان قرائت كرد كه مى‏ فرمايد:«لا تَجِدُ قَوْماً يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَومِ الْآخَرِ ...» و مفهوم آن چنين بود كه دوستى خدا با دوستى دشمنان خدا جمع نمى‏ شود.
+در جمله دوم مستقيماً آيه ۲۲ سوره مجادله را در وصف آنان قرائت كرد كه مى‏ فرمايد:{{متن قرآن|لا تَجِدُ قَوْماً يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَومِ الْآخَرِ ...}} و مفهوم آن چنين بود كه دوستى خدا با دوستى دشمنان خدا جمع نمى‏ شود.
 حضرت با اين آيه شرط برائت از دشمنان را براى قبول [[ولایت ائمه علیهم السلام|ولایت]] قرار داد، و متقابلاً پاداش و نشان بزرگ‏ترى را به اولياى اهل ‏بيت‏ عليهم السلام عطا فرمود:
@@ خط ۱۳: / خط ۱۳: @@
 «نمى ‏يابى قومى را كه به خدا و روز قيامت ايمان آورده باشند، و در عين حال با كسانى كه با خدا و رسولش ضدّيت دارند روى دوستى داشته باشند، اگر چه پدرانشان يا فرزندانشان يا برادرانشان يا فاميلشان باشند.آنان ‏اند كه ايمان در قلوبشان نوشته شده و خداوند آنان را با روحى از خود تأييد فرموده و ايشان را به بهشتى وارد مى ‏كند كه از پايين آن نهرها جارى است و در آن دائمى خواهند بود.خدا از آنان راضى است و آنان از خدا راضى هستند. آنان حزب خداوند هستند. بدانيد كه حزب خدا رستگارند».
+از امام باقر علیه السلام روایت شده است که پیامبر صلی الله علیه و آله از مدینه آهنگ حج گزاردن کرد و در آن هنگام همه احکام شرعی جز حج و ولایت را بر قوم خود ابلاغ فرموده بود ... ای گروه مردم! بدانید که خداوند علی علیه السلام را برای شما به منصب ولایت و امامت منصوب فرموده است ... و همانا دشمنان علی علیه السلام آنان بدبختان و سرکشانند و آنان برادران شیطان‌ها هستند که برخی به برخی دیگر سخنان فریبنده و غرور را الهام می‌کنند، و همانا دوستداران ایشان همان مؤمنانی هستند که خداوند در کتاب خود آنان را یاد کرده و چنین فرموده است:{{متن قرآن|لا تَجِدُ قَوْماً یُؤْمِنُونَ بِاللهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ یُوادُّونَ مَنْ حَادَّ اللهَ وَ رَسُولَه ...}}<ref>تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۶، ص۶۶؛ روضه الواعظین، ج۱، ص۹۶</ref>
+از امام رضا علیه السلام روایت شده است که فرمود: «کمال دین با ولایت ما و بیزاری از دشمنان ماست». سپس صفوانی می نویسد: «باید توجه داشت که ولایت تکمیل نمی‌شود و همچنین محبّت و مودّت خاندان نبوّت خالص نیست، مگر با بیزاری از دشمنانشان، چه خویشاوند او باشد یا غیر خویشاوند. مبادا دلسوزی در این مورد موجب ضعف برائت و بیزاری شود، زیرا خداوند در این آیه می فرماید: {{متن قرآن|لا تَجِدُ قَوْماً یُؤْمِنُونَ بِاللهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ یُوادُّونَ مَنْ حَادَّ اللهَ وَ رَسُولَهُ وَ لَوْ کانُوا آباءَهُمْ أَوْ أَبْناءَهُمْ أَوْ إِخْوانَهُمْ أَوْ عَشِیرَتَهُمْ}}<ref>تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۶، ص۶۴؛ بحارالأنوار، ج۲۷، ص۵۸</ref>
 == پانویس ==
 {{پانویس}}
 [[رده:قرآن و غدیر]]