آيه ۷ آل عمران و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۱: خط ۱:
== «هُوَ الَّذى اَنْزَلَ عَلَيْكَ الْكِتابَ مِنْهُ آياتٌ مُحْكَماتٌ هُنَّ اُمُّ الْكِتابِ ...»<ref>آل عمران /۷؛ سخنرانى استثنائى غدير: ص ۱۷۰- ۱۵۷؛ واقعه قرآنى غدير: ص ۸۶ .</ref> ==
در اواسط بخش سوم [[خطبه غدیر]] و پس از بيان توازن مقام [[رسالت|نبوت]] و [[امامت]]، خطبه به اوج خود نزديک مى‏ شد و نهيبى لازم بود كه مخاطبين بدانند چرا على بن ابى ‏طالب‏ عليه السلام از آغاز سخنرانى بر فراز منبر كنار پيامبر صلى الله عليه و آله ايستاده است.
در اواسط بخش سوم [[خطبه غدیر]] و پس از بيان توازن مقام [[رسالت|نبوت]] و [[امامت]]، خطبه به اوج خود نزديک مى‏ شد و نهيبى لازم بود كه مخاطبين بدانند چرا على بن ابى ‏طالب‏ عليه السلام از آغاز سخنرانى بر فراز منبر كنار پيامبر صلى الله عليه و آله ايستاده است.


خط ۱۸: خط ۱۷:
به خدا قسم، باطن آن را براى شما بيان نمى‏ كند و تفسيرش را برايتان روشن نمى‏ كند مگر اين شخصى كه دست او را مى ‏گيرم و او را به سوى خود بالا مى‏ برم و بازوى او را مى‏ گيرم و با دستم او را بلند مى‏ كنم و به شما مى‏ فهمانم كه:
به خدا قسم، باطن آن را براى شما بيان نمى‏ كند و تفسيرش را برايتان روشن نمى‏ كند مگر اين شخصى كه دست او را مى ‏گيرم و او را به سوى خود بالا مى‏ برم و بازوى او را مى‏ گيرم و با دستم او را بلند مى‏ كنم و به شما مى‏ فهمانم كه:


«هر كس من صاحب اختيار اويم اين على صاحب اختيار اوست»، و او على بن ابى ‏طالب برادر و جانشين من است، و ولايتِ او از جانب خداوندِ عز و جل است كه بر من نازل كرده است.
«هر كس من صاحب اختيار اويم اين على صاحب اختيار اوست»، و او على بن ابى ‏طالب برادر و جانشين من است، و ولايتِ او از جانب خداوندِ عز و جل است كه بر من نازل كرده است.<ref>آل عمران /۷؛ سخنرانى استثنائى غدير: ص ۱۷۰- ۱۵۷؛ واقعه قرآنى غدير: ص ۸۶ .</ref>


ابوبصیر گوید: از امام صادق علیه السلام شنیدم که می‌فرمود: «قرآن، بازدارنده و امرکننده است؛ به رفتن به بهشت امر می‌کند، از آتش جهنّم بازمی‌دارد و در آن آیات محکم و متشابه وجود دارد؛ محکمات، آیاتی است که بدان ایمان آورده و عمل می‌شود و از آن‌ها پند و عبرت گرفته می‌شود و آیات متشابه، آیاتی است که به آن‌ها ایمان آورده می‌شود ولی به آن‌ها عمل نمی‌شود».<ref>تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۲، ص۴۶۴؛ بحارالأنوار، ج۲۳، ص۱۹۱ و ج۸۹، ص۳۸۲؛ وسایل الشیعه، ج۲۷، ص۱۹۸</ref>
ابوبصیر گوید: از امام صادق علیه السلام شنیدم که می‌فرمود: «قرآن، بازدارنده و امرکننده است؛ به رفتن به بهشت امر می‌کند، از آتش جهنّم بازمی‌دارد و در آن آیات محکم و متشابه وجود دارد؛ محکمات، آیاتی است که بدان ایمان آورده و عمل می‌شود و از آن‌ها پند و عبرت گرفته می‌شود و آیات متشابه، آیاتی است که به آن‌ها ایمان آورده می‌شود ولی به آن‌ها عمل نمی‌شود».<ref>تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۲، ص۴۶۴؛ بحارالأنوار، ج۲۳، ص۱۹۱ و ج۸۹، ص۳۸۲؛ وسایل الشیعه، ج۲۷، ص۱۹۸</ref>
۴٬۰۶۴

ویرایش