آیه ۲۸۵ بقره و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

به گفته برخی محققان، يكى از مسائل توحيدى كه پيامبر صلى الله عليه و آله در پايانِ اولين بخش از خطبه غدیر به آن پرداخت شکر خداوند بود. آخرين قسمت از بخش اول خطبه غدير، سپاسى بلند بود كه آيه ۲۸۵ سوره بقره در آن گنجانده شده بود.'''<big><ref>بقره/۲۸۵؛ غدیر در قرآن: ج۲ ص۲۲۳، ۲۲۴.</ref></big>''' حضرت در اين قسمت جمله {{متن عربی|اَحْمَدُهُ كَثيراً وَ اَشْكُرُهُ دائِماً}} را با آيه {{قرآن|آمَنَ الرَّسُولُ بِما اُنْزِلَ اِلَيْهِ مِنْ رَبِّهِ وَ الْمُؤْمِنُونَ كُلٌّ آمَنَ بِاللَّهِ وَ مَلائِكَتِهِ وَ كُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ، لا نُفَرِّقُ بَيْنَ اَحَدٍ مِنْ رُسُلِهِ وَ قالُوا سَمِعْنا وَ اَطَعْنا}} در آميخت. سپس آن را مقدمه‌‏اى براى پذیرش طاعت در امر خاص الهى براى اعلان ولايت در غدير قرار داد. رسول خدا  با اشاره نامحسوسى به آيه تبليغ فرمود:«امر او را مى ‏پذيرم و اطاعت مى‏ كنم و به همه آنچه او را راضى مى‏ كند مبادرت مى‏ نمايم و در برابر آنچه او مقدر كند تسليم هستم، براى رغبت در اطاعت او و ترس از عقوبتش.»