ستایش: تفاوت میان نسخه‌ها

<big>و بگوييد: «اَلْحَمْدُ للَّه الَّذى هَدانا لِهذا وَ ما كُنّا لِنَهْتَدِىَ لَوْ لا اَنْ هَدانَا اللَّهُ ...» : «حمد و سپاس خداى را كه ما را به اين راه هدايت كرد، و اگر خداوند هدايت نمى‏كرد ما هدايت نمى‏شديم. فرستادگان پروردگارمان به حق آمده ‏اند» .</big>  

<big>حمد در خطبه غدير××× 1 سخنرانى استثنائى غدير: ص 146  - 137. واقعه قرآنى غدير: ص 80 79 . ×××</big>

<big>  سخنرانى تاريخى پيامبرصلى الله عليه وآله در غدير كه حدود يك ساعت طول كشيد در يازده بخش قابل ترسيم است.</big>

 

<big>پيامبرصلى الله عليه وآله خطبه غدير را با ستايش پروردگار آغاز كرد: بِسْمِ اللَّه الرَّحْمنِ الرَّحيمِ الْحَمْدُ للَّهِ الَّذى عَلا فى تَوَحُّدِهِ وَ دَنا فى تَفَرُّدِهِ وَ جَلَّ فى سُلْطانِهِ وَ عَظُمَ فى اَرْكانِهِ وَ اَحاطَ بِكُلِّ شَىْ‏ءٍ عِلْماً وَ هُوَ فى مَكانِهِ وَ قَهَرَ جَميعَ الْخَلْقِ بِقُدْرَتِهِ وَ بُرْهانِهِ ...</big>

<big>با عبارت »الْحَمْدُ للَّهِ الَّذى عَلا فى تَوَحُّدِهِ وَ دَنا فى تَفَرُّدِهِ« علوّ و يگانگى و جلالت و احاطه و غلبه پروردگار متعال اولين كلماتى بود كه بر لسان مبارك حضرت جارى شد:</big>

<big>1-  ياد عظمت خداوند</big>

<big>با عبارت »الْحَمْدُ للَّه الَّذى عَلا فى تَوَحُّدِهِ وَ دَنا فى تَفَرُّدِهِ« علو و يگانگى و جلالت و احاطه و غلبه پروردگار، اولين كلماتى بود كه بر لسان مبارك حضرت جارى شد. آنگاه پيامبرصلى الله عليه وآله با اشاره به آيه 13 سوره بروج از »اِنَّهُ هُوَ يُبْدِئُ وَ يُعيدُ« ياد كرد.</big>

<big>2-  قدرت و فضل الهى</big>

<big>در فراز بعدى، خلقت الهى را با جمله »بارِئُ الْمَسْمُوكاتِ وَ داحِى الْمَدْحُوّاتِ ...« مطرح كرد و خلق و گردانندگى و تسلط خدا بر همه مخلوقات آسمانى و زمينى را در كنار تفضّل و كرم پروردگار يادآور شد، كه رحمت او فراگير است و در عذاب خلايق عجله نمى‏نمايد.</big>

<big>3-  علم بيكرانه پروردگار</big>

<big>قسمت بعدىِ حمد و ثنا با اين جملات بود: »قَدْ فَهِمَ السَّرائِرَ وَ عَلِمَ الضَّمائِرَ ...« ، كه اشاراتى به علم خداوند متعال داشت؛ علمى كه از باطن و خفاياى امور اطلاع دارد و غلبه مطلق از آنِ ذات مقدس اوست؛ و خلق و افرينش او بدون هيچ سابقه و نمونه‏اى از خلقت بوده است.</big>

<big>4-  قداست خالق</big>

<big>آنگاه پيامبرصلى الله عليه وآله با ذكر آيه 103 سوره انعام: »وَ هُوَ يُدْرِكُ الاَبْصارَ وَ هُوَ اللَّطيفُ الْخَبيرُ« عدم دسترسى به كُنه ذات الهى را مطرح كرد، كه جز آنچه خداوند در وصف خويش فرموده هيچ كس راهى به معرفت او ندارد.</big>

<big>در جملات بعدى اشاره به قداست و نور الهى كرد كه هيچ شريك و همتايى براى او نيست و نيازى به كمك ندارد. سپس بار ديگر خلقت بديع خدا را ياد كرد كه بدون هيچ نمونه‏اى و نه زحمتى و نه كمكى خلق فرموده، و با يك اراده مخلوقات را در زيباترين صورت به وجود آورده است.</big>

<big>5 -  تسليم در برابر ذات الهى</big>

<big>پس از آن با اشاره به آيه 54 سوره اعراف: »يُغْشِى اللَّيْلَ النَّهارَ يَطْلُبُهُ حَثيثاً« ، اشاره به چرخش خاضعانه افلاك نمود.</big>

<big>6 -  بندگان در پناه اللَّه</big>

<big>آن حضرت در جملات بعدى با گنجانيدن سوره توحيد در كلام خود وحدانيت خدا را ياد كرد كه نه شبيهى دارد و نه ضدّى، و نه مى‏زايد و نه زاييده شده است »وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ كُفْواً اَحَدٌ« .</big>

<big>آنگاه افزود كه حيات و مرگ و فقر و غنا، و خنده و گريه، و منع و عطا همه در يدِ قدرت اوست؛ و اين عبارات را با اشاره به آيه اول سوره مُلك به پايان برد كه »لَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ، بِيَدِهِ الْخَيْرُ وَ هُوَ عَلى كُلِّ شَىْ‏ءٍ قَديرٌ« .</big>

<big>7-  سپاسگزارى و اطاعت او</big>

<big>آخرين فراز حمد و ثناى اين خطابه، سپاسى بلند بود كه آيه 285 سوره بقره در آن گنجانده شده بود. حضرت در اين فراز جمله »اَحْمَدُهُ كَثيراً وَ اَشْكُرُهُ دائِماً« را با آيه »آمَنَ الرَّسُولُ بِما اُنْزِلَ اِلَيْهِ مِنْ رَبِّهِ وَ الْمُؤْمِنُونَ كُلٌّ آمَنَ بِاللَّهِ وَ مَلائِكَتِهِ وَ كُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ، لا نُفَرِّقُ بَيْنَ اَحَدٍ مِنْ رُسُلِهِ وَ قالُوا سَمِعْنا وَ اَطَعْنا ...« آميخت.</big>

<big>سپس آن را مقدمه‏اى براى سمع و طاعت در امر خاص الهى براى اعلان ولايت در غدير قرار داد و با اشاره نامحسوسى به آيه تبليغ فرمود: »امر او را مى‏پذيرم و اطاعت مى‏كنم و به همه آنچه او را راضى مى‏كند مبادرت مى‏نمايم و در برابر آنچه او مقدر كند تسليم هستم، براى رغبت در اطاعت او و ترس از عقوبتش« .</big>

<big>متن مرحله آغازين خطابه پيامبرصلى الله عليه وآله چنين بود:</big>

<big>حمد و سپاس خدايى را كه در يگانگى خود بلند مرتبه، و در تنهايى و فرد بودنش نزديك است. در قدرت و سلطه خود با جلالت و در اركان خود عظيم است. علم او به همه چيز احاطه دارد در حالى كه در جاى خود است، و همه مخلوقات را با قدرت و برهان خود تحت سيطره دارد.</big>

<big>هميشه مورد سپاس بوده و همچنان مورد ستايش خواهد بود. صاحب عظمتى كه از بين رفتنى نيست. ابتدا كننده و بازگرداننده اوست و هر كارى به سوى او باز مى‏گردد.</big>

<big>به وجود آورنده بالا برده شده‏ها )آسمان‏ها و افلاك( و پهن كننده گسترده‏ها )زمين( ، يگانه حكمران زمين‏ها و آسمان‏ها، پاك و منزّه و تسبيح شده، پروردگار ملائكه و روح، تفضّل كننده بر همه آنچه خلق كرده، و لطف كننده بر هر آنچه به وجود آورده است. هر چشمى زير نظر اوست ولى چشم‏ها او را نمى‏بينند.</big>

<big>كَرم كننده و بردبار و تحمّل كننده است. رحمت او همه چيز را فرا گرفته و با نعمت خود بر همه آنها منّت گذارده است. در انتقام گرفتن خود عجله نمى‏كند، و به آنچه از عذابش كه مستحقّ آنند مبادرت نمى‏ورزد.</big>

<big>باطن‏ها و سريره‏ها را مى‏فهمد و ضماير را مى‏داند، و پنهان‏ها بر او مخفى نمى‏ماند و مخفى‏ها بر او مشتبه نمى‏شود. او راست احاطه بر هر چيزى و غلبه بر همه چيز و قوّت در هر چيزى و قدرت بر هر چيزى، و مانند او شيئى نيست. اوست به وجود آورنده شيئ )چيز( هنگامى كه چيزى نبود. دائم و زنده است، و به قسط و عدل قائم است. نيست خدايى جز او كه با عزّت و حكيم است.</big>

<big>بالاتر از آن است كه چشم‏ها او را درك كنند ولى او چشم‏ها را درك مى‏كند و او لطف كننده و آگاه است. هيچ كس نمى‏تواند با ديدن به صفت او راه يابد، و كسى به چگونگى او از سرّ و آشكار دست نمى‏يابد مگر به آنچه خود خداوند عز و جل راهنمايى كرده است.</big>

<big>گواهى مى‏دهم براى او كه اوست خدايى كه قُدس و پاكى و منزّه بودن او روزگار را پر كرده است. او كه نورش ابديّت را فرا گرفته است. او كه دستورش را بدون مشورتِ مشورت كننده‏اى اجرا مى‏كند و در تقديرش شريك ندارد و در تدبيرش كمك نمى‏شود.</big>

<big>آنچه ايجاد كرده بدون نمونه و مثالى تصوير نموده و آنچه خلق كرده بدون كمك از كسى و بدون زحمت و بدون احتياج به فكر و حيله خلق كرده است. آنها را ايجاد كرد پس به وجود آمدند و خلق كرد پس ظاهر شدند. پس اوست خدايى كه جز او خدايى نيست. صنعت او محكم و كار او زيباست. عادلى كه ظلم نمى‏كند و كَرم كننده‏اى كه كارها به سوى او باز مى‏گردد.</big>

<big>شهادت مى‏دهم اوست خدايى كه همه چيز در مقابل عظمت او تواضع كرده و همه چيز در مقابل عزّت او ذليل شده و همه چيز در برابر قدرت او سر تسليم فرود آورده و همه چيز در برابر هيبت او خاضع شده‏اند.</big>