۲۱٬۹۷۲
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱۷۱: | خط ۱۷۱: | ||
'''<big>نكته هفتم: لعنت بر حزب شيطان</big>''' | '''<big>نكته هفتم: لعنت بر حزب شيطان</big>''' | ||
با تطبيق آيات مذكور بر مخالفان | با تطبيق آيات مذكور بر مخالفان اميرالمؤمنين عليه السلام، در روز غدير به ما دستور دادهاند كه مصداق اين آيات را مورد لعن قرار دهيم. اگر ما سردمداران سقيفه را لعن مىكنيم به استناد قرآن اوصافى دارند كه مستحق لعن هستند و عين همان صفات مذكور در قرآن را در لعن خود مى آوريم: اللَّهُمَّ الْعَنِ الْمُغَيِّرينَ وَ الْمُبَدِّلينَ وَ الْمُكَذِّبينَ بِيَوْمِ الدّينِ ... . | ||
در يك جمعبندى از آيات ذكر شده در اين فراز از دعا، دشمنان و منكران ولايت اميرالمؤمنينعليه السلام را لعن مىكنيم به خاطر آنكه در برابر ولايتى كه در غدير توسط پيامبرصلى الله عليه وآله از طرف خداوند اعلام شد، دست به اقدامات كينه توزانه عظيمى زدند كه آثار آن تا آخر روزگار محو شدنى نيست. آنان طبق اين آيات متصف به اين اوصافند: | |||
منكر، عهدشكن، تغيير دهنده، تبديل كننده، تكذيب كننده، تحريف كننده، فراموش كننده ياد خدا، مانع شونده از صراط مستقيم، و نهايتاً حزب شيطان كه زير بال او آرام | |||
منكر، عهدشكن، تغيير دهنده، تبديل كننده، تكذيب كننده، تحريف كننده، فراموش كننده ياد خدا، مانع شونده از صراط مستقيم، و نهايتاً حزب شيطان كه زير بال او آرام گرفته اند. | |||
۷. آيه »إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ وَ لِكُلِّ قَوْمٍ هادٍ«××× ۲ رعد / ۷. غدير در قرآن: ج ۳ ص ۴۰۶ - ۴۰۲ ۳۶۱ - ۳۵۹. ××× | ۷. آيه »إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ وَ لِكُلِّ قَوْمٍ هادٍ«××× ۲ رعد / ۷. غدير در قرآن: ج ۳ ص ۴۰۶ - ۴۰۲ ۳۶۱ - ۳۵۹. ××× | ||
يكى از | يكى از جلوه هاى قرآنى غدير كه مورد غفلت قرار گرفته، فرازهاى دعا و زياراتى است كه در آنها به تبيين و تفسير آيات مربوط به واقعه غدير پرداخته شده است. در بسيارى از دعاها و زيارات - به خصوص آنچه مربوط به شب و روز غدير است - ناگفته هايى از مسئله غدير به چشم مى خورد كه در هيچ روايت ديگرى يافت نمى شود. در مواردى شأن نزول آيات و در مواردى استشهاد به آيههاى قرآن و در مواردى مصداق قرار دادن غدير براى آيه مزبور مطرح شده است. از جمله اين موارد است: | ||
خط ۲۱۲: | خط ۲۱۴: | ||
ارتباط غدير به اين آيه آن قدر صريح بيان شده و با استفاده از حروف عطف و استنتاج دقيق مطرح شده كه عمق آن را مىنماياند. آنچه از اين فراز دعا مىتوان استفاده كرد آن است كه پيامبرصلى الله عليه وآله پس از پايان انجام وظيفه عظيمى كه خداوند بر عهده او گذاشته بود - و آن وظيفه انذار و ترساندن مردم از عذاب الهى بود - گاه آن رسيد كه سرپرست و صاحب اختيار مردم على بن | |||
ارتباط غدير به اين آيه آن قدر صريح بيان شده و با استفاده از حروف عطف و استنتاج دقيق مطرح شده كه عمق آن را مىنماياند. آنچه از اين فراز دعا مىتوان استفاده كرد آن است كه پيامبرصلى الله عليه وآله پس از پايان انجام وظيفه عظيمى كه خداوند بر عهده او گذاشته بود - و آن وظيفه انذار و ترساندن مردم از عذاب الهى بود - گاه آن رسيد كه سرپرست و صاحب اختيار مردم على بن ابى طالب عليه السلام را به عنوان وظيفه سنگين بعدى - يعنى هدايت - منصوب و معرفى نمايد، و اين به استناد آيه »إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ وَ لِكُلِّ قَوْمٍ هادٍ« بود. | |||
خط ۲۲۰: | خط ۲۲۳: | ||
ب. هدايت پس از دوران انذار | ب. هدايت پس از دوران انذار | ||
بايد توجه داشت كه اين آيه بدان معنى نيست كه پيامبرصلى الله عليه وآله فقط انذار نموده و وظيفه هدايت نداشته است؛ بلكه مرحله اول اسلام آمادهسازى | بايد توجه داشت كه اين آيه بدان معنى نيست كه پيامبرصلى الله عليه وآله فقط انذار نموده و وظيفه هدايت نداشته است؛ بلكه مرحله اول اسلام آمادهسازى زمينه هاى هدايت مردم تا روز قيامت بود كه با تلاش همه جانبه پيامبرصلى الله عليه وآله به انجام رسيد، و بستر آماده اى براى ادامه راه ايجاد شد كه هر نسلى از هر قوم و ملتى در سايه آن مىتوانست هدايت شود. | ||